Spróbuj Pomyśleć
Szczęść Boże!
Nazajutrz po dniu 11. października 2012 kiedy to Ojciec Święty BENEDYKT XVI proklamował LIST APOSTOLSKI W FORMIE „MOTU PROPRIO” PORTA FIDEI OGŁASZAJĄCY ROK WIARY każda osoba należąca do najbardziej liczebnej na świecie wspólnoty religijnej staje przed niemałym wyzwaniem.
Pojawia się trudny problem do rozwiązania. Jak w realiach życia własnego, własnej rodziny, wspólnoty – od małej, związanej z miejscem zamieszkania, pracy, nauki, rozrywki, po dużą – w skali państwa, bloku politycznego, kontynentu, a w dobie internetowej globalnej wioski – całej Ziemi, jak w tych codziennych realiach udowodnić sobie samemu i wszystkim innym, że, jak pisze Ojciec Święty: „”Podwoje wiary” są dla nas zawsze otwarte”.
Polacy, też ci, którym z idei zwanej Polską, pozostała ledwie słaba znajomość polskiego, winni czuć się wyjątkowo zobowiązani do odważnych działań na wezwanie papieża. Na stronach internetowych Stolicy Apostolskiej ogłoszenie Roku Wiary zostało zamieszczone – obok ośmiu innych – właśnie w języku polskim, jedynym spośród słowiańskich i wcale nie tak przecież uniwersalnym jak pozostałe wybrane w tym celu, a to: angielski, arabski, francuski, hiszpański, niemiecki, portugalski, włoski i łacina. Niechby udziałem każdego posługującego się polszczyzną, nawet łamaną, stały się czyny inspirowane przez męstwo wojsk Jana III Sobieskiego w obronie wiary na prośbę Papieża jego czasów, męstwo które do dziś zachwyca tak znakomitych twórców sztuki filmowej jak rozmiłowany w Polsce Alessandro Leone i Renzo Martinelli.
Gdyby po starannym i kilkukrotnym przeczytaniu Listu Apostolskiego nadal pojawiały się pytania z najważniejszym za czele: jak skutecznie wypełnić oczekiwania Ojca Świętego w skali mikro – własnej i makro – w jak najszerszym kontekście językowym, pokoleniowym, kulturowym, czy nawet cywilizacyjnym, do udzielenia odpowiedzi zawsze zapewne będą gotowi nasi kapłani, których powołaniem jest przecież duszpasterstwo.
Są także inne powołania, choćby to, któremu przyświeca troska o doczesną składową osoby ludzkiej, czyli o ciało, z jego wszelkimi ułomnościami, wrażliwością na czynniki szkodliwe, kruchością bytu, gdy nie znajdzie ono pomocy w potrzebie. Jest to oczywiście powołanie do wykonywania zawodu medycznego, do zapobiegania chorobom i przedwczesnym zgonom, do stosowania zasadnych działań profilaktycznych, a gdy te nie są dostępne, bądź zawiodą – nolens volens do leczenia z wykorzystaniem metod leczniczych zgodnych z aktualnym poziomem wiedzy medycznej.
Z porządku ostatnich dzieł Ojca Świętego można wywnioskować, że wszyscy wykonujący zawody medyczne, nie tylko i nie przede wszystkim lekarze, pielęgniarki i pielęgniarze, ratownicy medyczni i farmaceuci mają specjalne zadanie w Roku Wiary. Jest nim zadanie zapoznania się z życiem i dorobkiem ostatnio uznanej za świętą Hildegardy z Bingen, która urodziła się 16 września 1098 – a zmarła 17 września 1179. Wprawdzie ogłoszona Doktorem Kościoła Powszechnego 7 października 2012 św. Hildegarda z Bingen, z racji swoich osiągnięć na polu innych dziedzin, nie może być zawłaszczona przez medycynę, ale z naszego punktu widzenia pójście właśnie za jej przykładem wydaje się zadaniem nałożonym na zawody medyczne w Roku Wiary. Przeglądając dorobek św. Hildegardy z Bingen, nie sposób nie zadumać się nad trafnością pochodzących sprzed tysiąca lat spostrzeżeń dotyczących anatomii i fizjologii człowieka, prób zrozumienia przyczyn chorób i ich leczenia, harmonii całego Bożego Stworzenia w najpiękniejszym ze światów. Jakże cudownie brzmi pełne mądrości wyznanie św. Hildegardy z Bingen: „Eine kleine Feder bin ich, getragen von Atem Gottes”- „Piórkiem jestem, unoszonym przez oddech Boga”.
Życie św. Hildegardy z Bingen przypadło tuż po Wielkiej Schizmie, którą datuje się na 16 lipca 1054.
I znowu kolejne zadanie na Rok Wiary. I znowu nasza w nim rola. Jest nim chrześcijańska odpowiedź na podpisane 17. sierpnia 2012 WSPÓLNE PRZESŁANIE DO NARODÓW POLSKI I ROSJI Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski Arcybiskupa Józefa Michalika, Metropolity Przemyskiego i Zwierzchnika Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchy Moskiewskiego i Całej Rusi Cyryla I.
Z Panem Bogiem