Uczniowie Chrystusa

Wielokrotnie na kartach Ewangelii spotykamy Jezusa, który zwraca się do ludzi słowami: „Pójdź za Mną”. Słowa te mają niesamowitą moc, zdolną wstrząsnąć człowiekiem. Tak dzieje się w przypadku Mateusza, który „wstał i poszedł za Nim”.

Podobnie reagują synowie Zebedeusza, którzy „natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim”. Nie wszyscy ludzie bezwarunkowo akceptują wezwanie Jezusa. Kiedy Filip spotyka Natanaela i dzieli się z nim informacją, że znalazł Mesjasza, to słyszy z ust swojego przyjaciela pełne wątpliwości pytanie: „Czyż może być co dobrego z Nazaretu?”. Dopiero osobiste spotkanie z Jezusem rozwieje wątpliwości Natanaela. Bogaty młodzieniec natomiast, na wezwanie Jezusa: „Sprzedaj wszystko, co masz, i chodź za Mną”, odwraca się i odchodzi zasmucony, odrzucając Boże wezwanie. Grupa uczniów Chrystusa nie jest jednorodna i znajduje się w niej miejsce nawet dla tego, który Go wyda na śmierć.

Msza Krzyżma

Wielki Czwartek to dzień, pod względem liturgicznym, wielowymiarowy. Rano w katedrach odprawiana jest pod przewodnictwem biskupa Msza Krzyżma, podczas której poświęca się 3 oleje: olej Krzyżma, olej chorych i olej katechumenów, które będą używane przez cały rok w parafiach podczas chrztu, bierzmowania, święceń kapłańskich czy namaszczenia chorych. To, co nas również uderza w tej specyficznej celebracji, to liczba koncelebrujących księży – tego poranka przyjeżdżają do katedry prawie wszyscy, ponieważ po homilii biskupa ma miejsce odnowienie przyrzeczeń kapłańskich. Ryt ten został dołączony do Mszy Krzyżma po Soborze Watykańskim II i ma na celu nie tylko przypomnienie księżom, kim są, ale jest to przede wszystkim modlitwa wstawiennicza za księży, którzy są tak różni, jak różne było grono uczniów Chrystusa, ale którzy chcą potwierdzić swoją zgodę na wezwanie Chrystusa. Również biskup, kończąc ten ryt, prosi wszystkich obecnych: „Módlcie się także za mnie, abym wiernie wypełniał urząd apostolski, który został mnie niegodnemu powierzony, i wśród was był żywym wizerunkiem Chrystusa-Kapłana, Dobrego Pasterza, Nauczyciela i Sługi wszystkich”.

Msza Wieczerzy Pańskiej

Po powrocie z katedry w Wielki Czwartek wieczorem każdy z kapłanów stanie przy ołtarzu wraz ze swoją wspólnotą parafialną, aby celebrować ustanowienie Eucharystii. Przejmujący gest Jezusa, który myje uczniom nogi, zostanie powtórzony raz jeszcze, przypominając, że każdy z nas jest uczniem Chrystusa i powinniśmy służyć sobie nawzajem. Patrząc na nasze wspólnoty parafialne, uświadamiamy sobie, że także dziś to grono uczniów Chrystusa, jak i 2000 lat temu, składa się z tych, którzy bez wahania idą za Jezusem, z tych, którzy z powątpiewaniem pytają o Jezusa, oraz z tych, którzy przyczyniają się do Jego śmierci.

Tak rozumiane celebracje Wielkiego Czwartku stawiają nas przed wieloma pytaniami: A jakim uczniem ja jestem? Ile jest we mnie bezwarunkowej zgody św. Mateusza, ile wątpliwości Natanaela, ile smutku bogatego młodzieńca, a ile dramatycznych i śmiertelnych w skutkach wyborów Judasza?

Ks. dr Krzysztof Marcjanowicz