[TYLKO U NAS] Red. G. Górny: Ślub kościelny jest pewnym rodzajem poświęcenia, a małżeństwo to powołanie i sakrament

Dziś występuje bardzo zredukowana wizja małżeństwa. To nie tylko moment składania przysięgi podczas ślubu kościelnego. To zarówno powołanie, jak i sakrament, a więc źródło łask Bożych. Ślub kościelny jest pewnym rodzajem poświęcenia. To odtworzenie między kobietą a mężczyzną związku, w którego centrum stoi Bóg. On daje małżonkom moc sakramentalną, a sakrament to widzialny znak niewidzialnej łaski – powiedział Grzegorz Górny, redaktor tygodnika „Sieci”, w felietonie z cyklu „Spróbuj pomyśleć” na antenie Radia Maryja.

Był luty 1935 roku. Siostra Faustyna Kowalska otrzymała telegram, że jej matka jest umierająca. Zakonnica dostała zezwolenie od przełożonej w Wilnie i natychmiast udała się do rodzinnego domu w Głogowcu.

– Wówczas jeden jedyny raz podczas całego pobytu w zakonie odwiedziła swoją rodzinę. Lekarze nie dawali Mariannie Kowalskiej większych szans na przeżycie. Podczas kilkudniowej wizyty swej córki matka powróciła jednak do zdrowia. Gdy Faustyna szykowała się do odjazdu, doszło do znamiennego wydarzenia. Zakonnica posiadająca dar widzenia rzeczywistości nadprzyrodzonej tak opisała to w „Dzienniczku”: „Kiedy się żegnałam z rodzicami i prosiłam o błogosławieństwo, poczułam moc łaski Bożej, która wpłynęła na moją duszę” – powiedział red. Grzegorz Górny.

Co nam mówi ta scena?

– Prosta czynność błogosławieństwa nie jest nic nieznaczącym rytuałem. To akt, w którym objawia się realna moc Boża. W ten sposób Marianna i Stanisław Kowalscy realizowali swój sakrament małżeństwa – wskazał.

Felietonista zaznaczył w tym kontekście, że „dziś występuje bardzo zredukowana wizja małżeństwa. W świadomości katolików sakrament ten ograniczony jest jedynie do momentu składania przysięgi podczas ślubu kościelnego”.

– Tymczasem małżeństwo, jak kapłaństwo, jest zarówno powołaniem, jak i sakramentem, a więc źródłem Bożych łask. W przypadku kapłanów działanie Bożej łaski nie ogranicza się tylko do momentu święceń. Sakrament daje księżom duchowy potencjał, z którego mogą czerpać w różnych okolicznościach. Podobnie dzieje się w małżeństwie. Ślub kościelny jest pewnym rodzajem poświęcenia. To odtworzenie między kobietą a mężczyzną związku, w którego centrum stoi Bóg. On daje małżonkom moc sakramentalną, a sakrament to widzialny znak niewidzialnej łaski – zwrócił uwagę.

Redaktor tygodnika „Sieci” wyjaśnił także, w jaki sposób sakrament działa i gdzie go szukać w małżeństwie.

– Jak nauczał św. Jan Paweł II, przestrzenią obecności Bożej jest intymne współżycie małżonków. To spełnienie warunków pierwszego błogosławieństwa, jakie pojawia się na kartach Biblii pod adresem ludzkości: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się”. Sakramentalna moc nie ogranicza się jednak do takich momentów. Przejawia się także choćby w geście błogosławieństwa dzieci – wyjaśnił.

Red. Grzegorz Górny podkreślił, że „święta Faustyna nie uległa złudzeniu. Jej rodzice rzeczywiście byli szafarzami Bożych łask. Poprzez błogosławieństwo kierowali dobroczynną moc Najwyższego na swoje dzieci, które były owocami celebrowania ich sakramentu małżeństwa”.

– W tym geście obecna była moc łaski Bożej – zaznaczył dziennikarz.

1 stycznia w kościołach czytano fragment Księgi Liczb. Była w nim zapisana formuła błogosławieństwa. Felietonista powiedział, że „może ono posłużyć jako błogosławieństwo na cały nadchodzący rok”.

– Wystarczy położyć dłonie na czoło dziecka i powiedzieć: „Niech Cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad Tobą. Niech Cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku Tobie oblicze swoje i niech Cię obdarzy pokojem”. I dodać, czyniąc palcem na czole znak krzyża: „Niech Cię Bóg błogosławi w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego” – wskazał.

– Swym rozumem nigdy nie pojmiemy tajemnicy Trójcy Świętej. W tym momencie jej moc będzie jednak realnie oddziaływać poprzez rodziców na dzieci – dodał.

Cały felieton autorstwa red. Grzegorza Górnego można odsłuchać [tutaj].

radiomaryja.pl