Komu medal, komu order

Wyróżnienie niektórych osób najwyższymi odznaczeniami państwowymi z okazji
Święta Niepodległości wskazuje na obecny kierunek polityki orderowej, a przez to
państwowej. Wiele świadczy o tym, że w najbliższym czasie będzie konsekwentnie
realizowana w praktyce tzw. michnikowszczyzna, czyli promowanie ideologii
realnego postkomunizmu. A jeżeli tak jest, czego dowodem jest uroczystość w
Pałacu Prezydenckim 10 listopada, to zapewne niedługo dowiemy się, komu
następnemu przyznano najwyższe zaszczyty. A w kolejce czeka dwóch wielkich
"ludzi honoru":

1. Wojciech Jaruzelski, ojciec-założyciel III RP, patron obrad Okrągłego
Stołu i człowiek, którego wielkich zasług nie można podważać, bo kto to czyni,
ten dąży do obalenia siłą demokratycznego porządku III RP. Uzasadnienie
wyróżnienia Wojciecha Jaruzelskiego, prezydenta PRL i I prezydenta III RP
(1989-1990), mogłoby brzmieć następująco: za bycie pod przykrywką TW "Wolski"
niezłomnym Wallenrodem w czasach stalinowskich i wiernopoddańcze służenie władzy
przywiezionej do Polski na sowieckich czołgach; za usuwanie z armii i degradację
blisko 1300 oficerów pochodzenia żydowskiego w latach 1967-1968; za twórczy i
"pokojowy" udział Ludowego Wojska Polskiego w interwencji w Czechosłowacji w
1968 roku; za nieprotestowanie przy podejmowaniu decyzji o użyciu broni oraz
nadzorowanie tłumienia protestów stoczniowców i strzelanie do robotników w
wypadkach grudniowych na Wybrzeżu w 1970 roku; za wydanie rozkazu zestrzelenia
polskiego cywilnego samolotu AN-2, którego pilot Dionizy Bielański leciał do
Austrii w 1975 roku; za wprowadzenie stanu wojennego, dzięki czemu zostali
spacyfikowani "ekstremiści z 'Solidarności’", którzy naiwnie myśleli, że Polska
może być wolna i niepodległa, i za stworzenie sprzecznej z ówczesną Konstytucją
junty wojskowej – Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego; za wydanie polecenia
zniszczenia protokołów posiedzeń Komitetu Centralnego PZPR, dzięki czemu wielu
winnych uniknęło kary.
2. Czesław Kiszczak – za techniczne przygotowanie obrad Okrągłego Stołu i
twórcze działania, które miały na celu stworzenie mitu tego mebla i ukrycie
istoty transakcji zawartej przy nim i w Magdalence – dopuszczenia części tzw.
opozycji demokratycznej do władzy i amnestię dla zbrodniarzy komunistycznych.
Uzasadnienie: Czesław Kiszczak, minister spraw wewnętrznych od 1981 r., premier
od 2.08.1989 r. do 17.08.1989 r., wicepremier i minister spraw wewnętrznych w
pierwszym "niekomunistycznym rządzie" Tadeusza Mazowieckiego do 6.07.1990 r., w
sposób twórczy dopilnował, aby materiały obciążające prominentnych działaczy
"demokratycznej opozycji" nie ujrzały światła dziennego; za śmierć górników w
kopalni "Wujek" w grudniu 1981 roku oraz innych ofiar stanu wojennego; za
tuszowanie zabójstw Grzegorza Przemyka i ks. Jerzego Popiełuszki oraz wielu
przejawów łamania praw człowieka przez Służbę Bezpieczeństwa; za głęboko
humanistyczną postawę od 1945 r., gdy był funkcjonariuszem Głównego Zarządu
Informacji Wojska Polskiego, gdzie zajmował się m.in. oskarżaniem o szpiegostwo
i dywersję żołnierzy gen. Władysława Andersa.
Wyróżnienia należą się też wielu innym. Nie tylko z dawnej strony
"partyjno-rządowej", jak określano przedstawicieli PRL przy Okrągłym Stole, ale
również ze strony "konstruktywnej opozycji". W najbliższym czasie zapewne
będziemy zatem świadkami nagradzania osób, które od lat preparują obraz PRL i
katów nazywają ofiarami. Do naszego życia publicznego wraca swoisty terror
"oświeconych elit", które chcą mieć monopol w III RP. Tymczasem Polsce jest
potrzebna rzetelna debata i ocena peerelowskiej przeszłości, jak również
weryfikacja propagandowych mitów wyprodukowanych na użytek apologii Okrągłego
Stołu. Bronisław Komorowski, kreując taką politykę orderową, opowiada się po
stronie jednej opcji, która z rewolucyjną gorliwością chce zawłaszczyć
przestrzeń publiczną i wypełnić ją "jedynie słuszną" wizją rzeczywistości.

Jan Maria Jackowski