Przemówienie papieża Benedykta XVI podczas nabożeństwa ekumenicznego
Drodzy bracia i siostry w Chrystusie!
Syn człowieczy musi zostać wywyższony, aby każdy kto w Niego wierzy miał
życie wieczne (por. J 3,14-15). W tej mszy wotywnej adorujemy i uwielbiamy
naszego Pana Jezusa Chrystusa, ponieważ przez swój święty Krzyż świat
odkupić raczył. Jezus swoją śmiercią i zmartwychwstaniem szeroko otworzył
nam bramy niebios i przygotował nam miejsce, abyśmy jako Jego naśladowcy
mogli mieć udział w Jego chwale.
Drodzy bracia i siostry w Chrystusie,
„Η χάρις και η ειρήνη ας είναι πλούσια μαζί σας” (1 P 1,2)
(Łaska wam i pokój niech będą udzielone obficie!)
Με μεγάλη μου χαρά χαιρετώ εσάς που αντιπροσωπεύετε τις διάφορες χριστιανικές κοινότητες παρούσες στην Κύπρο
(Z wielką radością witam Państwa, którzy reprezentują różne wspólnoty chrześcijańskie obecne na Cyprze)
Dziękuję Jego Błogosławioności Chryzostomowi II za uprzejme słowa powitania, Jego Eminencji
Georgiosowi Metropolicie Paphos, naszemu gospodarzowi i wszystkim, którzy pomogli aby to spotkanie mogło się odbyć. Serdecznie się cieszę i pozdrawiam obecnych tu chrześcijan innych wyznań jak Ormianie, Luteranie czy wspólnota Anglikanów.
To dla nas zaiste nadzwyczajna łaska, iż zbieramy się razem na modlitwie w kościele Agia Kiriaki Chrysopolitissa. Właśnie wysłuchaliśmy czytania z Dziejów Apostolskich, które przypomniało nam, że Cypr był pierwszym przystankiem w podróży misyjnej Apostoła Pawła. Posłany przez Ducha Świętego, Paweł z towarzyszącymi mu Cypryjczykiem Barnabą i przyszłym ewangelistą Markiem, przybyli najpierw do Salamis gdzie w synagogach rozpoczęli głoszenie Słowa Bożego. Obchodząc wyspę osiągnęli Paphos, gdzie blisko miejsca, w którym się znajdujemy, przepowiadali Słowo Boże w obecności prokonsula rzymskiego Sergiusza Pawła. To właśnie z tego miejsca rozpoczęło się rozszerzanie orędzia Ewangelii po całym Imperium a Kościół ugruntowany na nauczaniu apostolskim, był zdolny zapuścić korzenie poprzez cały znany ówcześnie świat.
Cypryjski Kościół słusznie może być dumny ze swych bezpośrednich więzi z nauczaniem Pawła, Barnaby i Marka, i ze swej komunii w wierze apostolskiej, komunii jaka łączy go ze wszystkimi tymi Kościołami, które zachowują tę samą regułę wiary. Jest to komunia, wprawdzie jeszcze niedoskonała, jaka zawsze nas jednoczyła i która nagliła nas do przezwyciężania podziałów i dokładania starań na rzecz odnowienia tej pełnej i widzialnej jedności jaka jest wolą Pana wobec wszystkich Jego uczniów. Ponieważ, jak mówi św. Paweł, Jedno jest ciało i jeden duch, tak jak zostaliście wezwani do jednej nadziei jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest”.
Kościelna komunia w wierze apostolskiej jest zarówno darem jak I najważniejszą misją. W usłyszanym przez nas fragmencie Dziejów Apostolskich, widzimy pewien obraz kościelnej jedności w modlitwie, oraz w otwartości na misyjne natchnienia Ducha Świętego. Tak jak Paweł i Barnaba, każdy Chrześcijanin przez chrzest powołany jest by nieść profetyczne świadectwo Zmartwychwstałego Pana, świadectwo Jego Ewangelii pojednania, miłosierdzia i pokoju. W tym kontekście Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów na temat Bliskiego Wschodu, jakie ma odbyć się w październiku w Rzymie, podejmie refleksję nad żywą rolą chrześcijan w regionie, doda im odwagi w dawaniu świadectwa Ewangelii i pomoże wzmocnić dialog i współpracę między chrześcijanami Bliskiego Wschodu. Znaczącym jest, że prace synodu ubogacone będą obecnością braterskich delegatów innych kościołów i wspólnot chrześcijańskich regionu, co będzie znakiem naszego wspólnego zaangażowania w służbę Słowu Bożemu i naszej otwartości na moc Jego pojednującej łaski.
Jedność wszystkich uczniów Chrystusa jest darem, jaki otrzymujemy od Ojca w nadziei że wzmocni on świadectwo Ewangelii w dzisiejszym świecie. Chrystus modlił się o świętość i jedność swych uczniów, aby świat uwierzył.
Zaledwie sto lat temu Na konferencji Misyjnej w Edynburgu, naglące ostrzeżenie, że podziały między chrześcijanami są przeszkodą w rozszerzaniu Ewangelii zrodziło nowoczesny ruch ekumeniczny. Dziś możemy być wdzięczni Panu który szczególnie w ostatnich dwóch dekadach, poprzez Swojego Ducha prowadzi nas do ponownego odkrycia bogactwa apostolskiego dziedzictwa wspólnego dla Wschodu i dla Zachodu, i w cierpliwym, pełnym szacunku dialogu do znalezienia dróg wzajemnego zbliżenia przezwyciężając dawne spory i szukając lepszej przyszłości.
Kościół na Cyprze, który służy jako most między Wschodem a Zachodem, uczynił bardzo wiele w tym procesie pojednania. Droga do celu jakim jest pełna komunia, na pewno nie będzie pozbawiona trudności, jednak Kościół Katolicki i Prawosławny Kościół Cypryjski są zaangażowane aby poszerzać dialog i braterską współpracę. Niech Duch Święty oświeca nasze umysły I umocni nasze wysiłki, abyśmy razem mogli nieść orędzie zbawienia ludziom naszych czasów, spragnionym prawdy, która przynosi prawdziwą wolność i zbawienie, a której na imię Jezus Chrystus.
Drodzy Bracia i Siostry nie mogę zakończyć nie przywołując pamięci świętych, którzy są ozdobą Cypryjskiego Kościoła, szczególnie św. Epifanus biskup Salamis. Świętość jest oznaką pełni chrześcijańskiego życia, głębokiego wewnętrznego posłuszeństwa Duchowi Świętemu, który wzywa nas do nieustannego nawracania się i odnowy abyśmy byli coraz bardziej podobni do Chrystusa naszego Zbawiciela. Nawrócenie i świętość są także szczególnymi środkami przez które otwieramy nasze umysły i serca na Bożą wolę jedności Jego Kościoła. Dziękując za to spotkanie i braterskie uczucia jakie nas jednoczą, prośmy świętych Barnabę i Epifaniusza, Świętych Piotra i Pawła i wszystkich świętych pańskich aby błogosławili nasze wspólnoty, aby zachowali nas w wierze Apostołów, i aby prowadzili nasze kroki na drodze jedności, miłości i pokoju.
Tłumaczenie Radio Maryja