Zmarł kardynał Andrzej Maria Deskur

Kardynał Andrzej Maria Deskur urodził się 29 lutego 1924 roku jako jedno z
siedmiorga dzieci Andrzeja Deskura i Stanisławy z Kosseckich w Sancygniowie
(diecezja kielecka). Zmarł 3 września 2011 roku o godzinie 18:00.

 

EDUKACJA

Uczęszczał do gimnazjum im. Śniadeckiego w Kielcach, a po wybuchu wojny
kontynuował naukę na tajnych kompletach w Krakowie. Studiował na wydziale prawa
Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie uzyskał w 1945 r. tytuł magistra obojga praw
(rzymskiego i kościelnego). Pełnił funkcje sekretarza "Bratniaka",
najważniejszej w owym czasie organizacji samopomocy akademickiej, której
prezesem był Karol Wojtyła. 

KAPŁAŃSTWO

W listopadzie 1945 r. wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w
Krakowie.

1 listopada 1946 r. otrzymał tonsurę – na tej samej Mszy Świętej Karol Wojtyła
przyjął święcenia kapłańskie.

W 1948 r. kardynał Adam Stefan Sapieha skierował go na dalsze studia
uniwersyteckie do Fryburga Szwajcarskiego, gdzie w 1950 r. uzyskał tytuł doktora
Świętej Teologii.

20 sierpnia 1950 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kardynała Pierre’a
Gerliera w kościele parafialnym w Saint-Bonnet-les-Oules we Francji (na terenia
tej parafii znajduje się posiadłość francuskiej gałęzi rodziny Descours). Ze
względu na żelazną kurtynę nie mógł powrócić do Polski. Ponieważ nikt z kraju
także nie mógł przyjechać, najbliższych zastąpili mu przy ołtarzu Regis i
Gabrielle Descours wraz z rodzinami.

W ciągu następnych dwóch lat kontynuował studia na uniwersytecie fryburskim oraz
pracował jako duszpasterz w Szwajcarii i Francji.

W 1952 r. uzyskał doktorat ze specjalizacją w zakresie teologii moralnej i nauk
społecznych na Uniwersytecie Fryburskim. Po ich ukończeniu nadal nie mógł
powrócić do kraju. Rozpoczął studia na Papieskiej Akademii Dyplomatycznej w
Rzymie. Otrzymał godność prałata Jego Świątobliwości. 

SOBÓR WATYKAŃSKI II

Uczestniczył jako teolog w pracach Soboru Watykańskiego II. W latach 1960-1962
pełnił funkcję sekretarza soborowego Sekretariatu Przygotowawczego ds. Prasy i
Widowisk, a następnie w latach 1962-1965 eksperta w różnych komisjach (ds.:
biskupów, kleru, świeckich, prasy i telewizji).

Wraz z biskupem Karolem Wojtyłą wniósł znaczący wkład w przygotowanie
Konstytucji Soborowej o Kościele Gaudium et spes oraz deklaracji o środkach
społecznego przekazu Inter mirifica.

Na zakończenie soboru Paweł VI zaprosił go do uroczystej koncelebry w Bazylice
Św. Piotra, w której uczestniczyli wybrani przez Papieża najbardziej zasłużeni
Ojcowie Soborowi. 

KOMISJA ds. ŚRODKÓW SPOŁECZNEGO PRZEKAZU

Papież Pius XII skierował go w 1952 r. do pracy w nowoutworzonej Papieskiej
Komisji ds. Kinematografii, Radia i Telewizji (od 1964 r. ds. Środków
Społecznego Przekazu). W latach 1955‑1959 był jej wicesekretarzem, 1959‑1970
podsekretarzem,1970‑1973 sekretarzem, 1973‑1984 przewodniczącym. Jednym z
najważniejszych osiągnięć na tym stanowisku jest doprowadzenie do powstania
radia "Veritas", które z Filipin transmituje audycje katolickie dla całej Azji i
Oceanii.

W tym okresie, w ramach wprowadzania w życie soborowego dekretu Inter mirifica,
przyczynił się do ogłoszenia instrukcji duszpasterskiej Communio et progressio i
odbył szereg kontynentalnych zebrań Komisji Episkopatów ds. Środków Społecznego
Przekazu.

W 1966, 1967 i 1974 r. towarzyszył arcybiskupowi Agostino Casaroli,
przewodniczącemu zespołu do spraw kontaktów Stolicy Apostolskiej z Rządem PRL, w
jego pierwszych podróżach dyplomatycznych do Polski (Warszawa, Gniezno, Poznań i
Warmia).

Przez kilka lat był jednym z niewielu łączników pomiędzy Kościołem w Polsce a
Watykanem. 

