Uroczystość Św. Józefa, oblubieńca Najświętszej Maryi Panny

Dziś obchodzimy uroczystość świętego Józefa oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, patrona rodzin, mężów, ojców, pracujących, dobrej śmierci a także kobiet w stanie błogosławionym.

Józef pochodził z rodu króla Dawida. Mimo zaszczytnego pochodzenia nie posiadał on żadnego majątku, i aby się utrzymać zarabiał dzięki pracy w  stolarstwie oraz jako cieśla.

Zaręczony z Maryją, Józef  stanął przed tajemnicą cudownego poczęcia. Chociaż Maryja porodziła Pana Jezusa dziewiczo, prawo żydowskie jednoznacznie określało, iż jego ojcem jest właśnie Józef.

Początkowo jednak, kiedy narzeczony Maryi dowiedział się, że oczekuje ona dziecka postanowił, że nie chce narazić Jej na zhańbienie, dlatego zdecydował się od niej odejść. Wg. Ewangelii świętego Mateusza i Łukasza, Józef, przez Anioła, poznał tajemnicę niepokalanego poczęcia i ostatecznie pozostał przy swej narzeczonej.

Po narodzinach Pana Jezusa, Józef wraz z Maryją i dzieckiem w obliczu prześladowań uciekli do Egiptu, skąd po śmierci Heroda udali się do Nazaretu.

Po raz ostatni Józef na kartach Pisma Świętego pojawia się podczas pielgrzymki z dwunastoletnim Jezusem do Jerozolimy. W czasie wystąpień Jezusa w roli nauczyciela nie ma już żadnej wzmianki o Józefie. Prawdopodobnie wtedy już nie żył. Miał najpiękniejszą śmierć i pogrzeb, jaki sobie można na ziemi wyobrazić. W ostatnich chwilach jego życia Jezus i Maryja byli przy nim. Oni też urządzili mu pogrzeb. Prawdopodobnie dlatego tradycja nazwała go patronem dobrej śmierci.

Ojcowie i pisarze Kościoła jednomyślnie stawiają Józefa na czele wszystkich świętych. Jako mąż i ojciec był niezwykle dobrym człowiekiem, posiadającym wspaniałe cnoty.

Do szczególnych czcicieli św. Józefa zaliczał się św. Jan Bosko. Stawiał on Józefa za wzór swojej młodzieży rzemieślniczej. W roku 1859 do modlitewnika, który ułożył dla swoich synów duchowych i chłopców, dodał nabożeństwo do 7 boleści i do 7 radości św. Józefa; dodał również modlitwę do św. Józefa o łaskę cnoty czystości i dobrej śmierci; wreszcie dołączył pieśń do św. Józefa. Propagował nabożeństwo 7 niedzieli do uroczystości św. Józefa. W tym samym roku Jan Bosko założył wśród swojej młodzieży stowarzyszenie pod wezwaniem św. Józefa. W roku 1868 wydał drukiem czytanki o św. Józefie. Miesiąc marzec co roku obchodził jako miesiąc św. Józefa, czcząc Go osobnym, codziennym nabożeństwem i specjalnymi czytankami. Św. Leonard Murialdo, przyjaciel św. Jana Bosko, założył zgromadzenie zakonne pod wezwaniem św. Józefa (józefici). Jan XXIII (Józef Roncalli) wpisał imię św. Józefa do Kanonu Rzymskiego (Pierwsza Modlitwa Eucharystyczna). Wydał także osobny list apostolski o odnowieniu nabożeństwa do niebiańskiego Patrona (1961). Św. Józefa uczynił patronem II Soboru Watykańskiego (1962-1965). Decyzją Benedykta XVI, ogłoszoną już za pontyfikatu papieża Franciszka, w 2013 r. imię św. Józefa włączono także do pozostałych modlitw eucharystycznych.

W ikonografii św. Józef przedstawiany jako starzec z dziecięciem Jezus na ręku, i lilią w dłoni. W rzeczywistości był on jednak młodzieńcem w pełni męskiej urody i sił. Jego atrybutami są m. in. narzędzia ciesielskie: piła, siekiera, warsztat stolarski; bukłak na wodę, kij wędrowca, kwitnąca różdżka (Jessego), miska z kaszą, lampa, winorośl.

brewiarz.pl/RIRM