Dzieciństwo z psem może zapobiegać chorobie Leśniowskiego-Crohna

Małe dzieci, które dorastają z psem lub w dużej rodzinie, mogą w późniejszym życiu być w pewnym stopniu chronione przed przewlekłym zapaleniem jelit znanym jako choroba Leśniowskiego-Crohna – ogłoszono podczas konferencji „Digestive Disease Week” w San Diego.

Choroba Leśniowskiego-Crohna to rodzaj nieswoistego zapalenia jelit, które dotyka około pół miliona osób w Stanach Zjednoczonych. Najczęściej rozwija się u młodych dorosłych, palących i osób z bliskim członkiem rodziny z nieswoistym zapaleniem jelit (IBD). Typowe objawy to biegunka, ból brzucha oraz utrata wagi. Diety, leki i zabiegi chirurgiczne mają przede wszystkim zapobiegać nawrotom objawów.

„Nasze badanie wydaje się uzupełniać inne, które dotyczyły >>hipotezy higienicznej<<. Sugeruje ona, że brak ekspozycji na drobnoustroje we wczesnym okresie życia może prowadzić do braku regulacji odpornościowej wobec drobnoustrojów środowiskowych” – powiedział dr Williams Turpin, starszy autor badania, pracujący naukowo w Mount Sinai Hospital i na University of Toronto.

Korzystając z kwestionariusza środowiskowego, naukowcy zebrali informacje od prawie 4300 krewnych pierwszego stopnia osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna zarejestrowanych w projekcie Crohn’s and Colitis Canada Genetic, Environmental, and Microbial (CCC-GEM). W momencie rekrutacji dr Williams Turpin i jego zespół przeanalizowali występowanie kilku czynników środowiskowych, w tym wielkość rodziny, obecność psów lub kotów jako zwierząt domowych, liczbę łazienek w domu, mieszkanie na farmie, picie niepasteryzowanego mleka i wody ze studni. W analizie uwzględniono również wiek w momencie ekspozycji.

Jak się okazało, ekspozycja na psy, szczególnie w wieku od 5 do 15 lat, była powiązana z prawidłową przepuszczalnością jelit i równowagą między drobnoustrojami w jelitach a odpowiedzią immunologiczną organizmu. Czynniki te mogą pomóc w ochronie przed chorobą Leśniowskiego-Crohna. Podobne efekty ekspozycji na psy obserwowano we wszystkich grupach wiekowych.

„Nie widzieliśmy takich samych wyników w przypadku kotów, chociaż wciąż staramy się ustalić, dlaczego. Potencjalnie może to być spowodowane tym, że właściciele psów częściej wychodzą na zewnątrz ze swoimi zwierzętami lub mieszkają na obszarach o większej przestrzeni zielonej, która, jak wykazano wcześniej, chroni przed chorobą Crohna” – powiedział dr Williams Turpin.

Innym czynnikiem ochronnym wydaje się być mieszkanie z trzema lub więcej członkami rodziny w pierwszym roku życia, co było związane ze składem mikrobiomu w późniejszym życiu. Uważa się, że mikrobiom jelitowy ma wpływ na wiele chorób, takich jak zapalenie jelit, rak jelita grubego, cukrzyca i nadciśnienie.

Dr Williams Turpin i jego koledzy mają nadzieję, że ich obserwacje mogą pomóc lekarzom w zadawaniu szczegółowych pytań pacjentom, co pozwoliłoby wyszukać osoby najbardziej zagrożone. Ponieważ jednak czynniki środowiskowe we wczesnym okresie życia zostały ocenione za pomocą kwestionariuszy, należy zachować ostrożność w interpretacji wyników – powody, dla których posiadanie psa i większa rodzina zapewniają ochronę przed chorobą Crohna, nadal pozostają niejasne.

PAP