15. rocznica śmierci bł. Matki Teresy z Kalkuty

Dziś mija 15 lat od śmierci Agnese Gonxhe Bojaxhiu, czyli Matki Teresy z Kalkuty – założycielki zgromadzenia Misjonarek Miłości. W życiu duchowym Jana Pawła II jedna ze znaczących postaci. „Wielokrotnie – powiedział papież w Castel Gandolfo 7 IX 1997 r. – miałem okazję spotkać ją osobiście, dobrze więc pamiętam jej drobną postać, przytłoczoną brzemieniem życia, które poświęciła służbie najuboższym z ubogich, ale zawsze pełną niewyczerpanej energii wewnętrznej: energii miłości Chrystusa”.

Matka Teresa była Albanką. Urodziła się 26 VIII 1910 r. w Skopje. Gdy miała 18 lat, wstąpiła do irlandzkiego zgromadzenia loretanek i wyjechała do Indii. W 1937 r. złożyła śluby wieczyste. Zetknąwszy się z nędzą w Kalkucie, postanowiła utworzyć zgromadzenie, które całkowicie odda się posłudze nędzarzom. W 1950 r. założyła Zgromadzenie Misjonarek Miłości, przywdziewając sari – tradycyjny strój hinduski. Od tego czasu zgromadzenie rozrosło się i rozeszło na cały świat. W 130 krajach siostry prowadzą sierocińce, domy dla starców, chorych i umierających. Istnieje także męska gałąź zgromadzenia. Do Polski siostry przybyły w 1983 roku. Matka Teresa zmarła 5 IX 1997 roku. Jan Paweł II w odpowiedzi na prośby napływające z całego świata zaledwie 2 lata po jej śmierci zgodził się na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego. 19 X 2003 r., dziękując Bogu za 25 lat swego pontyfikatu, Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną.

Wszyscy znają ją jako największego świadka miłości chrześcijańskiej wobec ubogich. Ponad 45 lat służyła sierotom, chorym i starcom Kalkuty. Założyła wiele dzieł charytatywnych i przemierzyła setki tysięcy kilometrów, by pomagać biednym. Stała się obrońcą praw ubogich, upominając się o szanowanie ich praw przez możnych tego świata. Za pokorną i wytrwałą służbę ubogim dostała Pokojową Nagrodę Nobla. Matka Teresa z Kalkuty jest powszechnie znana ze swej heroicznej obrony życia poczętego. Mówiła o świętości życia. W aborcji widziała jedną z najstraszniejszych zbrodni. Przeciwstawiała się stanowczo eutanazji.

Matka Teresa z Kalkuty ceniła sobie codzienną godzinną adorację Najświętszego Sakramentu i zalecała ją swoim siostrom. Bez adoracji, mówiła, nie miałaby siły do pracy wśród ubogich. Przebywanie z Chrystusem pozwalało jej stawiać czoło najtrudniejszym sytuacjom. On ją umacniał, pocieszał, bronił, inspirował, wspierał. Chrystus Eucharystyczny był jej powiernikiem i nadzieją.

RIRM