Uroczystość Najświętszego Odkupiciela – Święto Patronalne Zgromadzenia Redemptorystów

Odkupiciel świata i człowieka, Jezus Chrystus, to centralna postać dzieła zbawienia, sprawowanego liturgicznie w czasie corocznego Triduum Paschalnego. Uroczystość Najświętszego Odkupiciela, podobnie, świętuje historyczne wydarzenie Odkupienia, ale koncentruje naszą uwagę na jego znaczeniu i powszechnej mocy zbawczej. Uroczystość ta przypomina nam zwłaszcza szczególne przyczyny Odkupienia, które są pozahistoryczne. Są nimi przede wszystkim nieskończona miłość Ojca dającego nam Syna oraz miłość Syna, który wydał za nas samego siebie i uczynił nas w swoim Duchu „nowym stworzeniem”, pierwocinami powszechnego zbawienia ludzkości i świata.

 

List Prowincjała Warszawskiej Prowincji Redemptorystów o. Janusza Soka CSsR z okazji uroczystości Najświętszego Odkupiciela

Drodzy Współbracia!
W trzecią niedzielę lipca przeżywamy patronalną Uroczystość Najświętszego Odkupiciela. Dla redemptorystów jest to okazja do wyrażenia wdzięczności za dar powołania do bycia sługami Jezusa Chrystusa w wielkim dziele Odkupienia.
Powołanie
Każdy człowiek przychodząc na świat ma przed sobą niepowtarzalną, swoją drogę życia. Zmaga się na co dzień w poszukiwaniu wartości, które nadałyby tej drodze sens i cel. Ufamy, że Bóg nie pozostawia go samego, obdarza przecież uzdolnieniami i talentami, i wspiera na różne sposoby. Takie mozolenie się z życiem, codzienne szukanie prawdy, przeżywane w odniesieniu do Stwórcy, ale i zarazem bliskiego Boga, nazywamy realizowaniem własnego powołania.
Być redemptorystą, to droga szczególna, to powołanie niezwykłe. Dzień po dniu wrasta w nas świadomość wspólnego celu, dla którego istniejemy, odkrytego przed laty wrażliwym sercem i umysłem przez naszego Założyciela św. Alfonsa de Liguori. Mamy do wypełnienia zadanie szczególne, pasjonujące i ważne – głosić słowem i świadczyć życiem, że Chrystus odkupił ludzi swą krwią, cierpieniem i śmiercią. Winniśmy obwieszczać tę prawdę jako najważniejszą dla życia każdego człowieka. To nasza misja, cel i sens naszego istnienia.

Odkupienie
Zadanie jednak niełatwe w czasach, gdy wielu żyje w przeświadczeniu, że nic nie jest absolutnie ważne, a już na pewno nie jest ważne na zawsze. Ponadto, w czasach doceniania racjonalnego myślenia, trudnym do uwierzenia może być prawda, że śmierć kogoś sprzed dwóch tysięcy lat ma jakiekolwiek znaczenie dla ich życia. Jezus może jest piękną postacią, ale wyłącznie historyczną. A potrzeba zbawienia czy odkupienia wydaje się być tak odległa i abstrakcyjna, że staje się zupełnie drugorzędna, a nawet zbędna. O wiele bardziej przydatna jest mądra ekonomia i polityka, bo daje realne rozwiązanie bolesnych współczesnych problemów.

Fundament
A może i sami chrześcijanie dają się zwieść na manowce wiary pozornej, teoretycznej, ekscytującej się wyłącznie zgłębianiem tajników duszy ludzkiej, bez odniesienia do osoby Jezusa. Wreszcie i my sami, niby na co dzień zajmujący się sprawami Bożymi, możemy pięknie i mądrze dyskutować nad nowym zorganizowaniem naszych struktur, albo też oddawać się ekscytującym dyskusjom nad współczesnym kaznodziejstwem czy pastoralnymi nowościami, i jednocześnie zapodziać coś istotnego – żywą, prawdziwą, osobistą i wspólnotową relację z Chrystusem. Podstawową prawdą, fundamentem, z którego wyrasta wszystko inne jest to, że Jezus żył na tej ziemi, umarł za każdego z nas, że wreszcie dla nas zmartwychwstał, a więc żyje. Konstytucja nr 52 naszego Zgromadzenia mówi: „Miłość apostolska, przez którą współbracia uczestniczą w misji Chrystusa Odkupiciela, jest zasadą jedności całego ich życia. Przez nią bowiem w jakimś sensie utożsamiają się z Chrystusem, który przez nich wypełnia wolę Ojca, dokonując zbawienia ludzi”.

Przekonanie
Czy misja redemptorystów nadal ma sens? Warto czasem zadać takie pytanie. I znów rozejrzeć się wokół, i dostrzec różne wymiary ubóstwa, które także w nowoczesnym świecie przybierają skandaliczne formy. Przecież i w dzisiejszych realiach można zobaczyć ludzi wyrzuconych poza margines życia, ludzi zbędnych i na dodatek zbyt słabych by protestować. Ubodzy potrzebują naszej pomocy, naszego głosu, a nade wszystko Chrystusa i Jego łaski odkupienia. Chrystus jest wciąż wyczerpującą i jedyną odpowiedzią, i szansą dla dzisiejszego człowieka. W to na nowo uwierzmy. Stąd niech płynie przekonanie o sensie i aktualności naszego powołania i misji.
W Chrystusie Odkupicielu

O. Janusz Sok CSsR
Prowincjał

Warszawa, 15 lipca 2012 r.