Ojciec Kościoła. Pasterz, mąż stanu

Mieszkańcy Jarosławia oddali dziś hołd zmarłemu przed rokiem, honorowemu obywatelowi miasta, ks. abp. Ignacemu Tokarczukowi. Podczas sesji naukowej przypomniano postać śp. arcypasterza i jego zasługi dla Kościoła, Polski, a także dla Jarosławia.

Sesję naukową poprzedziła Msza św. w intencji śp. ks. abp. Tokarczuka, której w jarosławskiej kolegiacie przewodniczył ks. bp Adam Szal. Swoimi wspomnieniami w homilii z licznie zebranymi kapłanami, siostrami zakonnymi, wiernymi świeckimi, przedstawicielami władz wojewódzkich i samorządowych, organizacji społecznych i stowarzyszeń podzielił się ks. infułat Stanisław Mac, emerytowany proboszcz rzeszowskiej katedry.

W służbie Kościoła, Ojczyzny i ludzi

Podczas sesji naukowej w Miejskim Domu Kultury w Jarosławiu poszczególni prelegenci podkreślali wielką postać i zasługi ks. abp. Tokarczuka, który ponad wszystko ukochał Boga, Kościół i drugiego człowieka, swą posługę opierając na Dekalogu i umiłowaniu prawdy.

Ks. prof. Jan Zimny, wychowanek i przyjaciel zmarłego arcypasterza, zaznaczył, że dla ks. abp. Tokarczuka najważniejszy był Bóg i ludzie, którym służył. W swojej refleksji nad życiem i dziełem wielkiego pasterza, człowieka, budowniczego Kościoła zarówno tego materialnego, jak i duchowego podkreślił, że ks. abp Tokarczuk był dla niego nie tylko pasterzem, duchowym ojcem, ale także przyjacielem, z którym spędzał wiele czasu, m.in. podczas wakacji. Podkreślał, że Boża Opatrzność dała mu ukończyć szczególny uniwersytet, którego rektorem, wykładowcą i świadkiem w jednej osobie był ks. abp Tokarczuk.

– Niektóre tematy powierzone mi wówczas jako młodemu kapłanowi przerastały mnie. Jednak wszystko przyjmowałem jako wielkie doświadczenie i znak Boży. Były to iście Nikodemowe rozmowy, w czasie których zdobywałem nie tylko wiedzę, ale przede wszystkim mądrość życiową. Uczyłem się od niego jako mistrza wielu spraw i wielu rozwiązań. Poszerzałem swój intelekt o bogactwo myśli i doświadczenia, których w takiej formie przekazu i treści nigdy nie znalazłbym w żadnej księdze. Przez lata wsłuchiwałem się w ten potok mądrości płynący ze szczerego serca zatroskanego zawsze o Kościół, Ojczyznę i diecezję – podkreślał ks. prof. Zimny.

Dzieląc się swoją refleksją, prelegent określił ks. abp. Tokarczuka mianem Ojca Kościoła, prawdziwym pasterzem diecezji i mężem stanu.

Pasterz diecezji

Podkreślił, że ks. abp Tokarczuk był także prawdziwym pasterzem diecezji, który jak Chrystus dbał o swoje owce. – Permanentna dyspozycyjność swojej osoby dla kapłanów i wiernych, stawanie w obronie każdego poszkodowanego, narażanie się w imię obrony prawdy, dobra i troski o swoją owczarnię to nie tylko zwykłe atuty, lecz heroiczne cnoty męskości, odwagi i poświęcenia – mówił ks. prof. Zimny, dodając, że swój autorytet zmarły arcypasterz budował na prawdzie. – Kapłani i wierni mogli podejmować wiele działań często ryzykownych, bo byli przekonani, że za nimi stoi bezkompromisowy pasterz, dla którego białe jest białe, a czarne jest czarne – kontynuował ks. prof. Zimny.

Honorowy Obywatel Jarosławia

Zasługi ks. abp. Tokarczuka dla Jarosławia przypomniał w swoim wystąpieniu burmistrz Andrzej Wyczawski. Zaznaczył, że to, iż Jarosław można dziś określić mianem miasta kościołów, jest zasługą ks. abp. Tokarczuka i realizowanego przez niego planu duszpasterskiego.

– Ksiądz arcybiskup – można powiedzieć – ukochał Jarosław. Bez jego miłości, bez zainteresowania i wskazywania Jarosławia jako godnego miejsca nie byłoby mowy o wielu inicjatywach czy uroczystościach, jakie na przestrzeni lat się tu odbywały – podkreślił burmistrz Wyczawski.

Wśród inicjatyw podejmowanych przez ks. abp. Tokarczuka burmistrz Wyczawski wymienił zakończenie peregrynacji symboli nawiedzenia obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w diecezji przemyskiej, które odbyło się w Jarosławiu w 1971 r. Przypomniał również, że to ks. abp Tokarczuk w 1991 r. zdecydował o odbudowie i przywróceniu dawnej świetności Opactwa Panien Benedyktynek, również dzięki niemu wybudowano szereg nowych świątyń i przywrócono dawną świetność już istniejącym. W uznaniu zasług dla Polski i dla Jarosławia, za nieugiętą działalność na rzecz prawdy i sprawiedliwości społecznej w 1995 r. decyzją Rady Miasta ks. abp Ignacy Tokarczuk otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Jarosławia.

Modlitwa była priorytetem

Siostra Mariola Karaś, była matka generalna Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP w Starej Wsi, przypomniała historię życia ks. abp. Tokarczuka, począwszy od Łubianek Wyższych k. Zbaraża, gdzie 1 lutego 1918 r. się urodził, poprzez studia teologiczne w konspiracyjnym Seminarium Duchownym we Lwowie, pracę duszpasterską m.in. w Złotnikach, skąd cudem uszedł przed śmiercią z rąk banderowców, karierę naukową na KUL, po objęcie rządów i kierowanie diecezją, a następnie archidiecezją przemyską.

Sporo uwagi siostra Mariola Karaś poświęciła związkom księdza arcybiskupa ze Starą Wsią i klasztorem Sióstr Służebniczek, gdzie był częstym gościem. Jak podkreśliła, ks. abp Tokarczuk był człowiekiem o niezwykłych rysach charakteru, u którego niezwykłość i dostojeństwo splatały się razem, tworząc harmonijną całość człowieka naznaczonego stygmatem wodza.

Wspominając, zaznaczyła, że ksiądz arcybiskup był zawsze oczekiwanym gościem u Sióstr Służebniczek w Starej Wsi, gdzie przybywał niemal każdego roku na wypoczynek. – Przyjeżdżał chętnie i zawsze wnosił dużo pokoju. Zaskakiwał wiedzą i doskonałą pamięcią – wspominała siostra Mariola Karaś, przypominając, że księdza arcybiskupa charakteryzowała systematyczność i ułożony harmonogram zajęć, którego przestrzegał.

– Zdawało się, że modlitwa była czymś zasadniczym, podstawą skały, na której wyrastała posługa słowa. Potem był spacer po ogrodzie, zawsze z różańcem w ręku, a dalej jeszcze Droga Krzyżowa przy stacjach umieszczonych ma murze ogrodzenia klasztornego. Był też czas na pracę, przygotowywanie kazań, referatów, lekturę prasy i książek, spotkania z siostrami i czas na Radio Maryja. Znajdował też czas na przyjmowanie gości, których było dużo: duchownych i świeckich – przypomniała siostra Karaś.

 

Mariusz Kamieniecki