Komputer i internet w rodzinie


Pobierz

Pobierz

Ciągły rozwój cywilizacji powoduje, że człowiek
wciąż wymyśla i udoskonala nowe urządzenia i wynalazki, a następnie sam jest
przez nie kształtowany. O wpływie
środków masowego przekazu na człowieka nie mamy już wątpliwości, jest to
fakt niekwestionowany. Oddziaływanie mediów na dzieci i młodzież niejednokrotnie
było
przedmiotem zainteresowania ze strony wielu pedagogów i psychologów. Wyniki
badań potwierdziły ich ogromną rolę w formowaniu osobowości młodego człowieka.
Media
w dużej mierze kształtują poglądy i postawy przez podsuwanie określonej wiedzy
o świecie i przez lansowanie pewnych wartości.
Nowe możliwości, jakimi dysponują media nasuwają pytania o ich rolę i miejsce
w życiu rodzinnym, zwłaszcza w procesie wychowawczym, o szanse i perspektywy,
ale też, o niebezpieczeństwa i zagrożenia. Dzisiejsza rodzina ma nieograniczone
możliwości zdobywania informacji i wiedzy, te możliwości są daleko większe
niż możliwości większości rodzin w dawniejszych czasach. Musimy jednak pamiętać
o
tym, że media mogą wyrządzić poważną szkodę rodzinom, prezentując niewłaściwą,
a nawet wypaczoną wizję życia, rodziny, religii i moralności.
Ojciec Święty, w chwili obecnej już Sługa Boży, Jan Paweł II w Orędziu na
38. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu w 2004 r. „Media w rodzinie:
ryzyko
i bogactwo” – zwrócił uwagę na wyzwania, szanse i zagrożenia, jakie stanowią
środki masowego przekazu dla dzisiejszej rodziny. Zachęcił nas do refleksji
nad tym, jak korzystamy z mediów oraz zainspirował do zwrócenia uwagi, jak
środki
te traktują rodzinę i jej sprawy.
Dlatego też, w szczególny sposób rodzice i wychowawcy powinni wykazywać mądrość
i rozeznanie w podejściu do mediów, ponieważ ich decyzje mają wielki wpływ
na dzieci i młodzież, za które ponoszą oni szczególną odpowiedzialność, a
które
są przecież przyszłością społeczeństwa.
W szczególny sposób zajmiemy się komputerem i internetem, ponieważ są one
wśród młodego pokolenia bardzo popularne. Poświęcimy im chwilę uwagi i odpowiemy
sobie
na kilka pytań:
– Jak dzieci i młodzież wykorzystują komputer?
– Gdzie mają dostęp do internetu i w jakim celu z niego korzystają?
– Dlaczego potrzebna jest edukacja medialna w rodzinie?

Wpływ komputera i Internetu na dzieci i młodzież
Badania przeprowadzone przeze mnie wśród łódzkiej młodzieży gimnazjalnej na
temat.:”Jak spędzacie czas wolny?” – wykazały, że media, a szczególnie komputer
i internet, są ważnym elementem życia młodego pokolenia. 75 proc. badanych
odpowiedziało, że w wolnym czasie ogląda telewizję, gra w gry komputerowe,
korzysta z internetu; 38 proc. słucha muzyki młodzieżowej, 34 proc. poświęca
czas na naukę, zajęcia dodatkowe i naukę języków obcych; 5 proc. chodzi na
dyskotekę, 5 proc. poświęca ten czas na wyjście do teatru lub kina.
Jak widać z przedstawionych wyników badań obecność komputera i internetu w
życiu dzieci i młodzieży nie jest czymś bez znaczenia. Zajmują one dużą ilość
czasu wolnego młodego pokolenia. Z przeprowadzonych badań wynika, że najwięcej
osób komputer wykorzystuje w celach rekreacyjnych – do gier komputerowych 44
proc., w celach edukacyjnych, czyli do nauki, tworzenia swoich stron, rozwijania
swoich zainteresowań 40 proc., w innych celach głównie do korzystania z internetu
16 proc.
