Senat przyjął uchwałę upamiętniającą b. premiera Jana Olszewskiego

Jan Olszewski pozostał wierny ideałom Polski niepodległej, demokratycznej i praworządnej; dobrze zapisał się w historii narodu polskiego, jako patriota, mąż stanu i wzór do naśladowania, Senat RP oddaje mu hołd – głosi przyjęta w czwartek przez Senat uchwała upamiętniająca b. premiera.

Za uchwałą głosowało 60 senatorów, nikt nie był przeciw, 22 senatorów wstrzymało się od głosu. Jan Olszewski zmarł 7 lutego w wieku 88 lat. Był premierem w latach 1991-1992, obrońcą opozycjonistów w procesach politycznych w okresie PRL, doradcą prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Główne uroczystości pogrzebowe Jana Olszewskiego odbędą się w sobotę – o godz. 11.00 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela zostanie odprawiona Msza św. żałobna; były premier zostanie pochowany na Powązkach Wojskowych.

Projekt przyjętej uchwały zaproponowała grupa senatorów PiS.

W uchwale przypomniano, że Jan Olszewski był adwokatem, działaczem opozycji niepodległościowej, politykiem, urodzonym w Warszawie w rodzinie kolejarzy, politycznie związanej z tradycjami niepodległościowego ruchu socjalistycznego.

„Wzrastał w atmosferze szacunku do Polski Niepodległej, której pozostał wierny do końca swego życia” – czytamy w uchwale.

Podkreślono w niej, że Jan Olszewski w czasie II Wojny Światowej był żołnierzem Szarych Szeregów, walczył w Powstaniu Warszawskim.

„Od 1956 r. aktywnie uczestniczył w polskich zrywach wolnościowych, jako członek Klubu Krzywego Koła i redaktor >>Po Prostu<<. Od lat 60-tych do końca PRL był obrońcą w procesach politycznych. Bronił studentów, działaczy opozycji represjonowanych przez władze komunistyczne, ludzi >>Solidarności<< w latach stanu wojennego, m.in. w procesach przeciwko organizatorom strajków i podziemnym wydawcom. Był jednym z oskarżycieli posiłkowych w procesie toruńskim, reprezentując rodzinę zamordowanego bł. ks. Jerzego Popiełuszki” – wskazano.

Zaznaczono też, że w latach 1968-1970 Jan Olszewski w związku z obroną studentów aresztowanych w czasie manifestacji marcowych w Warszawie był zawieszony w prawie wykonywania zawodu adwokata, a w grudniu 1975 r. był współautorem oraz sygnatariuszem Listu 59, apelu do Sejmu PRL zawierającego protest przeciwko projektowanym, antypolskim zmianom w Konstytucji PRL.

„W 1976 roku znalazł się wśród założycieli Polskiego Porozumienia Niepodległościowego oraz uczestniczył w zakładaniu Komitetu Obrony Robotników. We wrześniu 1980 roku włączył się w organizowanie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego >>Solidarność<<. Po wprowadzeniu stanu wojennego prowadził z ramienia Sekretarza Konferencji Episkopatu Polski arcybiskupa Bronisława Dąbrowskiego rozmowy z przedstawicielami władz w sprawie zwolnienia więźniów z obozów internowania” – głosi uchwała.

Czytamy w niej też, że Jan Olszewski był „współautorem obywatelskiego projektu konstytucji z 1994 r., który został podpisany w krótkim czasie przez 2 mln Polaków”, a po wyborach prezydenckich w 1995 roku, w których uzyskał czwarte miejsce, założył nową partię polityczną Ruch Odbudowy Polski”.

PAP/RIRM