Porady pedagoga i psychologa: „Jasnogórskie Śluby Narodu”
Tekst Jasnogórskich Ślubów Narodu został napisany przez sługę Bożego Kardynała
Wyszyńskiego, w czwartym miejscu Jego uwięzienia, w Komańczy, dnia 16 maja
1956 r. Na początku odpowiemy na pytanie czym są te śluby, jaki jest ich
wymiar, jakie znaczenie.
Kodeks Prawa Kanonicznego mówi, że ślub jest świadomą i dobrowolną obietnicą
uczynioną Bogu. Jest to akt pobożności, w którym chrześcijanin poświęca siebie
samego Bogu. Rzeczywistość ślubu jest pewną łaską, pomocą, darem, jest też
pewnym dopingiem do tego, by trwać w zobowiązaniu, by zmagać się z przeciwnościami,
by próbować robić wszystko aby to zobowiązanie wypełnić. Motywacja ślubu
to uwielbienie, dziękczynienie i przebłaganie Boga. Wypełniam śluby z wdzięczności
Bogu za wszystko, za życie, za zbawienie.
Bóg szuka człowieka, wpisuje się w ludzką historię i dokonuje dzieła zbawienia.
A więc inicjatywa pochodzi od Boga. Moment ofiary i ślubu w chrześcijaństwie,
zawsze jest aktem odpowiedzi na Bożą inicjatywę. Tak naprawdę, Bóg nie potrzebuje
żadnych naszych ofiar, żadnych naszych gestów. Natomiast, powinny się one
rodzić z tego doświadczenia, że jesteśmy umiłowani, wybrani i dlatego wielkodusznym
sercem chcemy wpisać się w pełnienie woli Pana Boga. Poprzez ślub, przyrzeczenie
odpowiadamy na to, co jest inicjatywą i darem Pana Boga.
W nauczaniu sługi Bożego kardynała Wyszyńskiego, często spotykamy odniesienie
do tego przymierza, jakie zostało zawarte w Chrzcie Polski. Polska otrzymała
ten dar wpisania się nie tylko w Kościół, tradycje narodów chrześcijańskich,
ale została obdarowana i dlatego nasza odpowiedź na Wielkie Dzieła Pana Boga,
nasza odpowiedź na inicjatywę Boga, to zobowiązanie do wierności Bogu,
Krzyżowi i Ewangelii, Kościołowi świętemu i Ojczyźnie naszej świętej”.
Tak było również w ślubach Jana Kazimierza króla. Śluby królewskie nie
dlatego zostały złożone, że nękał nas nieprzyjaciel, że byliśmy bez wyjścia
wobec agresji Szwedów. Śluby te były odpowiedzią na łaskę zwycięstwa, któremu
początek dała Jasna Góra. To była odpowiedź na rzeczywistość utkaną przez
Boga.
Inicjatywa, by powstały Śluby Jasnogórskie, była również bardziej zawierzeniem,
była bardziej aktem miłości niż trwogi, wobec rzeczywistości, w której znajdował
się Ksiądz Prymas. Zobaczył on Boże działanie, gdyż mimo wojny, mimo plagi
komunizmu, niszczenia Kościoła i Narodu, mimo tych wszystkich zamysłów, Bóg
przez Maryję okazał się mocniejszy niż wszystkie te zagrożenie.
Również Ksiądz Prymas osobiście doświadczył, że mimo więzienia, sponiewierania,
pozbawienia możliwości służby ludowi Bożemu, to jednak z Jezusem i Maryją
jest zwycięski. Więzienie go nie złamało. Dlatego, Kościołowi i Narodowi
wytycza on drogę, daje pomoc w postaci Jasnogórskich Ślubów Narodu. Są one
dla każdego z nas. Nie da się mówić o Polsce uczciwej, jeżeli ja nie będę
uczciwa. Nie da się mówić o Narodzie pracowitym, jeżeli ja będę leniuchowała.
Nie można mówić o Królestwie Maryi, jeżeli ja łamię przysięgę i zobowiązania
wynikające z przymierza otrzymanego w sakramencie chrztu św.
Stąd też, ta rzeczywistość ślubowań jest bardzo, bardzo aktualna, bardzo
potrzebna również po to, by wciąż, mając przed oczyma ten program ślubów,
konfrontować go z postawą osobistą każdego z nas, każdego. Dlatego, powinny
one stać się programem Kościoła, programem formacji chrześcijańskiej, programem
życia osobistego, rodzinnego i społecznego, po to, by odkrywać moc Boga,
Jego wielkość, Jego wierność.
Ten ogrom dzieł, których dokonał Bóg przez posługę Jana Pawła II, przez posługę
kardynała Wyszyńskiego, czy kardynała Augusta Hlonda mówiąc o nam współczesnych
to potwierdzenie słuszności programu zawartego w Jasnogórskich Ślubach
Narodu, który w życiu każdego zawsze jest inicjatywą Pana Boga.
Rocznice tych wydarzeń, to nie tylko historia, ale to czas mobilizacji do
odnowienia przymierza z Maryją, Królową naszego Narodu, Matką każdego z nas.
To czas odpowiedzi na pytania wynikające z treści przyrzeczeń:
1. Czy jesteś wierny Bogu, Krzyżowi, Ewangelii, Kościołowi i jego Pasterzom?
2. Czy żyjesz w stanie łaski uświęcającej, bez grzechu ciężkiego?
3. Czy chronisz życie od poczęcia do naturalnej śmierci?
4. Czy stoisz na straży nierozerwalności małżeństwa?
5. Czy otaczasz młode pokolenie czujną opieką rodzicielską i bronisz je przed
zepsuciem?
6. Czy masz odwagę walczyć z naszymi wadami narodowymi lenistwem, lekkomyślnością,
marnotrawstwem, korupcją, kłamstwem, pijaństwem…?
7. Czy troszczysz się o zgodę, pokój, o sprawiedliwość społeczną?
8. Czy ochotnie dzielisz się plonami ziemi i owoców pracy z głodnymi, bezdomnymi
i płaczącymi?
Życzeniem kardynała Wyszyńskiego było: Oby każde słowo Przyrzeczeń Jasnogórskich
weszło w naszą krew, w nasze myśli, wolę i uczucia, w każdy nasz czyn, w
całe życie Narodu”.
Podejmijmy ten trud, tę walkę o nowe oblicze naszego życia, które przełoży
się na nowe oblicze całej Polski.
Porady pedagoga i psychologa: „Jasnogórskie śluby narodu”, 07.02.2006