Papież Franciszek kanonizuje 800 błogosławionych

Dzisiaj o godz. 9:30 Ojciec św. Franciszek podczas uroczystej Eucharystii na Placu św. Piotra włączy w poczet świętych 800 błogosławionych. Transmisja w Radiu Maryja i TV Trwam.  

Będą to pierwsze kanonizacje pontyfikatu nowego Papieża.

W poczet kanonizowanych włączeni zostaną Antonio Primaldo i jego towarzyszy-męczenników,  Laurę (od św. Katarzyny ze Sieny) Montoya i Upegui oraz Matkę Lupitę Garcia Zavala.

Antonio Primaldo i 800 męczenników z Otranto

Męczeństwo Antoniego Primaldo i Towarzyszy wpisuje się historycznie w kontekst wojenny, który dominował przez długi czas w relacjach między Europą, a Imperium Otomańskim. Po upadku Konstantynopola w ręce Otomanów w 1453 roku, i zajęciu Belgradu w 1456, cesarz Mohamed II władca Imperium Otomańskiego bezskutecznie próbował podbić wyspę Rodos. Skierował się więc w stronę punktu najbliższego portom Albanii, które już było pod jego dominacją.

W tym czasie Turcy zbliżyli się do miasta Otranto, które miało około 6.000 mieszkańców. Zostało ono opuszczone przez milicję aragońską, która była w tym czasie w Toskanii. Zaraz po zajęciu miasta, zastraszono mieszkańców i zażądano porzucenia wiary w Chrystusa i przejścia na Islam. Po odrzuceniu żądania, zbombardowano miasto, które 12 sierpnia wpadło w ręce najeźdźców. Miasto splądrowali i zabito arcybiskupa Stefana Pendinelli, kanoników, zakonników i wiernych w katedrze.

Następnie komendant Bacha Gedik Ahmed wydał rozkaz, aby wszystkich żyjących mężczyzn przyprowadzić do obozu tureckiego (około 800, od 15 roku życia w górę) i zmusić, by wyrzekli się wiary. Odpowiedź, którą w imieniu wszystkich dał Antonio Pezzulla, zwany Primaldo, pokorny farbiarz sukna, była natychmiastowa i stanowcza. Oznajmił, że „oni uważają Jezusa Chrystusa za Syna Bożego, za swego Pana i prawdziwego Boga i że woleliby tysiąc razy umrzeć niż zaprzeć się Go i uczynić się muzułmanami.

Wtedy Bacha Gedik Ahmed wydał rozkaz natychmiastowego zabicia ich. Ścięto im głowy. Ich ciała pozostały nie pogrzebane na miejscu kaźni przez cały rok. W takim stanie zostały znalezione przez wojsko wysłane ,by wyzwolić Otranto. W czerwcu 1481 zostały przeniesione do kościoła blisko „źródła Minerwy”, a później 13 października do Katedry. Na początku 1500 r. przeznaczono kaplicę wewnątrz Katedry, aby tam ostatecznie złożyć relikwie męczenników, która stała się miejscem nieustannych pielgrzymek. Kościół w Otranto celebruje uroczyście ich wspomnienie 14 sierpnia.

Laura Montoya i Upegui

Laura Montoya i Upegui urodziła się w Jerychu (województwo Antiochia, Kolumbia), 26 maja 1874 r. Jej rodzice, Jan od Krzyża Montoya i Dolores Upegui, byli głęboko wierzącymi chrześcijanami. Otrzymała chrzest w dniu narodzin i kapłan nadał jej imię Maria Laura od Jezusa. Kiedy Laura miała dwa lata jej ojciec został zabity podczas krwawej wojny bratobójczej w obronie wiary i ojczyzny. Jego dobra i cały majątek został skonfiskowany, a rodzina znalazła się w skrajnej nędzy. Jej matka nauczyła ją przebaczać i umacniać swój charakter uczuciami chrześcijańskimi. Od dziecka, żyła intensywnymi doświadczeniami trynitarnymi, które pozwoliły jej wzrastać nieustannie w wymiarze mistycznym.

Mając 16 lat rozpoczęła studia w Instytucie Pedagogicznym w Medelin. W 1907 r. będąc w miejscowości Marinilla, pisze: „widziałam się w Bogu i jakby mnie odział w swoje ojcostwo czyniąc mnie matką, w sposób szczególny, niewierzących. Cierpiałam z ich powodu jakby byli moimi dziećmi”. W 1914 r., wspomagana przez biskupa Santa Fe de Antiochia Maksymiliana Crespo, zakłada kongregacje: „Misjonarek Maryi Niepokalanej i Świętej Katarzyny ze Sieny”. Rozumiejąc godność ludzką i powołanie Boże Indian wszczepia się w ich kulturę i ich życie codzienne, niszcząc mur dyskryminacji rasowej tych, którzy ją osądzali i nie rozumieli  pragnienia rozszerzania wiary i poznania Boga aż do najdalszych i najbardziej niedostępnych miejsc, ofiarując żywą katechezę o Ewangelii. Ostatnie 9 lat spędziła na wózku inwalidzkim, nadal apostołując słowem i piórem. Po długiej agonii, umarła w Medelin 21 października 1949 r.

Matka Lupita Garcia Zavala

Guadalupe Garcia Zavala jest założycielką Kongregacji Sióstr Służebnic Świętej

Małgorzaty Marii i Ubogich. Urodziła się 27 kwietnia 1878 r. w Zapopan w Meksyku. Jej rodzicami byli Fortino Garcia i Refugia Zavala. Lupita (zdrobnienie od imienia Guadalupe) uważana była za dziewczynę bardzo piękną, sympatyczną, uprzejmą i usłużną wszystkim, a jednocześnie prostolinijną i transparentną w swym zachowaniu. Była narzeczoną Gustawa Arreola i jako już zaręczona, w wieku 23 lat, poczuła się powołaną przez Pana, aby poświęcić się w życiu zakonnym, szczególnie posłudze chorym i ubogim.

Opowiedziała o tym swojemu ojcu duchownemu, ojcu Cipriano Iniguez, który jej wyznał, iż ma pragnienie założyć Kongregacje Zakonną do posługi chorym w szpitalu i zaprosił ją, aby w tej kongregacji rozpoczęła pracę. Wspólnie założyli Zgromadzenie Zakonne Służebnic Świętej Małgorzaty Marii i Ubogich. Matka Lupita została wybrana przełożoną generalną zgromadzenia. Posługę tę pełniła do końca swego życia; i chociaż pochodziła z rodziny szlacheckiej, umiała się zaadoptować z radością do życia ekstremalnie ubogiego, i nauczyła Siostry ze Zgromadzenia kochać ubóstwo, aby móc dać się bardziej chorym.

Był czas poważnych trudności ekonomicznych w Szpitalu i Matka Lupita poprosiła o pozwolenie swojego ojca duchownego, by mogła żebrać na ulicach. Gdy otrzymała owo pozwolenie, czyniła to razem ze swoimi siostrami przez wiele lat, aż do momentu, kiedy problemy z utrzymaniem chorych zostały rozwiązane. Zasnęła w Panu 24 czerwca 1963 r. w Guadalachara w Meksyku w wieku 85 lat, w opinii świętości. Została beatyfikowana 25 kwietnia 2004 roku przez papieża Jana Pawła II.

RIRM