IX Ogólnopolska Pielgrzymka Podwórkowych Kół Różańcowych Dzieci na Jasną Górę: Świadectwo Macieja


Pobierz Pobierz

Poznań, 12.06.2007 r.

Arcybiskupie Seminarium Duchowne
Maciej Snela

Ul. Wieżowa 2/4

61-111 Poznań

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i Maryja Zawsze Dziewica!

Mam na imię Maciej i jestem klerykiem pierwszego roku Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu.

Często pytając się o powód wstąpienia do seminarium, chcielibyśmy usłyszeć jakieś niebywałe wydarzenie, które się przyczyniło do tej decyzji. Ja nie miałem w moim życiu jakiegoś punktu zwrotnego, który wskazałby mi, że moją drogą życiową jest kapłaństwo.

Moje powołanie rosło wraz ze mną i towarzyszyło mi od wielu lat, najpierw jako dziecięce marzenie, a później jako poruszenie serca ku naszemu Panu, Jezusowi Chrystusowi. Było obecne, gdy wstępowałem 13 lat temu w szeregi ministrantów, a także w szczególny sposób 28 lutego 1998 roku, gdy z grupką rówieśników zebraliśmy się na pierwszym spotkaniu Podwórkowego Koła Różańcowego Dzieci w Mieszkowie.

Nasze Koło ma bogatą, prawie już dziesięcioletnią historię. Przez wszystkie lata spotykaliśmy się raz w tygodniu a obecnie w drugą sobotę miesiąca. W okresie wakacji jeździliśmy na wspólne wycieczki, nawiedzając okoliczne kościoły. Braliśmy udział w czterech zjazdach Podwórkowych Kół Różańcowych Dzieci na Jasnej Górze oraz w regionalnym spotkaniu w Poznaniu. W naszym kole czynny udział bierze około 40 osób. Obecnie gdy już nie mogę regularnie uczestniczyć w naszych spotkaniach kołem opiekuje się moja mama, Maria.

To właśnie w tej wspólnocie kształtowała się moja tożsamość, rozwijała pobożność maryjna i kształtował wówczas jeszcze mglisty obraz mojej dalszej drogi życiowej.

Umacniany w decyzji przez rodziców i brata, żyjąc w atmosferze miłości do Chrystusa i Kościoła oraz głęboko rozważając na modlitwie myśl o wstąpieniu do seminarium przez miniony rok, dnia 11 września 2006 roku rozpocząłem pierwszy rok formacji w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu.

Bogu Wszechmogącemu dziękuję za otrzymany dar powołania, kochanym rodzicom za życie i wychowanie, bratu Mateuszowi za wsparcie. Dziękuję wszystkim ludziom, których Bóg postawił na mojej drodze, za ich postawę wiary.

Ufam że Bóg pozwoli mi za pięć lat przyjąć święcenia kapłańskie.

Serdecznie wszystkich pozdrawiam i obejmuję moją modlitwą.

Szczęść Boże
drukuj