Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi
Dziś w II niedzielę Adwentu obchodzimy Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Dogmat Niepokalanego Poczęcia Maryi ogłosił Ojciec Święty Pius IX, dn. 8 grudnia 1854 r. bullą Ineffabilis Deus. Uczynił to uroczyście, w obecności 54 kardynałów i 140 arcybiskupów i biskupów.
Mimo, że uroczystość zbiegła się w tym roku z II Niedzielą Adwentu, Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów zezwoliła na nieprzenoszenie jej obchodów. Według kalendarza liturgicznego kiedy uroczystość wypada w niedzielę, przenoszona jest na pierwszy dzień wolny.
Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi, ta objawiona przez Boga prawda mówi nam, że Maryja Panna w momencie swojego poczęcia „została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego”. Oznacza to więc, że była poczęta w łasce uświęcającej, która zwolniła ją z wszystkich konsekwencji grzechu pierworodnego, włącznie ze śmiercią.
Jako, że Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi jest dogmatem, zaprzeczanie mu prowadzi do samowyłączenia się ze społeczności Kościoła. Osoba taka uznana jest za heretyka i odstępcę.
* * *
Maryja od momentu swojego poczęcia została zachowana nie tylko od wszelkiego grzechu, którego mogłaby się dopuścić, ale również od dziedziczonego przez nas wszystkich grzechu pierworodnego. Stało się tak, chociaż jeszcze nie była wtedy Matką Boga. Bóg jednak, ze względu na przyszłe zbawcze wydarzenie Zwiastowania, uchronił Maryję przed grzesznością. Maryja była więc poczęta w łasce uświęcającej, wolna od wszelkich konsekwencji wynikających z grzechu pierworodnego (np. śmierci – stąd w Kościele obchodzimy uroczystość Jej Wniebowzięcia, a nie śmierci). Przywilej ten nie miał tylko charakteru negatywnego – braku grzechu pierworodnego; posiadał również charakter pozytywny, który wyrażał się pełnią łaski w życiu Maryi.
Historia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu jest bardzo długa. Już od pierwszych wieków chrześcijaństwa liczni teologowie i pisarze wskazywali na szczególną rolę i szczególne wybranie Maryi spośród wszystkich ludzi. Ojcowie Kościoła nieraz nazywali Ją czystą, bez skazy, niewinną. W VII wieku w Kościele greckim, a w VIII w. w Kościele łacińskim ustanowiono święto Poczęcia Maryi. Późniejsi teologowie, szczególnie św. Bernard i św. Tomasz z Akwinu zakwestionowali wiarę w Niepokalane Poczęcie Maryi, ponieważ – według nich – przeczyłoby to dwóm innym dogmatom: powszechności grzechu pierworodnego oraz konieczności powszechnego odkupienia wszystkich ludzi, a więc także i Maryi. Ten problem rozwikłał w XIII w. Jan Duns Szkot, który wskazał, że uchronienie Bożej Rodzicielki od grzechu pierworodnego dokonało się już mocą odkupieńczego zwycięstwa Chrystusa. W 1477 papież Sykstus IV ustanowił w Rzymie święto Poczęcia Niepokalanej, które od czasów Piusa V (+ 1572 r.) zaczęto obchodzić w całym Kościele
W czasie objawień w Lourdes w 1858 r. Maryja potwierdziła ogłoszony zaledwie cztery lata wcześniej dogmat. Bernardecie Soubirous przedstawiła się mówiąc: „Jestem Niepokalane Poczęcie”.
Brewiarz.pl/RIRM