Wyniki badań pokazały, że wśród celów korzystania z komputera i internetu dominują
cele rekreacyjne, dokładniej gry komputerowe. Dlatego kolejne moje dociekania
dotyczyły gier i postawione respondentom pytanie brzmiało „jakie gry komputerowe
najbardziej lubisz”? Z przeprowadzonej ankiety wynika że dużym zainteresowaniem
cieszą się gry strategiczne 27 proc., sportowe 21 proc., RPG 16 proc., logiczne
15 proc., FPP 12 proc., ekonomiczne 6 proc., najmniejszą popularność zyskały
gry dydaktyczne 4 proc. Warto też dodać, że coraz częściej młodzież gra w sieci
z wykorzystaniem internetu – 11 proc. badanych.
W tym momencie rodzi się pytanie, dlaczego dzieci i młodzież tak chętnie korzystają
z gier komputerowych. Można przypuszczać, że jest to dla nich bardziej atrakcyjna
forma spędzania wolnego czasu, niż np. oglądanie telewizji czy filmu wideo.
Dzieje się tak dlatego, ponieważ podczas oglądania telewizji można być jedynie
odbiorcą, widzem, który jakby z zewnątrz przygląda się prezentowanym zdarzeniom.
Natomiast gry komputerowe pozwalają na aktywne uczestniczenie w wirtualnym
świecie, dają możliwość decydowania o przebiegu akcji i wpływania na losy bohaterów.
Ponadto podczas zabawy grą komputerową obecność drugiego człowieka, towarzysza
zabawy staje się niepotrzebna, ponieważ zastępuje go komputer. Wszystkie te
cechy sprawiają, że gry komputerowe dostarczają dzieciom i młodzieży silnych
przeżyć i doświadczeń, angażują emocjonalnie i nie dają uczucia nudy.
Nie zawsze jednak te przeżycia są pozytywne, o czym świadczą następujące wypowiedzi
respondentów: „Moje ulubione gry to przygodowe – im bardziej krwawe tym lepiej”,”moja
ulubiona gra to Mortal Kombat – szczególnie wyrywanie kręgosłupów”
W grze Carmaggeddon najbardziej podoba mi się „ściganie się z samochodami,
kradzieże aut, rozjeżdżanie ludzi i mutantów, prędkość i możliwość zniekształcenia
pojazdu, rywalizacja”.
Ale nie jest to jedyny negatywny skutek, gry komputerowe w pewnych wypadkach
mogą prowadzić do uzależnienia. W poradniach psychologicznych coraz częściej
pojawiają się rodzice dzieci uzależnionych od komputera. Dziś już całkiem poważnie
mówi się o stanie chorobowym: uzależnienie od komputera, gier czy internetu.
Porównuje się to uzależnienie z chorobą alkoholowa czy narkomanią. Przedmiot
uzależnienia jest inny, ale mechanizmy są te same. Uzależnienie zaczyna się
zazwyczaj bardzo niewinnie. Najpierw jest ciekawość i zafascynowanie.
Rodzice często z dumą patrzą na swoje kilku – czy kilkunastoletnie dziecko,
które sprawnie obsługuje komputer, uważając je nierzadko za młodego geniusza.
Wielogodzinne korzystanie z gier i komputera, może przynieść jeszcze inne negatywne
skutki, a mianowicie:
1. stopniowy zanik więzi rodzinnych i możliwości oddziaływań wychowawczych
ze strony rodziców;
2. szkodzić zdrowiu, gdyż z jednej strony oznacza wielogodzinne wystawienie
na promieniowanie w zamkniętym pomieszczeniu, a z drugiej prowadzi do rezygnacji
z ruchu i aktywnego wypoczynku na świeżym powietrzu
3. korzystając z komputera bez obecności i kontroli ze strony rodziców młodzi
są narażeni na szkodliwe bodźce psychiczne (przemoc, erotyka, destrukcyjna
symbolika) zawarte w wielu programach komputerowych
4. długotrwałe przesiadywanie przy komputerze powoduje zmęczenie oraz zaniedbywanie
obowiązków szkolnych i domowych
5. może prowadzić do wspomnianego już uzależnienia, a w konsekwencji powoduje
szkody zdrowotne, utrudnia rozwój intelektualny, osłabia siłę woli i osobowość,
a także wrażliwość moralną oraz więzi rodzinne.
Osobny problem w grach komputerowych stanowią agresja i przemoc. W czasie korzystania
z gier dziecko ma możliwość oglądania scen zawierających przemoc, co skutkować
może naśladowaniem aspołecznych zachowań komputerowych bohaterów. Agresja na
ekranie wyzwala agresje dzieci i młodzieży dotyczącą czynów i słów, a także
może wywoływać różne agresywne fantazje. Przemoc obniża wrażliwość na zło i
wyrządzaną krzywdę. Może wpływać także na zachowania lękowe, trudności z zasypianiem,
koszmary nocne.
