Ewangelia na niedzielę: Jak skutecznie głosić Słowo Boże?

Jezus poza Apostołami wyznaczył kilkudziesięciu uczniów, aby głosili, że przybliżyło się Królestwo Boże. Ich zadaniem było głoszenie Słowa, ale nie publicznie na placach, lecz po domach. „Cały świat” to konkretny dom, konkretna rodzina. W takim duchu proponuje rozważyć Ewangelię na niedzielę 3 lipca ks. Dariusz Nawara – duszpasterz i propagator lectio divina.

Pokój temu domowi

Jezus szczegółowo wskazuje, jak uczniowie mają wykonać zadanie. Pierwsze powinno być pozdrowienie pokoju. Hebrajskie szalom nie jest pozdrowieniem grzecznościowym typu – dzień dobry. Było ono zarezerwowane dla swoich, dla wiernych Żydów. W następnej kolejności uczniowie mieli głosić dobrą nowinę. Zostali pouczeni, jak rozróżnić wiarę od niewiary i jak reagować, gdy nie odczują życzliwego przyjęcia. Mieli symbolicznie „strząsnąć kurz“, który przylgnął do ich nóg i… odejść. Posłany miał nieść pokój dalej.

Czy wprowadzam atmosferę pokoju tam, gdzie jestem?

Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało

Jezus porównał misję do żniw, które miały ogromne znaczenie nie tylko w gospodarce, ale też w religijnym życiu Izraelitów. Widać dysproporcje między wielkim polem a niewielką liczbą głoszących słowo Boże. Ponadto, może powstać wrażenie, że Jezus wysyła uczniów na pewną śmierć. Mają iść bez sandałów, bez jedzenia i bez pieniędzy. Jak owce między wilki. W tekstach biblijnych wilki są symbolem zła i niebezpieczeństw czyhających na człowieka. Z pewnością było to dla nich równie szokujące, jak dla nas dziś, gdyby ktoś zaproponował nam taką misję. Oni jednak poszli.

Co najbardziej przeszkadza mi, by świadczyć, że jestem człowiekiem wierzącym?

Wasze imiona zapisane są w niebie

Ta wyjątkowa misja zakończyła się pełnym sukcesem. Uczniowie wrócili szczęśliwi, cuda działy się przez ich ręce. Jezus ich zapewnił, że jeszcze większym szczęściem jest bycie w gronie zbawionych.

Ja też jestem „posłanym przez Jezusa” tam, gdzie żyję i pracuję.

***

 

Ewangelia (Łk 10, 1-12. 17-20)

Pokój królestwa Bożego

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich:

«Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.

Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże».

«Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu».

Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają».

Wtedy rzekł do nich: «Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».

 

Centrum Formacji Duchowej, Salwatorianie – Kraków