Niedziela Bożego Miłosierdzia
Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: Widzieliśmy Pana! Ale on rzekł do nich: Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz /domu/ i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: Pokój wam! Następnie rzekł do Tomasza: Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż /ją/ do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym. Tomasz Mu odpowiedział: Pan mój i Bóg mój! Powiedział mu Jezus: Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej książce, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego.
(J 20,19-31)
Akt zawierzenia świata Miłosierdziu Bożemu
Boże, Ojcze miłosierny,
który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie,
i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.
Pochyl się nad nami grzesznymi,
ulecz naszą słabość,
przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi
doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, trójjedyny Boże,
zawsze odnajdywali źródło nadziei.
Ojcze przedwieczny,
dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
Amen.
św. Jan Paweł II, Kraków-Łagiewniki, 17.08.2002
NOWENNA DO BOŻEGO MIŁOSIERDZIA
W pierwszą niedzielę po Wielkanocy obchodzimy Święto Miłosierdzia Bożego.
Inspiracją dla ustanowienia tego święta było pragnienie Jezusa, które przekazała Siostra Faustyna Kowalska. Chrystus powiedział do niej: „Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników”.
W Święto Miłosierdzia Bożego każdy, kto przystąpi do spowiedzi i Komunii Świętej dostąpi łaski całkowitego odpuszczenia win i kar za popełnione grzechy – mówi ks. prof. Jan Machniak, dyrektor Katedry Teologii Duchowości Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II.
– To szczególny dzień, w którym możemy zyskać wszystkie łaski, o jakie prosimy, jeśli jesteśmy w stanie łaski uświęcającej, przyjmiemy Komunię Świętą i pomodlimy się, tak jak uczyła Siostra Faustyna, a wiec Koronką do Bożego Miłosierdzia. […]Ten dzień, święto miłosierdzia, druga niedziela wielkanocna jest takim szczególnym momentem zwracania się do Bożego Miłosierdzia, otwierania się na działanie Bożej Łaski. Warto skorzystać z tego święta – akcentuje ks. prof. Jan Machniak.
Święto Miłosierdzia Bożego zostało wpisane do kalendarza liturgicznego najpierw przez ks. kard. Franciszka Macharskiego dla archidiecezji krakowskiej – w 1985 r.
Na prośbę Episkopatu Polski Ojciec św. Jan Paweł II w 1995 roku wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce, a w dniu kanonizacji Siostry Faustyny 30 kwietnia 2000 roku, Papież ogłosił je dla całego Kościoła.
RIRM