32. rocznica zamachu na Jana Pawła II
„Totus Tuus”. „Cały Twój, Maryjo!”. To zawołanie Biskupa Rzymu bł. Jana Pawła II, a wcześniej metropolity krakowskiego ks. kard. Karola Wojtyły. Biografowie piszą, że jego inspiracją był „Traktat o prawdziwym nabożeństwie do NMP” św. Ludwika Marii Grignion de Montforta, który zawarł tam myśl całkowitego zawierzenia Matce Bożej.
W środę, 13 maja 1981 r., Maryja czuwała nad swym sługą. Do zamachu na życie Ojca Świętego doszło podczas audiencji generalnej na placu św. Piotra o godzinie 17.19. Jan Paweł II został postrzelony przez Turka Mehmeta Ali Agcę w brzuch i w rękę. Zamachowiec mierzył w głowę Papieża, ale on schylił się do małej dziewczynki Sary Bartoli. Miłość do dzieci, którą tyle razy obserwowaliśmy, serdeczny uśmiech i pochylenie nad Sarą uratowało życie Janowi Pawłowi II. Ali Agca nie miał dobrej widoczności, nie trafił w głowę. Ranny Papież osunął się w ramiona swojego sekretarza ks. Stanisława Dziwisza.
Błogosławiony Jan Paweł II powiedział później: „Jedna ręka strzelała, a inna kierowała kulą”. Zamach nastąpił 13 maja, tak jak pierwsze objawienie Matki Bożej w Fatimie, w roku 1917. „Totus Tuus, Mariae”… Rok po zamachu Papież udał się do Fatimy, by podziękować Maryi.
Zamach został bardzo dokładnie przygotowany, wiele wskazuje na to, że stały za nim władze Związku Sowieckiego. Dla dezorientacji opinii publicznej KGB rozpuszczała wieści o fanatycznym muzułmaninie z organizacji Szare Wilki. Jednak Ali Agca był tylko narzędziem. Do prawdy dotrzeć jest bardzo trudno, gdyż ślady pozacierano, zanim na placu św. Piotra padły strzały. Szare Wilki nigdy nie przyznały się do zamachu. Nie ulega wątpliwości, że dla obozu sowieckiego komunizmu pontyfikat bł. Jana Pawła II był śmiertelnym zagrożeniem, co pokazały następne lata.