BISKUPSTWO

17 czerwca 1974 r. otrzymał nominację na biskupa tytularnego diecezji w Tene w
Tunezji.

30 czerwca 1974 r. przyjął z rąk Pawła VI sakrę biskupią w Bazylice św. Piotra.

Jako dewizę biskupią przyjął słowa: Veritas vos liberabit ("Prawda was
wyzwoli").

15 sierpnia 1974 r. odprawił w Kościele Mariackim w Krakowie swoje prymicje
biskupie.

13 października 1978 r., doznał paraliżu lewostronnego po przebytym zawale
serca.

Nieprzytomnego odwiedził w poliklinice Gemelli Jan Paweł II – dzień po swym
wyborze na papieża.

15 lutego 1980 r. Jan Paweł II podniósł go do godności arcybiskupa. 

25 maja 1985 r. został wyniesiony przez Jana Pawła II do godności kardynalskiej
(jego kościół tytularny w Rzymie pod wezwaniem San Cesareo in Palatio, był
wcześniej kościołem tytularnym kardynała Wojtyły). 

Od 1987 r. jest przewodniczącym Papieskiej Akademii Niepokalanej. 

Od 29 stycznia 1996 r. jest kardynałem prezbiterem. 

Był współpracownikiem czterech papieży, od Piusa XII do Jana Pawła I. Od
początku pontyfikatu Jana Pawła II towarzyszy jego posłudze.

Przez 15 lat pełnił obowiązki kierownika duchowego w preseminarium Piusa X w
Watykanie.

Z okazji różnych kongresów, zebrań roboczych i naukowych, gromadzących
specjalistów z zakresu prasy, radia, telewizji i kina, odwiedził około 70 krajów
na pięciu kontynentach. Był inicjatorem pierwszej transmisji religijnej przy
pomocy sztucznych satelitów ("mondowizja"). Z pasją angażował się w posługę
duszpasterską w wielu parafiach rzymskich. Już jako kardynał bardzo angażował
się w sprawę nawiązania stosunków dyplomatycznych między Stolicą Apostolską a
Izraelem. 

Należy do kilku dykasterii rzymskich – Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny
Sakramentów oraz Kongregacji ds. Kanonizacyjnych. Ponadto należy do Papieskiej
Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia oraz do Papieskiej Komisji ds. Państwa
Watykańskiego. Mieszka w Pałacu św. Karola w Watykanie. 

25 maja 1985 r. Ojciec Święty powiedział o kardynale Andrzeju Marii Deskurze do
polskich pielgrzymów przybyłych na konsystorz publiczny: "Może w Polsce jest
mniej znany, ponieważ jego życie kapłańskie i biskupie upłynęło tutaj, w Rzymie,
przy Stolicy Apostolskiej; tutaj pracował od początku (…). Jestem z nim w
szczególny sposób związany jeszcze od czasów studenckich, od czasów
'bratniackich’ na Uniwersytecie Jagiellońskim, potem poprzez seminarium
duchowne, przez lata kapłańskie, przez wiele spotkań w Rzymie, w szczególności
przez to ostatnie spotkanie, które miało miejsce tuż przed konklawe. Wtedy to
Opatrzność Boża dotknęła księdza biskupa Andrzeja Deskura tym ciężkim kalectwem,
które nosi w sobie do dzisiaj. Wśród wszystkich kardynałów dzisiaj kreowanych on
jeden był inwalidą na wózku. Wnosi do tego kolegium szczególne znamię, znamię
cierpienia. Znamię cierpienia, które jest ofiarą. Nie znamy dróg Bożych, nie
znamy tajemnic Bożych, ale trudno mi osobiście oprzeć się przeświadczeniu, że ta
ofiara księdza arcybiskupa, od dzisiaj kardynała Andrzeja, pozostawała w związku
z konklawe, które odbyło się w połowie października 1978 roku." (L’Osservatore
Romano, wyd. polskie, n. 4-5/1985, s. 27).

 

Źródło:
www.diecezja.pl
www.deskur.org – oficjalna
strona Stowarzyszenia Rodziny Deskurów

drukuj
Tagi:

Drogi Czytelniku naszego portalu,
każdego dnia – specjalnie dla Ciebie – publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła i naszej Ojczyzny. Odważnie stajemy w obronie naszej wiary i nauki Kościoła. Jednak bez Twojej pomocy kontynuacja naszej misji będzie coraz trudniejsza. Dlatego prosimy Cię o pomoc.
Od pewnego czasu istnieje możliwość przekazywania online darów serca na Radio Maryja i Tv Trwam – za pomocą kart kredytowych, debetowych i innych elektronicznych form płatniczych. Prosimy o Twoje wsparcie
Redakcja portalu radiomaryja.pl