Warunki odpustu zupełnego 1 – 8 listopada

Według Katechizmu Kościoła Katolickiego odpust jest „darowaniem przed Bogiem kary doczesnej za grzechy (…)  pod pewnymi określonymi warunkami, za siebie lub za zmarłych, za pośrednictwem Kościoła”. Co z takiej definicji rozumie przeciętny chrześcijanin? Czy my katolicy biorąc czynnie udział w praktykach religijnych tak naprawdę zdajemy sobie sprawę, jak wielki dar otrzymujemy? Patrząc z perspektywy duszpasterza uważam, że mało kto jest świadomy, jak wielkiej łaski dostępujemy. Odpust to nie tylko uczestnictwo we Mszy św., przyjęcie Komunii św. i modlitwa w intencji Ojca św., ma on znacznie głębszą wartość.

Musimy zrozumieć, a zwłaszcza uwierzyć, że jest to niezwykła chwila, w której Bóg poprzez  Kościół naprawia zło, które jest skutkiem ludzkiego grzechu.  Daje nam ogromną lekcję miłości i przebaczenia. Należy zaznaczyć, że odpusty jako nieocenione duchowe skarby Kościoła są nie tylko „prezentem” dla osób zmarłych, które niewątpliwie potrzebują naszej pomocy, ale również dla nas żyjących.  Dostajemy na nowo szansę rozpoczęcia naszego życia z Bogiem, bez grzechu i z nadzieją na życie wieczne. Jak trudno jest nam oczyma wiary dostrzec tę ogromną łaskę i zrozumieć, że poprzez odpust Bóg przychodzi, aby nas ratować i uchronić przed potępieniem.

Oczywiście, aby otrzymać ten dar musimy spełnić określone warunki, ale trzeba pamiętać, że odpust  można uzyskać nie tylko 1 listopada oraz w oktawie uroczystości Wszystkich Świętych, ale też w inne wyznaczone przez Kościół dni. Najważniejsza jest jednak nasza chęć uzyskania odpustu dla siebie bądź dla zmarłych bliskim naszemu sercu i włączenie w to nie tylko naszego rozumu, ale przede wszystkim serca, naszej wiary i pobożności. Przed nami uroczystość  Wszystkich Świętych, Wspomnienie Wiernych Zmarłych pamiętajmy, że to nie czas tylko zadumy i refleksji nad ludzkim przemijaniem, ale przede wszystkim modlitwy, dzięki której możemy pomóc duszom, które cierpią. Pomyśl… Komu Ty możesz „ofiarować Niebo”?

ks. Krzysztof Giera