Uroczystości ku czci bł. ks. Frelichowskiego

W Toruniu odbyły się uroczystości związane z 69. rocznicą śmierci i 15. beatyfikacji bł. ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego.

W ramach uroczystości w Sanktuarium  bł. Wincenta Stefana Frelichowskiego w Toruniu o godz. 10:45 zaprezentowany został program okolicznościowy. O godz. 11:00 sprawowana była Eucharystia w intencji kanonizacji bł. Stefana Frelichowskiego. Uroczystości zakończyły się w samo południe apelem końcowym Rajdu Kopernikańskiego na Rynku Staromiejskim w Toruniu.

W tym roku uroczystości organizowane przez Sanktuarium zbiegły się z zakończeniem XXXI Rajdu Kopernikańskiego, na który w tym roku zgłosiła się rekordowa liczba harcerzy, ponad 600.

Uroczystości 69. rocznicy śmierci bł. ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego i 15. rocznicy beatyfikacji odbywają się w atmosferze modlitwy i są owocem wcześniej organizowanych uroczystości, zaznaczył ks. Józef Nowakowski, Kustosz Sanktuarium bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego.

– 15. rocznica beatyfikacji bł. Wincentego Frelichowskiego odbywa się w atmosferze urodzin Harcerstwa Polskiego. Dotąd miały miejsce inne inicjatywy: 7 czerwca odbyło się Toruńskie Czuwanie Młodych przy patronie, w dniach 6 – 12 sierpnia Międzynarodowy Zlot Skautów i Harcerzy Wicek 2013, Konferencja w Senacie 6 grudnia 2013 r., w dniach 13 – 15 grudnia 2013 r. pielgrzymka Związków Harcerskich do Dachau. Tę uroczystość obchodzimy w atmosferze modlitwy, wielkiej, spopularyzowanej, idei błogosławionego, jego przykładu życia, wzoru i sposobu realizacji harcerskich. Od bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego można uczyć się bycia harcerzem w realizacji prawa harcerskiego, służby Bogu, Ojczyźnie i bliźniemu przez braterstwo i swój rozwój osobisty – powiedział ks. Józef Nowakowski.

Bł. ks. Stefan Wincenty Frelichowski urodził się 22 stycznia 1913 r. w Chełmży. Ministrancką posługę przy ołtarzu traktował jako duże wyróżnienie. W latach szkolnych związał się z harcerstwem. Podczas uczęszczania do chełmżyńskiego gimnazjum  należał do Sodalicji Mariańskiej i był czynny w harcerstwie. Swoje powołanie początkowo wiązał z medycyną, jednak po zdaniu matury w 1931 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie. W seminarium angażował się w inicjatywy charytatywne, prowadził szeroką działalność w różnych organizacjach, pozytywnie oddziaływał na kolegów z seminarium, zachęcając do pracy nad sobą, do zwalczania wad i pielęgnowania cnót, odznaczał się pobożnością. Często w kaplicy adorował Najświętszy Sakrament.

W 1934 r. zdobył stopień podharcmistrza. Latem 1935 r. zorganizował 20 – osobowy wyjazd na jubileuszowy zlot w Spale i otrzymał stopień Harcerza Rzeczpospolitej. Był komendantem kleryckiego kręgu starszoharcerskiego Zrzeszenia Kleryków. Święcenia kapłańskie przyjął 14 marca 1937 r. Od lipca 1938 r. był wikarym w parafii pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Toruniu. Miał szczególne podejście do dzieci i młodzieży – organizował wycieczki, biwaki, zbiórki.

W drugą rocznicę swoich święceń kapłańskich tak napisał o swoim kapłaństwie:

„Dziś druga rocznica mych prymicji. Dzięki Ci, Panie, za to, co doznałem przez te 2 lata. Nawet za błędy i odchylenia od Twej woli. Wracam obecnie do Ciebie, Panie, by Ci naprawdę służyć. Mam może opalone już trochę skrzydła, lecz…w głębokiej pokorze klękam przed Tobą i proszę: daj mi szczerze prowadzić życie i nigdy nie być aktorem życiowym. Daj odwagę życia według wskazań Twoich. Klękam niżej niż zwykle. …Panie, Tobie daję me życie. Nie umiemy wyrazić mych obecnych myśli. Niech te chwile mojego wahania życiowego i odchodzenia od Ciebie staną mi się obecnie mocą. Boże, chcę być naprawdę kapłanem”.

Po wybuchu II wojny światowej bł. ks. Frelichowski był dwukrotnie aresztowany przez Gestapo, po czym więziony w kilku obozach pracy. Przebywał najpierw w Forcie VII w Toruniu, następnie w obozach: Gdańsku-Nowym Porcie, Stutthof-Sztutowie, Wsi Granicznej-Grenzdorf, Oranienburgu-Sachsenhausen i Dachau. Pomimo ekstremalnych warunków pełnił swoją kapłańską posługę, organizował wspólne modlitwy, spowiadał, odprawiał potajemne msze św. Otaczał szczególną opieką chorych, słabych i załamanych na duchu ludzi.

Niosąc pomoc chorym zaraził się tyfusem plamistym i zmarł w opinii świętości 23 lutego 1945 r.. Jego ciało, na prośbę więźniów zostało wystawione na katafalku. 7 czerwca 1999 r. w Toruniu  papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym. 22 września 2002 Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów zatwierdziła Błogosławionego Stefana Wincentego Frelichowskiego  patronem polskiego harcerstwa.

Patron harcerzy tak pisał o harcerstwie:

„Ja sam wierzę mocno, że państwo, którego wszyscy obywatele byliby harcerzami, byłoby najpotężniejsze ze wszystkich. Harcerstwo bowiem, a polskie szczególnie, ma takie środki, pomoce, że kto przejdzie przez jego szkołę to jest typem człowieka jakiego teraz nam potrzeba. A już najdziwniejszą, ale najlepszą jest idea harcerstwa. Wychowanie młodzieży – przez młodzież. I ja sam, jak długo tylko będę mógł, co daj Boże, aby zawsze było, będę harcerzem i nigdy dla niego pracować i popierać go nie przestanę. Czuwaj!”

Zapraszamy wszystkich do uczestnictwa we wspólnej modlitwie.

RIRM