Wspomnienie św. Jana Pawła II

Był przede wszystkim człowiekiem modlitwy, pokory ale i wielkiego serca oraz otwartości na drugiego człowieka – tak świętego Jana Pawła II wspominają jego przyjaciele i najbliżsi współpracownicy, ale także ci, którzy spotykali się z nim podczas pielgrzymek czy audiencji.

Świętość Wielkiego Jana Pawła II uwidoczniała się zwłaszcza w jego modlitwie – mówił osobisty sekretarz Papieża Polaka, arcybiskup senior archidiecezji krakowskiej, ks. kard. Stanisław Dziwisz.

– On każdego człowieka, który przychodził do niego omadlał. Omadlał wszystkie sprawy, kraje poszczególne. Słyszałem na własne uszy jak mówił: „Najważniejszym zadaniem papieża jest modlitwa” – podkreślił ks. kard. Stanisław Dziwisz.

Św. Jan Paweł II – Papież, który spotykał się nie tylko z ludźmi z najwyższych sfer, ale swój czas poświęcał dla każdego człowieka. Wszystkich traktował z jednakową godnością i nikogo nie wykluczał – wspominał osobisty sekretarz Jana Pawła II, metropolita lwowski, ks. abp Mieczysław Mokrzycki.

– Chociaż był głową Kościoła, był głową państwa, można powiedzieć, ale był taki bardzo prosty, naturalny i bardzo wrażliwy. Wszystkich traktował jednakowo, poważnie. Dla każdego umiał poświęcić czas. Nigdy nie sprawiał wrażenia, że się spieszy, że ma ważniejsze sprawy do załatwienia – zaznaczył ks. abp Mieczysław Mokrzycki.  

Duchowny przypomniał, że św. Jan Paweł II był bardzo zatroskany o to, by człowiek mógł osiągnąć zbawienie.

– Wzywał nas wszystkich do tego, by panował pokój, by była solidarność i żebyśmy nie zmarnowali tego jednego życia, które jest jedyne i piękne na wieczność. To mówił do młodzieży, czyli wzywał nas do tej wielkiej odpowiedzialności za życie swoje, za życie danego kraju i Kościoła czy całego świata – powiedział ks. abp Mieczysław Mokrzycki.

I tą odpowiedzialnością Karol Wojtyła wyróżniał się już od najmłodszych lat – o czym wspomina jego przyjaciel z czasów szkolnych, Eugeniusz Mróz.

– Karol Wojtyła był wspaniałym uczniem. Przez wszystkie lata naszego gimnazjum miał najwyższe noty. Cechowała Go przy tym głęboka, autentyczna wiara – podkreślił Eugeniusz Mróz.

Ponad 70-letnią przyjaźń z Papieżem Eugeniusz Mróz opisał w książce „Historia niezwykłej przyjaźni”.

– Często graliśmy w piłkę nożną. Graliśmy na sąsiedniej ulicy Kościelnej, ale ks. prałat nas przepędzał, bo bał się o swoje witraże – mówił Eugeniusz Mróz.  

W publikacji znajduje się także zbiór listów, jakie ks. kard. Karol Wojtyła, a potem Jan Paweł II wysyłał do Eugeniusza Mroza na przestrzeni 35 lat.

Spotkanie z Papieżem Polakiem jest wciąż żywe w pamięci wielu z nas. Tak pielgrzymkę Jana Pawła II w Polsce w 1979 roku wspomina pani Urszula Pohl z Ruchu Światło-Życie.   

– Osoby zgromadzone w Krościenku, pragnące spotkać się z Ojcem Świętym wyruszyły nocą na pielgrzymkę do Nowego Targu na lotnisko, gdzie to spotkanie z Ojcem Świętym było. Razem z mieszkańcami Podhala. W czasie tego spotkania była proklamowana krucjata wyzwolenia człowieka. W czasie tego spotkania Ojciec Święty przekazał Biblię Ruchowi Światło Życie – podkreśliła Urszula Pohl.  

I sam Papież w dniu, w którym powrócił do Domu Ojca, prosił, by czytać mu Pismo Święte.

– Przed południem żegnał się ze wszystkimi, przy pełnej świadomości. Po południu prosił, żeby mu czytać Pismo Święte. I ks. prof. Tadeusz Styczeń czytał dziewięć rozdziałów Ewangelii wg św. Jana – zaznaczył ks. kard. Stanisław Dziwisz.   

Jeszcze przed przejściem do Domu Ojca św. Jan Paweł II koncelebrował Mszę św. z przymkniętymi oczyma. Odszedł 2 kwietnia 2005 roku o godz. 21.37, w Wigilię Święta Miłosierdzia Bożego.

 

TV Trwam News