Cierpliwość Boga

Trudno jest zrozumieć metaforę drzewa figowego w kraju, gdzie po
horyzont rozciągają się sady i lasy, płyną rzeki, pola kołyszą się łanami zbóż.
W Palestynie było inaczej. W klimacie, gdzie mało jest urodzajnej ziemi, brakuje
wody, uprawa każdego drzewa wymagała nie lada wysiłku. Tolerowanie nieurodzajnej
rośliny było niepotrzebną rozrzutnością. Słuchacze Jezusa dobrze to rozumieli,
choć kłóciło się to z ludzką logiką. Jest to klarowne także dla nas dzisiaj. Nie
błyskają pioruny, błyskawice nie rozświetlają nieba, gdy człowiek czyni nawet
największą podłość, rani Boga grzechami, depcze świętości. Bóg czeka. Jest
cierpliwy i miłosierny. Nasz problem polega na tym, że wydaje się nam, iż tak
będzie zawsze. Nie będzie.

Pokusą diabelską, której działanie skutkuje dziś szczególną destrukcyjnością,
jest wmówienie człowiekowi, że ma jeszcze dużo czasu. Nawrócenie, sakrament
pokuty, pozbieranie potrzaskanego życia, naprawienie wyrządzonych krzywd –
owszem, ale jeszcze nie teraz… Może kiedyś. Nie ma się po co spieszyć, kiedy
ma się 30-40 lat. Trzeba brać z życia pełnymi garściami! Wielu powtarzało te
słowa i srogo się zawiodło. Mamy jakąś szczególną tendencję do wmawiania sobie,
że wszelkie nieszczęścia dotykają nie nas, ale innych. To inni giną w wypadkach,
inni się dowiadują, że są chorzy, a nowotwór nie daje im szans na przeżycie
więcej niż 8 miesięcy, innych niszczą konsekwencje wcześniejszych decyzji,
których już nie da się odwrócić. Kiedy opada kurtyna złudzenia, jest już za
późno. I pojawia się wielkie zdziwienie: To już koniec? Tak szybko? Żadnej
szansy?…
Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie – przypomina
dziś Chrystus. Ma na myśli inne życie. To, które nigdy się nie kończy. Ono jest
warte każdej ofiary, ponieważ ma wartość przewyższającą wszystko, co tutaj
znamy. Nie wolno pozwolić sobie wmówić, że jest inaczej. „Niech przeto ten, komu
się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł” – napomina św. Paweł. Warto się
przejąć tymi słowami.
Czas Wielkiego Postu to wielka szansa na to, by
porzucić złudzenia, oczyścić motywacje, przejrzeć. Wyprostować pogmatwane
życiowe ścieżki, pojednać się z Bogiem, naprawić krzywdy. Jeszcze siekiera do
korzenia nie została przyłożona… Jeszcze cierpliwość Boga się nie wyczerpała.
Jeszcze jest czas…

ks. Paweł Siedlanowski