Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?

Głoszę wam Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego

Wtorek po I niedzieli Wielkiego Postu

Muszę jeszcze raz wrócić

do Szawłowego wydarzenia

u bram Damaszku.

Szaweł siał wszędzie postrach

i zionął pragnieniem

zabijania uczniów Pańskich.

Sam poszedł do Arcykapłana

i poprosił o specjalne listy

– pełnomocnictwa do synagog Damaszku,

aby mógł pojmać i przyprowadzić

do Jerozolimy zarówno mężczyzn,

jak i kobiety… zwolenników tej nowej drogi…

Był właśnie na drodze

do Damaszku…

już niedaleko miasta,

gdy oto poraziła go nagle

światłość z nieba.

Upadł na ziemię i usłyszał głos:

Szawle, Szawle,

dlaczego Mnie prześladujesz?

A on zapytał: Kim jesteś, Panie?

I usłyszał odpowiedź:

Ja jestem Jezus,

którego ty prześladujesz.

Podnieś się i idź do miasta,

a tam już ci powiedzą, co masz czynić…

A Szaweł, gdy już podniósł się z ziemi

i otworzył oczy – nic nie widział (por. Dz 9, 1-9).

Tyle razy czytałem ten tekst

i nie umiem go zobaczyć

w swojej wyobraźni.

Caravaggio uważał, że Szaweł

został zwalony z konia.

To nieważne.

Dla mnie są ważne słowa:

Ja jestem Jezus,

którego ty prześladujesz!

Co to znaczy: prześladujesz?

Naśladować – to znaczy – wstępować

w czyjeś ślady.

Prześladować – to znaczy

– nie dać komuś

iść dalej, zabić go.

Bardzo to musiało utkwić

w umyśle Szawła.

Przecież nie prześladował Jezusa,

tylko Jego uczniów – chrześcijan.

Ach to tak!

Chrześcijanie to jest Jezus.

Kościół to jest Chrystus!

Tak będzie uczył Paweł:

Chrystus jest głową Kościoła,

a wy jesteście członkami tego Ciała (por. Kol 1, 18).

Kościół jest święty,

gdy my jesteśmy świętymi.

Kościół jest grzeszny,

bo my jesteśmy grzeszni.

Nie boję się tych,

którzy walczą z Kościołem.

Kiedyś cię Chrystus powali i oślepi.

Będą ci potrzebni ludzie Kościoła.

Oni ci powiedzą, co masz czynić.

Takie są historie wielkich

konwertytów.

Boję się tych, którzy stoją

i patrzą na kamienowanie.

Zostaniesz biednym pochlebcą.

ks. bp Józef Zawitkowski