Pierwsza sobota z Janem Pawłem II

Modlimy się codziennie słowami: „Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej”. W Pozdrowieniu Anielskim przywołujemy chwile swego odejścia z tego świata.
Ten moment jest przed każdym z nas. Nikogo z nas nie ominie śmierć. Chyba że zamiast śmierci wyjdzie nam naprzeciw Jezus powracający w chwale, który wszystko uczyni nowym. Ale tej godziny nikt nie zna, jest bowiem ukryta głęboko w tajemnicy Boga. Zresztą… czym różnić się będzie dzień Powtórnego Przyjścia Zbawiciela od dnia naszej śmierci? Istota pozostanie ta sama: przejdziemy z życia doczesnego w życie wieczne.
Czym była śmierć dla Jana Pawła II? Była godziną spotkania z Maryją, Matką dobrej śmierci! Ojciec Święty przypominał, że każdy z nas został stworzony na obraz i podobieństwo Boże, obdarzony powołaniem i przeznaczeniem, które wypełnia się ostatecznie, gdy przeminie nasze życie doczesne – we wspólnocie życia i miłości z Bogiem w Jego wiecznym Królestwie. I zaraz dodawał, że swe przeznaczenie najpełniej odczytujemy w Maryi. Ją też ukazywał jako najpewniejszą pomoc w godzinie naszego umierania. Przypominał, że Ona modli się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Ale też przygotowuje nas do tej godziny. Dlatego Ojciec Święty prosił, byśmy szli ku wieczności jako naśladowcy Matki Najświętszej: „Czcijcie Maryję coraz bardziej, Ona zaprowadzi was do portu wiecznego zbawienia, zaprowadzi was do Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego” – wołał.
Warunki odprawienia nabożeństwa
pięciu pierwszych sobót miesiąca:
1. Spowiedź w intencji wynagradzającej w pierwszą sobotę miesiąca (lub kilka dni przed nią albo po niej).
2. Komunia św. w pierwszą sobotę miesiąca – również w intencji
zadośćuczynienia.
3. Różaniec wynagradzający w pierwszą sobotę miesiąca.
4. Piętnastominutowe rozmyślanie nad tajemnicami różańcowymi (jedną lub kilkoma) w pierwszą sobotę miesiąca.