Felieton „Spróbuj Pomyśleć”
Szczęść Boże!
Świat nie jest rajem. Z raju to człowiek został wygnany i może do niego
powrócić, o ile zda egzamin z posłuszeństwa Panu Bogu. Popularne powiedzenie
głosi, że nie ma sprawiedliwości na tym świecie. Nic dziwnego, skoro świat
nie jest rajem, a życie doczesne jest czasem próby. Im cięższej próbie sprosta
człowiek, tym większa czeka go wieczna nagroda. Ucznia Chrystusa wyróżnia
fakt, że jest poddawany egzaminowi przede wszystkim z miłości bliźniego.
Przez wieki dawaliśmy przykład innym narodom, jak należy dosłownie traktować
Chrystusowe przykazanie miłości, przyjmując pod swój dach rzesze ludzi okrutnie
prześladowanych i wypędzanych z własnych domów. Przez wieki Polacy masowo
oddawali życie, dowodząc wierności judeochrześcijańskiej kulturze Europy
opartej o fundament Dekalogu, a przede wszystkim o największe z przykazań: <<Będziesz
miłował swego bliźniego jak siebie samego>>.
O źródłach naszej wiary dobitnie przypomina najpiękniejsze z dzieł ks. kanonika
Ryszarda Staszaka, którym jest Sanktuarium Ślężańskiej Matki Bożej Dobrej
Rady w Sulistrowiczkach, 42 km na południe od Wrocławia. Jest to wotum Wielkiego
Jubileuszu Chrześcijaństwa i 1000-lecia biskupstwa wrocławskiego. W 1993r.
ks. bp Józef Pazdur poświęcił pamiątkowy krzyż i plac budowy, w 1995r. górale
z Chochołowa i Cichego przenieśli część żywej kultury Podhala na Dolny Śląsk,
a już w czerwcu 1996r. JEm. ks. Henryk kardynał Gulbinowicz, metropolita
wrocławski, dokonał poświęcenia ołtarza. Wiosną 1999r. ustawiono nastawę
ołtarzową, symbolizującą <<Różdżkę Jessego>>, czyli ród, z którego
wywodzi się Matka Boska. U podstawy rzeźby spoczywa Jesse, nad nim dwunastu
patriarchów o niezwykle ekspresyjnie wyrzeźbionych twarzach i dłoniach, a
u szczytu nastawy znajduje się obraz Ślężańskiej Madonny. Autorką nastawy
jest pani Natalia Buczacka, absolwentka szkoły artystycznej w Odessie. Prace
trwały dwa lata i były poprzedzone wnikliwą analizą Starego Testamentu. W
wywiadzie dla red. Marzeny Tomaszczak z czasopisma <<Świat Sobótki>>,
p. Natalia Buczacka powiedziała o pracy nad nadstawą: <<to było jak
jeden wielki sen>>.
Obraz Ślężańskiej Matki Bożej Dobrej Rady zawiera napis po łacinie z błaganiem:
Sanctissima Mater Boni Consilli Ora pro Nobis Iesum Filium Tuum. Jednak aby
odczytać imiona każdego z 12 patriarchów, należy znać litery alfabetu hebrajskiego,
bo przecież takimi literami posługiwali się członkowie rodu, z którego wywodzi
się Matka Boska. W ten sposób nastawa ołtarza Sanktuarium Maryjnego w Sulistrowiczkach
symbolizuje początki wiary chrześcijańskiej. Z dziełem tym słuchacze Radia
Maryja mogą zapoznać się, oglądając fotografie na stronie internetowej Towarzystwa
Ślężańskiego Sulistrowiczki – Wrocław – Warszawa w domenie www.halat.pl ,
a jeszcze lepiej, uczestnicząc we mszy św. w Sulistrowiczkach i słuchając
Starego Testamentu podczas pierwszego czytania…
Fundament judeochrześcijańskiej kultury Europy, jakim jest Dekalog, znajduje
swoje współczesne objaśnienia w postaci Katechizmu Kościoła Katolickiego.
Warto dzisiaj przywołać zapisy Katechizmu dotyczące siódmego przykazania; <<Siódme
przykazanie zabrania zabierania lub zatrzymywania niesłusznie dobra bliźniego
i wyrządzania bliźniemu krzywdy w jakikolwiek sposób dotyczącej jego dóbr.
Nakazuje sprawiedliwość i miłość w zarządzaniu dobrami materialnymi i owocami
pracy ludzkiej. Z uwagi na wspólne dobro wymaga ono powszechnego poszanowania
przeznaczenia dóbr i prawa do własności prywatnej. Życie chrześcijańskie
stara się dobra tego świata ukierunkować na Boga i miłość braterską.
I dalej w artykule siódmym katechizmu omawiane są sprawy dotyczące działalności
gospodarczej i sprawiedliwość społecznej:
Praca ludzka jest bezpośrednim działaniem osób stworzonych na obraz Boży
i powołanych do przedłużania – wraz z innymi – dzieła stworzenia, czyniąc
sobie ziemię poddaną. Praca jest zatem obowiązkiem: "Kto nie chce
pracować, niech też nie je!". Szanuje ona dary Stwórcy i otrzymane
talenty. Może mieć także wymiar odkupieńczy. Znosząc trud pracy w łączności
z Jezusem, rzemieślnikiem z Nazaretu i Ukrzyżowanym na Kalwarii, człowiek
współpracuje w pewien sposób z Synem Bożym w Jego dziele Odkupienia. Potwierdza,
że jest uczniem Chrystusa, niosąc krzyż każdego dnia w działalności, do
której został powołany. Praca może być środkiem uświęcania i ożywiania
rzeczywistości ziemskich w Duchu Chrystusa.
W pracy osoba wykorzystuje i urzeczywistnia część swoich naturalnych zdolności.
Podstawowa wartość pracy dotyczy samego człowieka, który jest jej sprawcą
i adresatem. Praca jest dla człowieka, a nie człowiek dla pracy. Każdy powinien
mieć możliwość czerpania z pracy środków na utrzymanie siebie, swoich bliskich
i na pomoc wspólnocie ludzkiej.
Słuszne wynagrodzenie jest uzasadnionym owocem pracy. Odmawianie go lub
zatrzymywanie może stanowić poważną niesprawiedliwość. Aby ustalić słuszne
wynagrodzenie, należy uwzględnić jednocześnie potrzeby i wkład pracy każdego. <<Należy
tak wynagradzać pracę, aby dawała człowiekowi środki na zapewnienie sobie
i rodzinie godnego stanu materialnego, społecznego, kulturalnego i duchowego
stosownie do wykonywanych przez każdego zajęć, wydajności pracy, a także
zależnie od warunków zakładu pracy i z uwzględnieniem dobra wspólnego>>.
Porozumienie stron nie wystarczy do moralnego usprawiedliwienia wysokości
wynagrodzenia.
Taka jest treść Katechizmu Kościoła Katolickiego.
Trzeba obwiniać poprzedników obecnej władzy, że stworzyli tak bardzo niesprawiedliwy
system wynagradzania w opiece zdrowotnej. Zapewne ich znajomość Katechizmu
Kościoła Katolickiego była ułomna. Nie można obwiniać członków obecnej władzy,
że w ciągu kilku miesięcy nie zdążyli naprawić tak wielkiej niesprawiedliwości.
Z Panem Bogiem
dr Zbigniew Hałat