Nie zamazywał konturów prawdy
Ks. Feliks Folejewski SAC, apostoł Bożego Miłosierdzia:
Odszedł do Domu Ojca. To, co zapisane jest w moim sercu na skutek spotkań z Księdzem Prałatem, harcmistrzem, to te słowa, które On przetłumaczył całym swoim życiem: Bóg jako Ojciec bogaty w miłosierdzie. Boże Miłosierdzie było dla księdza prałata wielkim światłem, to ono w rozmowach naszych dochodziło do głosu. Nie tyle mówił o tych trudnych drogach swojej młodości i życia, ile przede wszystkim o Miłosierdziu, że ważniejsze jest dobro niż potworne wydarzenia, które znał. Wiedział, że w tym świecie jest zło, ale dobro jest czymś pierwszym. Był wierny temu dziedzictwu, któremu na imię Polska. Szczególnie bliskie były Mu cierpienia i męka Polaków na Wschodzie, stąd Golgota Wschodu. Widział, że jest wielkim nieporozumieniem i krzywdą, że nie mówi się jasno o cierpieniach, których zaznali Polacy na Wschodzie, ale przede wszystkim zobaczył w tej Golgocie wielką miłość tych, którzy oddawali życie za Polskę. Z tej miłości zrodziło się to przesłanie o przebaczeniu. Ksiądz prałat Peszkowski mówił, że aby było przebaczenie, potrzebne są warunki. Nie zamazywał konturów prawdy – trzeba uznać zbrodnię, przyznać się, osądzić, ale i przebaczyć.
I jeszcze to Jego otwarcie się na człowieka – potrafił służyć ludziom. Te Jego niebieskie oczy, dobre oczy, ale równocześnie widzące bliźniego… Choć był człowiekiem wielkim, to nie paraliżował swoją osobą rozmawiających z Nim, był bezpośredni.
Świętej pamięci Ksiądz Prałat to również żołnierz – jak się dawniej mówiło – Najjaśniejszej Rzeczypospolitej. Jak mówiło się „Bóg” – to płonęło Jego serce, jak mówiło się „Ojczyzna” – budziła się ta gotowość, aby wszystkie siły jej poświęcić. Dla Niego pamięć to nie było tylko wspominanie, to było życie, kontynuacja życia tych ludzi, którzy oddali swoje życie.
Ze spotkań z księdzem prałatem Zdzisławem Peszkowskim odchodziłem mocniejszy i lepszy – Jego miłością i dobrocią. W moim życiu to zostało. Mówiąc o Księdzu Prałacie, nie sposób także nie wspomnieć o Domu Matki – Jasnej Górze, i szczególnej miłości do Kościoła, Ojca Świętego i Prymasa Tysiąclecia.