Owiedo: Uroczystości beatyfikacyjne 9 seminarzystów
W katedrze w Owiedo odbyła się uroczystość beatyfikacyjna 9 seminarzystów, którzy zginęli za wiarę w latach 1934-1937. Najstarszy miał w chwili śmierci 25 lat, najmłodszy zaledwie 18. Uroczystościom przewodniczył prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych ks. kard. Angelo Becciu.
Ángel Cuartas Cristóbal i jego ośmiu towarzyszy przygotowywali się do kapłaństwa w seminarium w Owiedo. Pierwszych sześciu zginęło podczas tzw. rewolucji październikowej w Asturii w 1934 r, trzej pozostali zostali rozstrzelani podczas wojny domowej w latach 1936-37. Był to czas brutalnego prześladowania Kościoła katolickiego podczas II Republiki Hiszpańskiej (1931-1939). Młodzi klerycy byli w pełni świadomi, że giną za wiarę. Przed śmiercią przebaczyli swoim oprawcom.
„Są dwie grupy. Grupa tych, którzy zostali zabici w 1934 r. podczas tzw. rewolucji z 34 r., i druga grupa, która zginęła podczas hiszpańskiej wojny domowej w 1936 i w 1937 r. Ci, którzy zginęli w 1934 r. przebywali w seminarium, w którym obecnie są dominikanie. 5 października dotarły wiadomości o rewolucji w Mieres, Langreo. Ludzie byli bardzo zaniepokojeni tym, co się działo. 6 października było już słychać strzały w San Esteban de las Cruces. Jednak tutejsze siły porządkowe zatrzymały <rewolucjonistów>. Wszędzie słychać było strzały. Wśród kleryków panował niepokój. Ostatecznie rewolucjoniści dotarli aż do miasta. Seminarzyści uciekli którędy mogli. Duża grupa schowała się z tyłu za budynkiem. Zostali schwytani i odesłani do więzienia w Mieres. Mniejsza grupa schowała się w piwnicy. Było to sześciu seminarzystów i ojciec dominikanin. Spędzili tam całą noc. Rozmawiali, odmawiali różaniec, mówili o męczeństwie i co by wówczas powiedzieli. Ostatecznie, ponieważ spędzili noc bez jedzenia i picia, na drugi dzień 7 października o godzinie 01.00 jeden z nich wyszedł, aby poszukać czegoś do jedzenia. Został schwytany. Oznajmiono pozostałym, aby wyszli. Wyszli wszyscy z wyjątkiem dominikanina i jednego seminarzysty. Poprowadzono ich ulicą w górę aż do miejsca, gdzie dzisiaj jest Carbonero. I tutaj ludzie zaczęli krzyczeć >>matailos, matailos<<, zabijcie ich, zabijcie ich, bo to księża. Zaczęto strzelać. Najpierw zginęło trzech, a później kolejni trzej, których dobito na ziemi. Jeden, choć ranny, pozostał przy życiu, ponieważ myślano, że jest studentem” – mówił postulator ks. Andrés Pérez Díaz.
Kolejni trzej seminarzyści zginęli podczas wojny domowej: jeden w 1936 r. i dwóch w 1937 r. Jeden zginął w San Sebastian de los Cruces, kolejny w Ponga i trzeci na plaży w Gijón, gdzie został rozstrzelany. Dwóch z nich budowało fortyfikacje, a trzeciego wyprowadzono z więzienia i rozstrzelano
„Jest to dzień długo oczekiwany przez diecezję Owiedo. Można dać życie nie zabierając go, można przebaczyć tym, którzy chcą cię pozbawić życia. Radujemy się w naszej diecezji z beatyfikacji tych dziewięciu młodych seminarzystów, którzy pod koniec swojego przygotowania do kapłaństwa zostali wezwani przez Pana, aby odprawić wyjątkową Mszę św.: złożyć ofiarę z własnego życia miłując i przebaczając swoim oprawcom. Chcemy oddać się w opiekę tym męczennikom, których Kościół uznaje jako takich. Prosimy za obecnymi seminarzystami i za tymi, którzy przeszli przez te aule, i dzisiaj radują z działalności duszpasterskiej bądź obecnością w niebieskiej ojczyźnie, do której wszyscy pielgrzymujemy” – powiedział ks. abp Jesús Sanz Montes.
Sobotnia beatyfikacja była szczególnym przeżyciem dla krewnych męczenników.
o. Marek Raczkiewicz CSsR/RIRM