Badania naukowe wykazują , że dzieci stale narażone na oglądanie obrazów przemocy
w komputerze są bardziej skłonne ją stosować. Niestety w grach komputerowych
bardzo często prezentowane są negatywne, amoralne, agresywne wzorce zachowań.
Oglądanie i uczestniczenie w grach pełnych grozy, przemocy i gwałtu zakłóca
prawidłowy rozwój emocjonalny, poznawczy i społeczny. Brutalna rzeczywistość
medialna jest źródłem rozdrażnienia i nerwowości.
Inny problem stanowi obecność elementów erotycznych lub pornograficznych w
grach komputerowych. Są ona zazwyczaj dodatkiem do gry lub formą nagrody za
przejście do następnego etapu. Istnieją także gry oparte na zasadach „komputerowej
randki”, w których celem jest takie prowadzenie flirtu z wirtualną partnerką
lub partnerem, aby spełnić w ten sposób swoje fantazje erotyczne. W wielu grach
bohaterki mają nienaturalnie wyeksponowane atrybuty kobiece. (np. Lara Croft,
postacie mangowe). Z tymi postaciami gracze mogą identyfikować się, przejmując
ich sposoby zachowania. Ponadto tego rodzaju treści niepotrzebnie prowadzą
do erotyzacji wyobraźni dziecka i młodego człowieka, przedmiotowego traktowania
osób płci przeciwnej oraz mogą utrudniać kształtowanie tzw. uczuciowości wyższej
– postawy miłości, troski, zachwytu pięknem itp., mogą mieć też wpływ na zainteresowanie
się młodych odbiorców pornografią .
Niezwykle niepokojącym aspektem gier komputerowych jest także wykorzystywanie
w ich scenariuszach elementów o wyraźnie satanistycznym charakterze (np. Doom,
Quake, Hexen, Diablo, 666, Apostołowie Ziemi Świętej). W ten sposób dzieci
oswajają się z symboliką satanistyczną i z czasem odbierają ją jako element
pozytywny, ponieważ konkretne symbole satanistyczne (np. pentagram, głowa kozła,
odwrócony krzyż) często oznaczają miejsca, w których są np. tajne przejścia,
schowki zawierające broń i inne „dobra” przeznaczone dla gracza. Z kolei to
co było do tej pory uznawane w tradycji europejskiej jako Dobro jest ośmieszane.
Zasygnalizowane problemy są jeszcze mało znane, ponieważ jeśli mówi się o negatywnych
aspektach gier komputerowych, najczęściej zwraca się uwagę na obecność przemocy
i okrucieństwa w grach. Można jednak przypuszczać, iż oddziaływanie obrazów
pornograficznych i symboliki satanistycznej jest również bardzo niebezpieczne
dla rozwoju młodego człowieka.
W ostatnich latach pojawił się w naszych domach konkurent komputera czyli internet.
Sieć internetowa przeżyła ostatnio gwałtowny rozwój. Dla jednych jest to „przysłowiowe
okno na świat”, z szansą i możliwością rozwoju, dla innych powód licznych frustracji,
lęków, narzekań na tracony czas, a nawet chorobliwego uzależnienia.
W badaniach ankietowych wykonanych 2002 roku dostęp do internetu miało 89 proc.
młodzieży gimnazjalnej, z tego 37 proc. korzystało z internetu w szkole w czasie
zajęć z informatyki, 28 proc. w kawiarence internetowej, 24 proc. w domu, 6
proc. w pracy u rodziców i 5 proc. nie miało dostępu w ogóle. Natomiast w chwili
obecnej, jak wykazują wyniki badań przeprowadzone przeze mnie w tym roku, w
wielu rodzinach dostęp do internetu stał się priorytetem. Korzysta z niego
90 proc. badanej młodzieży, z tego 40 proc. ma dostęp w domu, 33 proc. w szkole,
15 proc. w kawiarence internetowej, oraz u kolegi lub koleżanki – 11 proc.,
a nawet niewielka grupa młodzieży łączy się za pomocą telefonu komórkowego
1 proc.
