MKDiN: Zakończył się remont polskiego cmentarza w Kidugali w Tanzanii

Zakończyła się renowacja polskiej nekropolii w Kidugali w Tanzanii, poinformowało w piątek Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Na odremontowanym Cmentarzu Uchodźców Polskich znajdują się groby osób ewakuowanych ze Związku Sowieckiego.

#Kultura I Zakończyła się renowacja polskiej nekropolii znajdującej się w Kidugali w Tanzanii. Prace konserwacyjno-renowacyjne zostały sfinansowane ze środków #MKiDN https://t.co/uSMhpsKcjB

— Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego (@kultura_gov_pl) December 12, 2021

 

MKiDN poinformowało, że prace renowacyjne zostały zrealizowane w ramach Programu Miejsca Pamięci Narodowej Za Granicą 2021 i zrealizowana przez Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie we współpracy z Fundacją „Pro Universitatis” oraz Ambasadą RP w Dar es Salaam. Program renowacji wszystkich polskich cmentarzy w dawnych koloniach brytyjskich jest realizowany od dwóch lat.

Polscy cywile, ewakuowani wraz z Armią Andersa w 1942 r. z „nieludzkiej ziemi” do Iranu, byli następnie rozmieszczani w tymczasowych osiedlach w Indiach, Afryce, Meksyku i Nowej Zelandii. Pierwsi Polacy przybyli do Afryki 27 sierpnia 1942 r. Pod koniec 1944 r. w Afryce Wschodniej przebywało ponad 13 tysięcy obywateli polskich, tworząc najliczniejszą na tym obszarze mniejszość pochodzenia europejskiego. Istniało tam sześć stałych osiedli uchodźczych, jak również kilka obozów przejściowych.

Osiedle Kidugala było jednym z siedmiu polskich ośrodków na terenie ówczesnej Tanganiki. W grudniu 1944 r. mieszkało w nim prawie 800 polskich obywateli, zaś w 1945 r. liczba ta wzrosła do 900 osób. Domki uchodźców były zbudowane z cegły, a ich dachy pokryto strzechą. Funkcjonowała szkoła powszechna i gimnazjum z internatem dla dzieci przyjeżdżających z innych polskich placówek. Na terenie osiedla zbudowano szpital. Powstały różnorakie zakłady pracy: szwalnia, hafciarnia, pracownia lalek, wytwórnia swetrów, stolarnia, kuźnia, zakład rolny, salon fryzjerski. Funkcjonował Dom Polski, mogący pomieścić ok. 400 mieszkańców. Działało prężnie harcerstwo. Wydawano gazetki przeznaczone dla dzieci i dorosłych. Życie religijne ogniskowało się wokół kościoła misyjnego oddanego do dyspozycji Polaków, w którym w głównym ołtarzu zawieszono obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Osiedle funkcjonowało do roku 1947. Niektóre z polskich osiedli w Afryce istniały do roku 1952.

PAP