Myśląc Ojczyzna – prof. Mirosław Piotrowski
Debiut Tuska
Podczas ostatniej sesji plenarnej w Strasburgu były premier Polski Donald Tusk zadebiutował w roli przewodniczącego Rady Europejskiej. Z racji sprawowanej funkcji zobowiązany był zdać posłom do Parlamentu Europejskiego sprawozdanie z grudniowego posiedzenia
Rady Europejskiej. Tusk odczytał z kartki tekst swojego wystąpienia, które trwało dziesięć minut. Następnie wypowiadali się europosłowie.
Na koniec nowy przewodniczący Rady miał pięć minut na podsumowanie i odpowiedź. Łącznie do dyspozycji miał więc 15 minut. Sala świeciła pustkami. Dziesięć minut przemawiał także przewodniczący Komisji Europejskiej Jean-Claude Juncker.
Obaj politycy mówili niepewnie, ale z różnych powodów. Tusk z racji swojego debiutu i krytykowanego wcześniej przygotowania Rady, a Juncker z powodu ujawnionej niedawno afery podatkowej w Luksemburgu w czasie, gdy był on premierem tego kraju.
Głośno przypominali mu o tym siedzący nieopodal brytyjscy europosłowie. Tusk również nie mógł liczyć na taryfę ulgową. Szef partii UKiP Nigel Farage otwarcie kpił z Tuska, przypominając mu jego własne słowa, w których zapowiadał, że Polacy będą wracać z emigracji, a tymczasem wyjechało za granicę dwa miliony Polaków i nadal wyjeżdżają. Powód jest jeden – pieniądze, a pan Tusk, jak stwierdził Farage, jest najnowszym emigrantem zarobkowym. Zamienił poprzednią pensję w wysokości 60 tysięcy euro rocznie, na 300 tysięcy euro rocznie. „Gratuluję”, szydził dalej brytyjski europoseł.
Merytorycznie do oświadczenia Tuska odniósł się przewodniczący grupy liberalnej w Parlamencie Europejskim były belgijski premier Guy Verhofstadt. Skupił się przede wszystkim na bezpieczeństwie wewnętrznym krajów Unii Europejskiej, szczególnie w kontekście ostatniego zamachu terrorystycznego na redakcję „Charlie Hebdo” w Paryżu. Przypomniał, że gdy 14 lat temu, w 2001 roku, to on przewodniczył Radzie Europejskiej (notabene jako urzędujący premier, gdy Belgia sprawowała rotacyjną prezydencję), już wówczas podjęto decyzje dotyczące walki z terroryzmem. Opracowano strategię spisaną na 30 stronach. Zachęcał, aby zapoznać się z tym dokumentem i na jego bazie stworzyć drugi pakiet walki z terroryzmem. Podkreślił, że wszyscy zamachowcy, którzy w ubiegłym roku dopuścili się aktów terroru, byli wcześniej znani służbom wywiadowczym. Sugerował więc, że można było wcześniej zapobiec atakom, ale w Unii Europejskiej brak jest skutecznej wymiany informacji. Inni europosłowie, jak np. z Grecji, pytali o szczegóły pakietu inwestycyjnego Junckera, dyskutowanego w trakcie ostatniej Rady Europejskiej. Niewiele czasu poświęcono kwestii sytuacji na Ukrainie, choć i ten problem dotyczy bezpieczeństwa i stabilności Unii Europejskiej.
Mnie osobiście w wystąpieniu Tuska uderzyło jedno zdanie. Stwierdził on: „nie sądzę, że Europa jest stara, wymizerowana i niepłodna; jest młoda, dynamiczna i pełna sił”. Może nie tyle idzie o to, że osądy Tuska jawnie rozmijają się z rzeczywistością, ale było to moim zdaniem celowe zaprzeczenie słów Papieża Franciszka, który dwa miesiące temu w tej samej sali w Strasburgu powiedział: „Z wielu stron odnosi się ogólne wrażenie zmęczenia i starzenia się Europy – babci, już bezpłodnej i nietętniącej życiem”. Wchodząc w polemikę z Papieżem, komu chciał przypodobać się Tusk? Jak głosi łacińska sentencja, „Quidquid agis, prudenter agas, et respice finem” – cokolwiek czynisz (dodam – także mówisz), czyń roztropnie i przewiduj koniec”.
Czy debiutujący przewodniczący Rady Europejskiej przewiduje wyłącznie koniec swojej pierwszej kadencji za dwa i pół roku, czy mimo wszystko spogląda nieco dalej?
prof. Mirosław Piotrowski, europoseł