Trzy socjalizmy

Henryk Kiereś

„Trzy socjalizmy” są przypomnieniem, skąd się wzięła Europa i europejskość, co stanowi ich istotę i co zarazem określa logos i ethos kultury polskiej, a zwarta w nich diagnoza jest trafna i aktualna. Rozprawka „Trzy socjalizmy”  powstała w 2000 r., była pisana „na gorąco”, pod presją procesu tzw. transformacji ustrojowej w Polsce. Kontekstem myślowym tego procesu stał się importowany „z francuskiej gazety” tzw. postmodernizm z jego nachalną próbą usprawiedliwienia liberalizmu cywilizacyjnego.

Wspomniana transformacja – centralnie sterowana przez ideologię eurokomunizmu i ujęta w karby administracyjne przez biurokrację Unii Europejskiej – jest do dziś bezrefleksyjnie, a nawet służalczo wdrażana w życie przez kolejne rządy RP. Co do swej myślowej genezy jest ona jednym z eksperymentów antropologicznych ideologii socjalizmu, tym razem socjalizmu liberalnego. Eksperyment ten podważa normatywny charakter natury ludzkiej, redukuje człowieka do roli „zwierzęcia konsumującego”, programowo odcina Europę od dorobku poznawczego tradycji łacińskiej i fundującej europejskość zasady personalizmu, a kulturę zamienia w pseudokulturę pełną sensacji i gnostyckiego zdziwaczenia. Eksperyment ten trwa nadal i co gorsza przybiera on na sile z mocy zwyrodniałego i poniżającego mitu o konieczności dostosowania się do rzekomych „standardów europejskich”, choć został już dawno rozpoznany i zdemaskowany jako ukryty totalitaryzm i „dyktatura relatywizmu’”, która hołduje „cywilizacji śmierci”.

„Trzy socjalizmy” były przypomnieniem, skąd się wzięła Europa i europejskość, co stanowi ich istotę i co zarazem określa logos i ethos kultury polskiej, a zwarta w nich diagnoza jest trafna i aktualna.

Informacja: Fundacja „Nasza Przyszłość”