Warto przyjrzeć się jakie strony odwiedzają i jak wykorzystują czas spędzony
w sieci. Z przeprowadzonej ankiety wynika, że młodzież wykorzystuje internet
głównie do poszukiwania informacji na określone tematy np. przygotowuje materiał
na zajęcia szkolne – 19 proc., przeglądanie stron WWW 17 proc., wielu respondentów
wykorzystuje internet do szybkiego komunikowania się 17 proc., bardzo popularne
jest również wśród młodzieży ściąganie programów, filmów, muzyki i gier komputerowych
16 proc., do podtrzymywania znajomości i prowadzenia korespondencji z wykorzystaniem
poczty emaliowej wykorzystuje 12 proc. Badanych. Z ankiet wynika również, że
młodzież jest zainteresowana i chętnie oddaje się grom komputerowym w sieci
11 proc., z chatu korzysta 5 proc., najmniej popularne są jeszcze listy i grupy
dyskusyjne, bo tylko 2 proc.. Większość badanych respondentów korzysta z internetu
codziennie, bo aż 61 proc., raz w tygodniu 27 proc., raz w miesiącu 5 proc.
oraz rzadziej 7 proc.
Internet daje wiele możliwości, zwłaszcza jeśli nauczy się dzieci i młodzież
korzystać się z niego rozsądnie, ponieważ może pomóc w nauce, w zabawie, w
poznawaniu nowych ludzi oraz komunikowaniu się ze światem. Ważne jest, aby
rodzice sami poznali zasady bezpiecznego korzystania z internetu oraz rozmawiali
o tym z dziećmi i młodzieżą. Wspólnie przeglądali różne strony WWW, poszukiwali
informacji na określone tematy np. zainteresowań dziecka itp., które będą później
tematem do rozmów w rodzinie. Należy także dzieci uwrażliwić na ostrożność
w podawania swoich danych osobowych, rozmawiać o niebezpiecznych treściach
jakie mogą tam spotkać oraz należy się interesować jakie strony w internecie
dziecko odwiedza. Przy młodszych dzieciach warto zainstalować programy filtrujące,
które będą blokować niepożądane strony.
Popularną usługą internetową wśród młodzieży jest poczta elektroniczna. Zaletą
tego sposobu komunikacji jest oszczędność czasu, możliwość odbierania i wysyłania
poczty z każdego miejsca na świecie. Należy jednak pamiętać i rozmawiać z nimi
o tym ze wiadomości e-mailowe mogą kryć w sobie niebezpieczeństwa. Dlatego
uwrażliwiajmy na e-maile zawierające wirusy, które mogą uszkodzić komputer,
wiadomości-śmieci tzw. spam, które mogą zawierać materiały pornograficzne lub
inne niebezpieczne treści.
Młodzież także często korzysta z komunikatorów i chatów – są to serwisy internetowe,
dzięki którym mogą poznawać nowych znajomych. Są one bardzo popularne i pozwalają
na rozmowę z kolegami, koleżankami z klasy czy też innymi znajomymi z danego
miasta, kraju a nawet z drugiej półkuli ziemskiej. Niestety, serwisy komunikacyjne
wykorzystywane są również przez osoby o nieuczciwych zamiarach. Należy uwrażliwiać
dzieci i młodzież, by nie podawali osobom poznanym przez internet żadnych danych
osobowych, np. imienia i nazwiska, adresu, telefonu itp.
Warto w tym miejscu podkreślić, że problemy dotyczące negatywnych skutków wpływu
Internetu na dzieci i młodzież są podobne jak gier komputerowych stad teraz
je pominę.

Rodzina wobec przedstawionych powyżej kwestii
Problemy, które zostały przedstawione w pierwszej części mojego referatu wskazują
na potrzebę wychowania dzieci i młodzieży do odpowiedzialnego korzystania
z komputera i internetu. Zadanie to spoczywa na wszystkich dorosłych, ale
szczególna i nie do zastąpienia jest tu rola rodziców i środowiska rodzinnego.
Coraz częściej mówi się o „mediatyzacji” wychowania rodzinnego, ponieważ
przebywanie z mediami wypełnia w znacznym stopniu czas wolny członkom rodziny.
Szczególnie niebezpieczne w wychowaniu rodzinnym wydaje się być traktowanie
komputera jako „elektronicznej niańki: – rodzice w ten sposób wyrzekają się
najważniejszej roli, jaką mają do spełnienia – wychowawców własnych dzieci.
