Wspomnienie bł. Marii Celeste Crostarosy – założycielki redemptorystek
W liturgii wspominamy dziś bł. Marię Celeste Crostarosę – założycielkę Zakonu Sióstr Redemptorystek. Została ona beatyfikowana 18 czerwca 2016 r., w miejscowości Foggia we Włoszech.
Bł. Maria Celeste Crostarosa może być zaliczona do wybitnych mistyków XVIII wieku. Jej formacja dokonuje się poprzez lekturę życiorysów świętych, a życie jej naznaczone było szczególnie głęboką więzią osobistą z Panem Bogiem. Swoją modlitwę myślną pogłębia korzystając między innymi z Medytacji św. Piotra z Alkantary. Doświadczenie życia zakonnego w Marigliano wprowadziło ją w nowe środowisko, w którym oddychało się duchowością karmelitańską w wydaniu s. Serafiny di Dio (1621-1699), która w przeciwieństwie do nowości kwietystycznych, które w XVII wieku dotarły do Neapolu, była nacechowana życiem kontemplacyjnym wypełnionym radością i optymizmem. Wiele terminów, które odnajdujemy w pismach Celeste każą nam sugerować, że jest ona w nurcie mistyki spekulatywnej, której mistrzami są św. Katarzyna z Genui (1477-1510), św. Teresa z Avila (1515-1582) czy też św. Jan od Krzyża (1542-1591). Projekt nowej wspólnoty czerpie w niektórych aspektach z Reguł sióstr karmelitanek i wizytek w Scala, ale ostateczna wizja wspólnoty ujmowanej jako “Pamiątka” jest jej wyłącznego autorstwa.
Jej mistyka nie wychodzi poza realny świat i konkretnego człowieka oraz nie jest nacechowana zbytnimi egzaltacjami. Jej życie mistyczne jest nieustannym byciem oświecaną miłosnym spojrzeniem Chrystusa, który wypełnia ją Swoją miłością. Jej zdaniem to miłość Chrystusa odnawia w ludziach ich człowieczeństwo oraz wszystko, co zostało stworzone przez Boga. Jej mistyka została opłacona latami cierpień ducha i ciała oraz upokorzeniem. Krzyż, który przyszło jej dźwigać jest najlepszym potwierdzeniem głębi jej życia duchowego.
o. Capone wybitny znawca duchowości redemptorystowskiej całą duchowość Celeste Crostarosa nazwał “duchowością słoneczną”. Jest to trafne określenie jej mistyki, która dostępna może być każdemu człowiekowi. Słońce w jej duchowości jest obrazem Chrystusa, którego określa “boskim słońcem”.
„Rozmowy duszy z Jezusem” pokazują czytelnikowi, jak Bóg działał w jej życiu, jak ją oczyszczał, jak uczył modlitwy, a przede wszystkim, miłości do Siebie Samego i do drugiego człowieka. W wypowiedziach duszy-oblubienicy każdy może znaleźć swoje pytania i wątpliwości, swoje poszukiwania i pragnienia, a w pouczeniach Oblubieńca – konkretne wskazówki, jak godnie żyć, opierając się na wierze, nadziei i miłości, a dzięki temu zakosztować autentycznej wewnętrznej wolności.
Maria Celeste, poprzez swoje zawierzenie Bogu, zdobyła jedną ludzką mądrość: odkryła i doświadczyła, że szczęściem człowieka jest żyć życiem Jezusa. Dlatego wszystkie jej pisma do tego gorąco zachęcają. Nie jest to droga łatwa, bo przecież polega na przyjęciu wszystkich upokorzeń Jezusa aż po krzyż, ale jest to jedyna droga przyjaciół Boga i Jego błogosławionych, czyli szczęśliwych.
Za jedną z możliwości uczestniczenia w życiu Jezusa uważała modlitwę, która – jej zdaniem – pozwala człowiekowi zakosztować na ziemi, we własnym sercu, radości nieba. „Stopnie modlitwy” ujawniają, na jak wiele sposobów Bóg może przychodzić do człowieka. Przede wszystkim jednak, właśnie dzięki modlitwie, ofiarowuje nam swój największy dar – zaszczepia w naszym sercu miłość. Bowiem w kontakcie z tym, który jest samą Miłością, człowiek odkrywa w sobie boską zdolność kochania.
