[TYLKO U NAS] Prof. G. Kucharczyk: Niemiecko-rosyjskie interesy gospodarcze zmierzające do wykończenia Polski to nie tylko historia sprzed 100 lat (układ w Rapallo)

16 kwietnia br. minie 100 lat od zawarcia układu w Rapallo koło Genui między Rosją a Niemcami. „Przedsionkiem do Rapallo była faktyczna współpraca niemiecko-bolszewicka w 1920 r. Jak wiemy, niemiecko-rosyjskie interesy gospodarcze zmierzające do wykończenia Polski to nie tylko historia sprzed 100 lat” – wskazuje historyk prof. Grzegorz Kucharczyk w felietonie „Spróbuj pomyśleć” na antenie Radia Maryja. 

W kwietniu przypada 100-lecie zawarcia układu w Rapallo między Niemcami i Rosją. Oficjalnie chodziło o nawiązanie stosunków dyplomatycznych między Berlinem a Moskwą. Rzeczywisty zamysł tego porozumienia – jak podkreśla prof. Grzegorz Kucharczyk – wyjawił kanclerz Rzeszy Niemieckiej Joseph Wirth w korespondencji z niemieckim ambasadorem w Moskwie, mówiąc, że celem układu z Rapallo jest wykończenie Polski.

– Słowa te padły z ust polityka wywodzącego się z katolickiej partii Zentrum i w ten sposób ilustrują zjawisko powszechnego antypolonizmu, które – w tak mocno podzielonej niemieckiej scenie politycznej – było zjawiskiem wspólnym dla wszystkich niemieckich partii politycznych (…). Łączyło ich przekonanie, że sam fakt powstania w 1918 roku niepodległej Polski nie tylko jest politycznym ciosem w interesy Niemiec, ale także uszczerbkiem na honorze narodu niemieckiego. Ten ostatni był podeptany, jak pisała prasa niemiecka wszystkich kierunków politycznych, przez postanowienia traktatu wersalskiego, który w świetle prawa międzynarodowego był uznaniem istnienia niepodległego państwa polskiego. Od 1919 roku panowało natomiast w Niemczech powszechne przeświadczenie, że częścią traktatu pokojowego, który – jak pisano – „wpychał wielki niemiecki naród w żelazną klatkę”, jest uznanie polskiej niepodległości oraz powrotu Wielkopolski i Pomorza Nadwiślańskiego do Rzeczypospolitej – przypomina historyk.

Autor felietonu tłumaczy na antenie Radia Maryja, że droga do układu w Rapallo rozpoczęła się w 1917 roku.

– Gdy władze niemieckie zorganizowały transport w słynnym zaplombowanym wagonie Lenina i jego współpracowników do Rosji z zadaniem dalszej destabilizacji wielkiego sojusznika Anglii i Francji na Wschodzie, który już w  lutym 1917 wszedł w fazę rewolucji. Lenin nie zawiódł oczekiwań swoich niemieckich współpracowników. Utopił starą Rosję we krwi, co pozwoliło wojskom niemieckim przesunąć wiosną i latem 1918 roku linię frontu wschodniego na Krym i na linię Kaukazu. Już w marcu 1918 roku Lenin podpisał w Brześciu nad Bugiem podyktowany przez Niemcy traktat pokojowy, który oddawał pod kontrolę Berlina większą część europejskiej Rosji, stwarzając w ten sposób podstawy pod budowę niemieckiego imperium w Europie Środkowo-Wschodniej. Realizacji tego scenariusza zapobiegła klęska Niemiec na froncie zachodnim jesienią 1918 roku – mówi prof. Grzegorz Kucharczyk.

Historyk zwrócił także uwagę, iż to niemieckie banki upłynniały carskie złoto zagrabione po 1917 r. przez bolszewików.

– Dzięki temu rząd pierwszego w dziejach świata totalitarnego państwa miał do swojej dyspozycji środki finansowe dla utrzymania swojej wojskowej i administracyjnej kadry, która zamieniła Rosję i okoliczne narody w wielkie więzienie, które ostatecznie rozpadnie się dopiero w 1991 roku – dodaje.

Przedsionkiem do Rapallo była faktyczna współpraca niemiecko-bolszewicka w 1920 roku. Oficjalna „neutralność” Rzeszy Niemieckiej przejawiała się w tym, że nie przepuszczano transportów ze sprzętem wojskowym dla Polski, a pozwalano na przejazd podobnych dostaw dla Rosji.

– Tuż przed Bitwą Warszawską trwały dyskretne rozmowy niemieckiej i bolszewickiej dyplomacji nt. nowego kształtu granic po przewidywanym zwycięstwie Armii Czerwonej. Niemcy domagały się powrotu do granicy z 1914 r., czyli wtedy, kiedy Polski nie było na mapie Europy. Co ciekawe, w tym samym czasie z kręgu niemieckich kół przemysłowych dochodziły głosy wskazujące na możliwości wielkich zysków po wejściu na rynek rosyjski. Nie przeszkadzał fakt, że nad tym rynkiem kontrolę sprawował umoczony we krwi bolszewicki reżim. Jednym z takich przemysłowców (…) był Walther Rathenau. W 1922 roku będzie on niemieckim ministrem spraw zagranicznych, który doprowadzi do zawarcia układu w Rapallo. Jak wiemy, niemiecko-rosyjskie interesy gospodarcze zmierzające do wykończenia Polski to nie tylko historia sprzed 100 lat – akcentuje prof. Grzegorz Kucharczyk.

 

radiomaryja.pl