Zjawisko to występuje częściej w tych rodzinach, w których rodzice mają mało
czasu, ponieważ są zajęci pracą zawodowa, przebywają wiele godzin poza domem.
Rodzice powinni uświadomić sobie, że dłuższe przebywanie dzieci w nierzeczywistym
świecie gier i internetu może być poważnym zagrożeniem dla prawidłowego rozwoju
ich osobowości. Dziecko potrzebuje kontaktu z rzeczywistością, należy tu podkreślić
prawdziwą rzeczywistością. Rodzice powinni przede wszystkim mieć świadomość,
że ich dzieci najbardziej potrzebują miłości, zrozumienia, życzliwej troski
i zainteresowania z ich strony, aby być szczęśliwymi. I jest to chyba jedyny
sposób na uchronienie dziecka przed niekorzystnym wpływem gier komputerowych
oraz nadmiernym przebywaniem w sieci.
Nieracjonalne korzystanie z mediów elektronicznych przez domowników redukuje
czas poświęcony na rozmowy, opowiadanie dzieciom bajek, informowanie ich o
różnych ważnych sprawach, czytanie książek. Media stają się w ten sposób „elektronicznym
gawędziarzem” gazetą, książką obrazkowa, grą dydaktyczną. Taka sytuacja wydaje
się być niezwykle groźna dla kontaktów emocjonalnych między rodzicami a dzieckiem,
kontaktów społecznych oraz normalnego funkcjonowania wychowawczego.
Media elektroniczne wyręczają również rodziców w przekazywaniu swoim dzieciom
wiedzy o świecie, określonych normach moralno-społecznych, wartościach humanistycznych,
wzorach zachowań. Zastępują one także w wielu rodzinach tradycyjne formy wypoczywania
w domu i poza domem, uwalniając rodziców od konieczności organizowania wspólnego
czasu wolnego.
Jak wynika z pierwszej części referatu, media elektroniczne mogą prowadzić
też do uzależnienia. Dzieje się to wtedy jeżeli pozwala się dzieciom i młodzieży
na korzystanie bez kontroli i nie rozmawia się z nimi na temat zagrożeń, przebiegu
uzależnień i konsekwencji zbyt częstego korzystania z komputera i internetu.
Warto dodać, że uzależnienie będzie postępowało bardzo powoli i trudno będzie
zauważyć objawy, tym bardziej, że sam uzależniony nie zdaje sobie sprawy z
choroby.
W tej sytuacji rodzice powinni zadbać o to, aby w życiu dziecka nie istniał
tylko komputer i internetowe znajomości, ale należy dbać również o rozwój innych
zainteresowań i dążyć do równowagi w rozwoju dziecka. Rodzice muszą umieć też
rozpoznawać objawy uzależnienia. Dlatego podam kilka wskaźników mówiących o
nim. Oto one:

1. Granie w gry komputerowe i bycie w sieci staje się najważniejszą aktywnością
w życiu dziecka;
2. Dziecko coraz więcej czasu spędza przy grach komputerowych, rezygnuje z
dotychczasowych aktywności (spotkania z rodziną i rówieśnikami, nauka);
3. Występują u dziecka objawy abstynencyjne – zaprzestanie grania w gry komputerowe
powoduje pojawienie się u graczy nieprzyjemnego samopoczucia, rozdrażnienia,
a nawet niekontrolowanej agresji;
4. Dochodzi często do konfliktu – dziecko z powodu zaangażowania się w gry
komputerowe wchodzi w konflikt ze swoim najbliższym otoczeniem, najczęściej
z rodzicami;
5. Następują częste zmiany nastroju u dziecka – przeżywanie albo dobrego nastroju
i samopoczucia, albo też poczucie odrętwienia, niemocy;
6. Nawrót – po okresie samokontroli, a nawet zupełnego zaprzestania zabawy
grami komputerowymi pojawiają powroty do wcześniejszego patologicznego korzystania
z gier;

Pragnę teraz przedstawić dziewięć wskazówek dla rodziców, pozwalających im
moim zdaniem skutecznie wychowywać do korzystania z mediów elektronicznych.
Wskazówki te są następujące:
– Rodzice powinni wiedzieć, w jakie gry grają ich dzieci. Powinni wiedzieć,
jakie gry znajdują się w domowym komputerze i w jakie gry ich dzieci grają
u kolegi czy koleżanki. Przed podjęciem decyzji o kupnie gry komputerowej ważne
jest, aby rodzice uzyskali rzetelną informację na jej temat. Należy uważnie
oglądać pudełka – czasem można znaleźć ważne informacje drukowane drobną czcionką
w mało widocznym miejscu.
