Euro 2016. Moc Ekstraklasy, Włosi jak wino, lider Bale – podsumowanie fazy grupowej
Polscy piłkarze po raz pierwszy od 1986 roku mogą świętować awans do fazy pucharowej wielkiego turnieju. Sporo emocji dostarczyła nam rywalizacja w pozostałych grupach. Zaskoczyli skazywani na porażkę Włosi, na wyżyny swoją drużynę narodową wyniósł Gareth Bale, udział w mistrzostwach szybko zakończył Zlatan Ibrahimović, a na wyższy bieg Cristiano Ronaldo… wciąż musimy poczekać.
Przełamanie Polaków
Spora część kibiców nie pamięta ostatniego awansu reprezentacji Polski do fazy pucharowej wielkiej piłkarskiej imprezy. Nic dziwnego, w końcu od takiego wyczynu (mistrzostwa świata 1986 w Meksyku) minęło aż 30 lat. Teraz liczniki można już wyzerować i cieszyć się teraźniejszością, a nie historią, wspomnieniami o złotych czasach i medalach na mistrzostwach świata. Pod wodzą Adama Nawałki Polacy pokazali się z niezwykle dobrej strony. Szczególnie, kiedy odzierali z wszelkich argumentów aktualnych mistrzów globu – Niemców.
Niektórzy błysnęli też indywidualnie, co przyniosło lub przyniesie efekt w postaci nowych kontraktów czy transferów. Już mówi się o tym, że Grzegorz Krychowiak dogadał się z PSG, a Kamil Glik jest bliski przenosin do AS Monaco. Kolejni w kolejce stoją Arkadiusz Milik, Bartosz Kapustka, a kto wie może nawet Michał Pazdan, który złapał życiową formę i w obronie gra lepiej niż niejeden stoper wyceniany na grube miliony. Pewnie gdyby był Niemcem, Hiszpanem albo Anglikiem już mógłby czytać o ofertach za 10 mln euro.
Jak się okazało, naszą grupę z eliminacji można uznać za najlepszą – do fazy pucharowej awansowały nie tylko Polska i Niemcy, ale także Irlandia.
Ekstraklasa jednak mocna…
Co ciekawe wszyscy piłkarze z Ekstraklasy zakwalifikowali się ze swoimi drużynami do fazy pucharowej. Z bardzo dobrej strony pokazał się krytykowany za grę w lidze Ondrej Duda. Legionista wpisał się na listę strzelców w meczu z Walią, a kolejne dwa rozpoczynał w podstawowym składzie. Aż czterech Węgrów z Ekstraklasy, w tym dwóch absolutnie podstawowych piłkarzy pierwszej jedenastki, będzie mierzyło się w 1/8 finału z Belgią. Skazywani na pożarcie Madziarzy wygrali swoją grupę i zostawili w tyle Portugalię i dwie rewelacje eliminacji – Islandię i Austrię.
… a Zlatan i Ronaldo słabi
„Nie do pomyślenia, żeby turniej odbył się beze mnie” – rzucał przed francuskim Euro jeden z najbardziej rozpoznawalnych zawodników na świecie. W rzeczywistości Zlatan Ibrahimović okazał się jednak kolosem na glinianych nogach i nie zdołał poprowadzić swojej drużyny do choćby jednego zwycięstwa. Choć Szwed zazwyczaj zachwyca swoimi umiejętnościami na boisku, to za tym, co pokazał w ciągu ostatnich kilkunastu dni, nikt nie będzie tęsknił.
Rozczarowaniem, choć nieco mniejszym, jest też postawa Cristiano Ronaldo i Portugalii. Gwiazdor Realu miał w pojedynkę poprowadzić swoją reprezentację na szczyt, a tymczasem ledwo wyciągnął ją z fazy grupowej. Jeśli CR7 nie dostanie wsparcia od kolegów, na pokonanie Chorwacji nie ma co liczyć.
Lider Bale
Walijczyk nie nosi opaski kapitana, nie wyskakuje z lodówki w każdym domu i nie chodzi z wysoko zadartym nosem mimo, że jest zdecydowanie najbardziej wartościowym zawodnikiem swojej reprezentacji. Gareth Bale pracuje przede wszystkim na drużynę. Zdecydowanie, to on ma największy wpływ na grę Smoków i jeśli jemu idzie, idzie wszystkim innym. W przeciwieństwie do wielkich „gwiazdek” robi to jednak nieco spokojniej, ale efektywnie.
Włosi jak wino
Przed mistrzostwami wszyscy wróżyli im szybki powrót do domu. A to za starzy, a to nie grają już w topowych klubach albo jeszcze coś innego. Rzeczywistość okazała się jednak zgoła odmienna, a Italia zrobiła swoje najszybciej. Podopieczni Antonio Conte jako pierwsi zapewnili sobie awans do fazy pucharowej, w efekcie czego w ostatnim meczu mogli pograć już niemal sami rezerwowi. Oparta o Gianluigiego Buffona i defensywę Juventusu kadra funkcjonuje dokładnie tak, jak powinna. Conte sam najlepiej wiedział, kim chce grać i nie patrzył na opinie innych, znakomicie poustawiał klocki i teraz zbiera owoce swojej pracy (podobna historia, jak w przypadku Adama Nawałki). Po Włochach widać jeszcze jedno – doświadczenie procentuje, a w takim turnieju może okazać się bezcenne.
16 czy 24?
Reforma rozgrywek ma swoich przeciwników i zwolenników. Jedni twierdzą, że zwiększenie liczby drużyn to zaniżenie poziomu turnieju, inni rozkoszują się większą ilością meczów. Jednak jeśli Węgrzy, którzy w ostatnich latach są średniakiem na europejskiej arenie piłkarskiej, potrafią wygrać grupę i odstawić Austrię i Portugalię, to ich gra nie jest wcale dziełem przypadku. Kiedy, jeśli nie teraz, swoje marzenia mają spełniać ci, którzy na imprezę bez tej reformy pewnie nigdy by się nie dostali? Mają teraz swoje pięć minut i – co pewne – chcieli i chcą wykorzystać je jak najlepiej.
Zaskakująca drabinka
Półfinałowy bój Węgrów ze Szwajcarami o najważniejszy mecz, gdzie zwycięzca zmierzy się z kimś z pary Hiszpania – Francja? Scenariusz mało realny, ale możliwy. Drabinka turniejowa ułożyła się niezwykle ciekawie. Jedna strona to niemal sami faworyci na czele z Francją, Niemcami, Hiszpanią i Anglią. Druga – Chorwacja, Belgia, Polska, ale też Irlandia Północna, Węgry, Walia. Choć do rywali należy mieć szacunek, to Chorwaci, Belgowie czy nawet Polacy do finału jadą niemal autostradą. Ci z przeciwległej strony będą musieli się nieźle napocić.
Szansa na finał
Skoro my wylądowaliśmy po lepszej stronie, to ile możemy z tego wycisnąć? Jeśli zagramy z taką dyscypliną taktyczną, z jaką graliśmy w grupie, możemy – a czemu by nie? – dojść nawet do finału. Groźni przede wszystkim wydają się być Chorwaci. Belgowie są nieobliczalni – mogą pogromić, ale też przegrać z każdym. W zasadzie to tyle… Większość drużyn prezentuje nieco niższy poziom… chyba, że Gareth Bale nie opadnie z sił i w dalszym ciągu będzie strzelał z wolnych.
Sport.RIRM