„Po trupie Polski do serca Europy”

O 15 sierpnia 1920 r. Ojciec Święty Jan Paweł II pisał i mówił
wielokrotnie m.in. tak: "Cud nad Wisłą i zwycięstwo nad Armią Czerwoną to ważna
data w naszej narodowej historii. Było to wielkie zwycięstwo wojsk polskich, tak
wielkie, że nie dało się tego wytłumaczyć w sposób czysto naturalny i dlatego
nazwane zostało Cudem nad Wisłą. Była to wielka bitwa historyczna o naszą i
waszą wolność, naszą i Europy. Myślimy o żołnierzach, o oficerach, myślimy o
wielkim wodzu Marszałku Józefie Piłsudskim, o wszystkich, którym zawdzięczamy to
zwycięstwo. Poległych polecamy miłosierdziu Bożemu. (…)
O wielkim Cudzie nad Wisłą przez całe lata trwała zmowa milczenia. Dlatego
opatrzność Boża niejako nakłada dzisiaj obowiązek podtrzymywania pamięci tego
wielkiego wydarzenia w dziejach naszego Narodu i całej Europy".
15 sierpnia to absolutnie wyjątkowa data. Poza Polakami takiej daty w kalendarzu
nie ma nikt! To jednocześnie święto kościelne, maryjne, państwowe i wojskowe. W
święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, czyli w polskiej tradycji w dzień
Matki Bożej Zielnej – Wojsko Polskie ruszyło do kontruderzenia na Armię
Czerwoną, już wtedy najliczniejszą, najpotężniejszą i najbardziej nieludzką
machinę wojenną w dziejach świata. Jej dywizje pewne były już pokonania Polaków
i zdobycia Warszawy. Dalej według planów strategicznych rządu Rosji sowieckiej
milionowa nawała Armii Czerwonej miała zdobyć Berlin, Paryż, Rzym, a nawet
Londyn! Hasło z przemówienia premiera rządu Rosji sowieckiej, a zarazem
komunistycznego dyktatora Lenina powtarzali wszyscy sowieccy dowódcy i
komisarze. To hasło Lenina było politycznie jednoznaczne: "Naprzód na Zachód! Po
trupie Polski do serca Europy!". Rosyjscy sołdaci nie doszli do serca Europy,
ale zostali zatrzymani pod Lwowem, Radzyminem, Wołominem, Ossowem, pod Warszawą.
Najdalej na Zachód dotarli jedynie na przedpola Torunia. Bitwa Warszawska 1920
roku ocaliła nie tylko odzyskaną niedawno polską niepodległość, ale ocaliła
Europę. Obok bitwy o Midway (1942) oraz bitwy pod Stalingradem (1942/1943) jest
jedną z trzech najważniejszych bitew XX wieku oraz jedną z najbardziej
decydujących w całej historii ludzkości.
Poległy pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010 r. śp. biskup polowy Tadeusz Płoski
wielokrotnie odwoływał się do polskiej wiktorii z 15 sierpnia: "Z licznych
wypowiedzi samego Marszałka najtrafniejsza wydaje się jego encyklopedyczna
niemal definicja Cudu nad Wisłą: Ta wojna omal nie wstrząsnęła losami całego
cywilizowanego świata, a dzieło zwycięstwa naszego stworzyło podstawy dziejowe.
(…) Być może właśnie do serc i umysłów młodych ludzi trafi najbardziej –
uniwersalne i ponadczasowe przesłanie Marszałka Piłsudskiego, mające odniesienie
nie tylko do wielkiej polityki i zmagań wojennych: Być zwyciężonym i nie ulec –
to zwycięstwo. Zwyciężyć i spocząć na laurach – to klęska".
Niezwykłe historyczne, ponadczasowe świadectwo o wielkim polskim zwycięstwie 15
sierpnia 1920 r. pozostawił także św. Maksymilian Kolbe, który w szczególny
sposób uzasadnił, dlaczego bolszewikom nie udało się przejść po trupie Polski do
serca Europy: "Bogarodzica towarzyszyła Piłsudskiemu w bojowym marszu ku Polsce
Niepodległej. Józef Piłsudski miłość ku Matce Niebieskiej wyssał z piersi swej
ziemskiej matki, którą bardzo miłował. Od swojej matki nauczył się też kochać
wspólną wszystkich ludzi Matkę i ukochał Ją, w postaci Ostrobramskiej Maryi
Panny. I ta miłość towarzyszyła mu przez całe życie (…) Teraz może łatwiej
także zrozumiemy, dlaczego Matka Boża dała mu złamać hordy bolszewickie w dzień
swego Wniebowzięcia".

Józef Szaniawski