Kamień odsunięty od grobu
„A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu”. (J 20,1)
Kamień odsunięty od grobu był dla Marii Magdaleny pierwszym znakiem mówiącym o tym, że wydarzyło się coś niezwykłego. Maria zareagowała strachem i zaczęła natychmiast działać. Dopiero później zrozumiała jak wielki cud wydarzył się w tę świętą noc Zmartwychwstania. Kamień odsunięty od grobu można nazwać kamieniem nadziei. Głaz, który miał być dla Piłata, arcykapłanów i faryzeuszów gwarantem, że nic nie stanie się z ciałem Jezusa, został wedle opisu św. Mateusza po prostu odsunięty przez Anioła: „Albowiem Anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim” (Mt 28,2). Następnie Anioł siedząc na kamieniu objawił niewiastom radosną nowinę o tym, że Jezus powstał z martwych i żyje. Widzimy więc, że dla Bożej potęgi ten kamień był tak lekki, stał się przecież jednym ze znaków towarzyszących powstaniu Chrystusa z martwych.
Możemy jednak odczytać również symboliczne znaczenie tego znaku. Mówimy czasami, kiedy na przykład znajdujemy jakieś korzystne rozwiązanie, albo wówczas, gdy problemy się kończą – „kamień spadł mi z serca”. Kamień symbolizuje więc obciążenie, blokadę, albo coś, co nas zniechęca do życia. Ojciec Anselm Grün w następujący sposób opisuje znacznie największego cudu w historii ludzkości: „Zmartwychwstanie oznacza życie bez blokady, zerwanie więzów, które nas trzymają na uwięzi, a w końcu doświadczenie głębi nowego życia i niezwykłej wolności”. Jeżeli więc Bóg odsunął kamień od grobu, może również odsunąć kamienie, które nam przeszkadzają w życiu. Bezpośrednim owocem Zmartwychwstania jest odpuszczenie grzechów, a więc uwolnienie z obciążenia.
Wszystko to dokonuje się wedle określenia Ojca Świętego Benedykta XVI w „Bożym stylu”. Chrystus zostaje wskrzeszony przez Ojca. Z jednej strony to Wydarzenie jest tak dyskretne, pełne tajemnic, z drugiej strony zaś jest to największy cud, jaki wydarzył się w historii ludzkości. Suzanne de Diétrich pisała przed laty: „Osoba Pana objawia się nie przez jakiś ogólny znak, który narzucałby się wszystkim, lecz przez znak intymny i szczególny, wiążący się każdemu ze wspomnieniem jakiegoś poprzedniego spotkania. (…) Bóg nie tylko odsunął kamień grobu Jezusa, odsunął On kamień grobu ludzkości” ( S. de Diétrich, Boży plan zbawienia, Warszawa 1967, s. 142).
Tej samej mocy Bożej, która odsunęła kamień od grobu, doświadczamy w naszej wierze. To moc wiary, moc z nieba może odsunąć wszelkie kamienie, które przygniatają nas w życiu. Przezwyciężone słabości i obciążenia mogą tak jak kamień odsunięty od grobu stać się znakami Zmartwychwstania, którego doświadczyłem dzięki obecności Jezusa w moim życiu.
Ks. Grzegorz Bartko