– Rodzice powinni uczyć dzieci krytycznego wybierania gier komputerowych i
racjonalnego korzystania z tej formy rozrywki. Warto poświęcić więcej czasu
w rodzinie na wspólną rozmowę o grach komputerowych. Ważne jest, aby dziecko
potrafiło dostrzegać zarówno zalety, jak i wady danej gry oraz analizować własne
reakcje emocjonalne podczas zabawy grami (np. lęk, agresja). Rodzice powinni
wzbudzać w dzieciach motywację do poszukiwania gier zawierających treści konstruktywne.
– Rodzice powinni wspólnie z dziećmi ustalić zasady, z jakich gier dzieci mogą
korzystać, a które z gier są dla nich niedozwolone i dlaczego. Trzeba podkreślić,
że sam zakaz nie wystarczy. Ważne jest także, aby rozmawiać z dziećmi o wpływie
gier zawierających przemoc na ich psychikę. Należy również proponować im gry
edukacyjne, logiczne, encyklopedie i programy do interaktywnej nauki języków
obcych itd.
– Dziecko powinno korzystać z gier komputerowych tylko wówczas, gdy rodzice
są w domu. Należy stosować zasadę, aby dziecko zawsze pytało rodziców o pozwolenie
na korzystanie z gier komputerowych.
– Rodzice powinni ustalić reguły korzystania z mediów domowych. Powinno to
polegać między innymi na planowaniu i programowaniu ile czasu mogą poświęcić
komputerowi i przebywaniu w sieci.
– Rodzice powinni kontrolować i ograniczać czas korzystania dzieci z gier komputerowych
oraz uczyć samokontroli w tym zakresie. Szkoccy badacze określili np. normy
bezpiecznego posługiwania się komputerem i tak: do 12 r. ż. nie należy używać
go dłużej niż jedną godzinę dziennie, między 12 a 16 r. ż. można korzystać
z komputera najwyżej 2 godziny. Dzieci powinny także robić w trakcie pracy
z komputerem i Internetem przerwy, przynajmniej co pół godziny.
– Rodzice powinni stosować konsekwentnie zasadę: najpierw obowiązki, potem
komputer.
– Rodzice powinni pokazywać inne niż media elektroniczne formy spędzania czasu
wolnego. Rodzice powinni więcej czasu spędzać z dzieckiem oraz częściej zapraszać
do domu koleżanki i kolegów dziecka.
– Rodzice powinni dawać dzieciom i młodzieży dobry przykład swym rozważnym
i wybiórczym korzystaniem z różnych mediów elektronicznych.

Nauczenie dzieci i młodzieży rozsądnego korzystania z komputera i gier komputerowych,
a także zapobieganie opisywanym wcześniej uzależnieniom w tej dziedzinie staje
się jednym z najważniejszych obecnie zadań wychowawczych w rodzinie. Dlatego
potrzebna jest edukacja medialna rodziny, która mogłaby odbywać się w postaci
specjalnych kursów dla rodziców, a nawet dziadków. Prowadzona byłaby przez
szkoły i różne stowarzyszenia edukacyjne. Kursy te powinny odbywać się z całą
rodziną i obejmować rozwijanie postaw aktywnego i krytycznego odbioru treści
medialnych, selektywnego wyboru określonych programów, kształtowania świadomości,
niebezpieczeństw, jakie niosą media. Pozwoliłyby one na zaistnienie mediów
elektronicznych w roli czynnika integrującego, a nie dezintegrującego życie
rodzinne.
Na koniec warto dodać, że problem mediów w rodzinie powinien stać się ważny
dla różnych instytucji społecznych np. uczelni wyższych, Kościoła a nawet odpowiedzialnych
za politykę parorodzinną władz państwowych. Dzięki temu być może mogłyby spełnić
się słowa Ojca Świętego Jana Pawła II „Oby rodziny zawsze mogły znajdować w
mediach oparcie, źródło otuchy i inspiracji w trudzie budowania wspólnoty życia
i miłości, wpajania młodzieży zdrowych wartości moralnych, krzewienia kultury
solidarności, wolności i pokoju.”

drukuj