Anioł Pański z Ojcem Świętym
Pierwsza z nich pojawia się w opowiadaniu o proroku Eliaszu. On to w czasie głodu otrzymał od Pana polecenie, aby udać się w okolice Sydonu, a więc poza granice Izraela, na terytorium pogańskie. Tam spotyka wdowę i prosi ją o wodę do picia i o trochę chleba. Kobieta odpowiada, że ma tylko garść mąki i trochę oliwy w baryłce. Ale ponieważ prorok nalega, – obiecując, że gdy go posłucha, mąka i olej nie wyczerpią się, – kobieta posłuchała i została nagrodzona.Druga kobieta, ta z Ewangelii, zostaje zauważona przez Jezusa w świątyni Jerozolimskiej, dokładnie przy skarbonie, do której ludzie wrzucali swoje ofiary. Jezus zobaczył, że ta kobieta wrzuciła dwa pieniążki; przywołał więc uczniów i wyjaśnił im, że jej ofiara jest większa od ofiary bogatych. Oni to dają z tego, co im zbywa, wdowa natomiast „wrzuciła wszystko, co miała, całe swoje utrzymanie (Mk 12, 44)
Z tych dwóch epizodów biblijnych, które bliskie są sobie w mądrości, można wydobyć cenną naukę o wierze. Objawia się ona w postawie wewnętrznej człowieka, który swoje życie opiera na Bogu, na Jego Słowie, i całkowicie Mu ufa. Wdowa, w starożytności, z racji swego stanu znajdowała się w wielkiej potrzebie. Dlatego w Biblii, wdowy i sieroty są osobami, które Bóg w sposób szczególny bierze pod swoją opiekę: stracili oni oparcie ziemskie, ale Bóg jest ich Oblubieńcem, ich Rodzicem. Jednak Pismo Święte mówi, że obiektywny stan bycia w potrzebie, w tej sytuacji bycie wdową, nie wystarcza: Bóg oczekuje na nasze wolne przylgnięcie do Niego w wierze, co wyraża się w miłości do Niego i do bliźniego. Nikt nie jest tak biedny, aby nie mógł podarować czegoś. I rzeczywiście, nasze dzisiejsze wdowy okazują swoją wiarę w geście miłosierdzia: jedna wobec proroka, druga dając jałmużnę. W ten sposób podkreślają nierozłączność wiary i miłości, jak również jedność miłości Boga i miłości bliźniego – jak przypominała nam Ewangelia ubiegłej niedzieli.
Papież Leon Wielki, którego wspomnienie obchodziliśmy wczoraj, wyjaśnia: „Na szali sprawiedliwości Bożej waży nie ilość podarków, ale wielkość ducha. Ewangeliczna wdowa dwa pieniążki zaledwie włożyła do skarbonki, a jednak przewyższyła dary wszystkich bogaczów70. U Boga najmniejsze dzieło miłości nie jest bez ceny i żaden uczynek miłosierdzia bez owocu. ” (Sermo de jejunio dec. mens., 90, 3).
Dziewica Maryja jest doskonałym przykładem kogoś, kto oddaje wszystko i siebie samą ufając Bogu; z taką wiarą rzekła do anioła „Oto jestem”, i przyjęła wolę Pana.
Niech Maryja pomaga każdemu z nas, w tym Roku Wiary, umocnić zaufanie do Boga i do Jego Słowa.
„Drodzy pielgrzymi języka francuskiego, Jezus zachęca nas, byśmy tak jak On dobrym i sprawiedliwym spojrzeniem darzyli osoby i wydarzenia. Często ulegamy wrażeniom i dajemy się zwieść pozorom i ogólnikom, które przekręcają naturę rzeczy. Starajmy się dostrzegać – pomimo tego, co się wydaje – iskrę dobroci, która jest w nich zawarta i która będzie mogła oświetlić nasze sądy. Wówczas nasza relacja z Bogiem i innymi będzie prawdziwsza, a nasze wybory – bardziej wolne. Pokora uczy nas, że mamy tylko taką wartość, jaką mamy przed Bogiem! Niech Najświętsza Maryja Panna będzie nam na tej drodze wzorem! Dobrej niedzieli wszystkim!”
Pozdrawiam wszystkich anglojęzycznych pielgrzymów obecnych na dzisiejszej modlitwie Anioł Pański. Uboga wdowa z dzisiejszej Ewangelii oddaje dla świątyni wszystko, co posiada. Niech ta jej bezwarunkowa ofiara zainspiruje nas do zaufania jedynie Bogu, który wart jest tego wszystkiego, co mu sie należy. Dla was i dla waszych rodzin wypraszam obfite Boże błogosławieństwo.
Z serca pozdrawiam wszystkich niemieckojęzycznych pielgrzymów. W dzisiejszej Ewangelii Jezus kieruje uwagę swoich słuchaczy na ubogą wdowę, która wszystko oddaje Bogu. Pan chwali jej gotowość do całkowitego powierzenia się Bogu. Ta uboga wdowa czuje się w Nim całkowicie bezpieczna. Wszystko oddaje Bogu, ponieważ od Niego spodziewa się wszystkiego. Pan sam jest zabezpieczeniem jej życia. Jemu na prawdę zależy na człowieku. Taka właśnie jest sprawiedliwość Boża, która jest tak różna od ludzkiego przeliczania. Prośmy Pana o to, abyśmy z ufnością postępowali za nim drogą miłosierdzia. Wam oraz waszym rodzinom życzę błogosławionej niedzieli.
Serdecznie pozdrawiam pielgrzymów języka hiszpańskiego, a w szczególności pielgrzymów z Parafii Św. Józefa Robotnika z San Boi de Llobregat, oraz Stowarzyszenie Rodziców Kolegium El Prado z Madrytu. W liturgii dzisiejszej niedzieli, gest dwóch wdów z Ewangelii, podobnie jak i w Starym Testamencie, prowadzi nas do uznania fundamentalnych wartości, zawiera pełne oddanie własnego życia Panu. Te dwie kobiety oddały wszystko, powierzyły siebie, oddając się w ręce Boga, dla dobra innych. Niech te dwa wymowne przykłady bezgranicznego zaufania w Opatrzność Bożą każdego dnia oświecają nasze naśladowanie Jezusa. Bardzo dziękuję.