Homilia ks. abp Gerharda Ludwiga Müllera wygłoszona w Myszyńcu w Święto Miodobrania
Umiłowani w Chrystusie Panu siostry i bracia!
Świętujemy dziś tu w Myszyńcu uroczystość Miodobrania. Wdzięczni jesteśmy Bogu za Jego dary, za wszystko to, co otrzymujemy z Jego dobrotliwej ręki. Za Jego miłość, dobroć, ale też za codzienny chleb, za pożywienie i dziś szczególnie za miód. Każdy z nas słyszał o zbawiennym dla zdrowia wpływie miodu, produkowanego przez pszczoły. Pszczoły od zawsze fascynowały człowieka, a podobieństwo organizacji ich życia społecznego do obyczajów wykształconych przez ludzką cywilizację skłaniało do wielu porównań i wzbudzało podziw dla tych wspaniałych stworzeń. Pszczoła stała się symbolem świętości, do którego nawiązywały najstarsze przekazy ikonograficzne. A woskowe świece, zdobiące wnętrza kościołów, przez długi czas to przekonanie umacniały. Dlatego też środowisko pszczelarzy nieustannie poszukuje wielkiej tajemnicy życia, łącząc istotę pszczoły z metafizyką. Święty Ambroży, który jest Patronem pszczelarzy przedstawiany jest w ikonografii z ulem i napisem: „Dobra mowa jest jak plaster miodu”. Miód więc ma nie tylko dobry wpływ na zdrowie człowieka, ale też jest symbolem tego, co duchowe i ponadczasowe.
Ten zbawienny charakter miodu dla ludzkiego życia wpisuje się w wymiarze wiary i nadziei na życie wieczne w kontekst dzisiejszej Ewangelii. Jezusowi, który zmierza do Jerozolimy stawiają pytanie o zbawienie: „Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?” (Łk 13, 23).
Jezus nie odpowiada bezpośrednio na pytanie, nie określa, ilu się zbawi. Odwodzi uwagę od czystej spekulacji o liczbie zbawionych i kieruje ją zdecydowanie na to, co trzeba uczynić; przypomina, że chodzi tu o wszystko. Warto w Roku Wiary zadać sobie to pytanie: Na ile wierzę w zbawienie?
Trzeba to pytanie o życie wieczne postawić także w kontekście swojej osoby. Na czym polega zbawienie? Czy ja mam szansę to zbawienie osiągnąć?
Zbawienie jest powszechne. O powszechności zbawienia mówi Pan Bóg wielokrotnie na kartach Pisma Świętego. Jezus nie wymienia liczby zbawionych, ale wyjaśnia, jak przestawia się wspólnota zbawionych. Należą do niej patriarchowie ludu izraelskiego (Abraham, Izaak i Jakub), wysłańcy Boży (prorocy), ludzie pochodzący z czterech stron świata, ze wszystkich narodów. W królestwie Bożym, w pełnej komunii z Bogiem, urzeczywistnia się także wspólnota pomiędzy ludźmi. Pełnia i bogactwo naszego życia ludzkiego polega także na pełni i głębi naszych związków z innymi ludźmi. Szczęśliwość królestwa Bożego przejawia się i w tym, że owe związki nie zostaną przerwane, ale rozszerzone i doprowadzone do spełnienia. Chrystus założył Kościół, dając początek Królestwa Bożego na ziemi. Kościół katolicki jest tą wspólnotą w której Jezus świętemu Piotrowi przekazał stosowna władzę. „Extra Ecclesiam nulla salus” (Poza Kościołem nie ma zbawienia) – napisał święty Cyprian z Kartaginy już w trzecim wieku. A patron pszczelarzy święty Ambroży w czwartym wieku przypomniał: „Ubi Petrus ibi Ecclesia” (Gdzie święty Piotr, tam jest prawdziwy Kościół).
Pan Jezus przez swoją śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie odkupił nas, to znaczy otworzył nam drogę do zbawienia. Jesteśmy odkupieni, ale jeszcze nie zbawieni. Zatem, czy będziemy zbawieni, zależy w dużej mierze od sposobu naszego życia, od tego czy będziemy żyli miłością, dzięki której powołał nas Bóg do istnienia i ciągle nią nas obdarza.
Prośmy więc Boga o tę Jego miłość na każdy dzień, abyśmy mogli się nią dzielić jak chlebem z innymi i aby była ona zadatkiem życia wiecznego, a tu na ziemi budowała naszą społeczność ludzką i chrześcijańską. AMEN
ks. abp Gerhard Ludwig Müller