Ewangelia – Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta
w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.
Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie,
a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała:
"
Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona.
A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego
pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w
moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane
Ci od Pana".
Wtedy Maryja rzekła:
Wielbi dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
Święte jest imię Jego.
A Jego miłosierdzie na pokolenia i pokolenia
Nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Jak obiecał naszym ojcom
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Łk 1, 39-56
Błogosławiona jesteś, Maryjo!
Wyznanie wiary kończy się słowami: "wierzę w… ciała zmartwychwstanie,
żywot wieczny. Amen". Dziś, wpatrując się w Najświętszą Maryję Pannę,
która z ciałem i duszą została wzięta do nieba, uświadamiamy sobie, że to właśnie
w Niej znajdujemy wzór i przykład spełnienia tych dwóch prawd wiary: prawdy
o zmartwychwstaniu ciała i o życiu wiecznym. Albowiem Wniebowzięcie Maryi jest
niczym innym, jak tylko udzieleniem Jej przez Chrystusa pełni owoców Jego zmartwychwstania.
Wierzymy, że Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy z umarłych. Wyznajemy, że
Jego śmierć była prawdziwą ludzką śmiercią, przez którą przeszedł dobrowolnie,
z wszystkimi jej okolicznościami i skutkami. Jednak z tej śmierci powstał,
pokonując ją – a jego zmartwychwstanie jest zadatkiem i zapowiedzią naszego
zmartwychwstania. Wierzymy w to, że ciała wszystkich ludzi – także nasze –
Bóg wskrzesi w dniu ostatecznym. Będą to ciała uwielbione i przemienione, jak
Ciało Chrystusa po zmartwychwstaniu, niepodlegające prawom fizyki i czasu w
dzisiejszym rozumieniu.
Wyznając wiarę we Wniebowzięcie Maryi, stwierdzamy, że po Jej śmierci Chrystus
dał Jej – jako pierwszej z ludzi – udział w tym, co zapowiada i obiecuje Jego
zmartwychwstanie. Jego Niepokalana Matka jest już z Nim w niebie razem z ciałem
i duszą.
Stało się tak dlatego, że w ciągu swego życia Maryja była w pełni i całkowicie
zjednoczona z Chrystusem i oddana Bogu. Ona najpełniej i najwierniej, w sposób
doskonały, przyjęła i wypełniła Jego wolę – nie tylko w momentach chwały i
radości, ale nade wszystko w chwilach trudnych. Jej oddanie i zaufanie Jezusowi
osiągnęło swój szczyt w godzinie Golgoty, a potem pełnego wiary oczekiwania
na zmartwychwstanie Zbawiciela.
"
Wielbi dusza moja Pana, bo wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny". Słowa
Maryi wysławiające dobroć Boga słyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii. Tak, Bóg
naprawdę uczynił Jej wielkie rzeczy. Ona jednak przez swą postawę oddania,
wiary, nadziei i miłości pozwoliła, aby właśnie tak się stało. Dlatego słusznie
Kościół powtarza dziś za Elżbietą: "Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła,
że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana". Powtarzajmy je także my,
wpatrując się z radością i miłością w chwałę Maryi Wniebowziętej; widząc w
Niej zapowiedź i obietnicę tego, jak wielkie i wspaniałe rzeczy Bóg przygotował
dla tych, którzy Go kochają i pełnią Jego wolę. Niech na tej drodze wspiera
nas modlitwa, miłość i wstawiennictwo naszej Wniebowziętej Matki – Maryi.
ks. Andrzej Adamski