Środowa Audiencja Generalna

Drodzy bracia i siostry!

Dzisiaj rozpoczyna się Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, który od ponad stu lat jest przeżywany każdego roku przez chrześcijan wszystkich Kościołów i wspólnot kościelnych, aby wyprosić ten nadzwyczajny dar, o który sam Pan Jezus modlił się podczas Ostatniej Wieczerzy przed swoją męką: „Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał” (J 17,21). Praktyka Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan została wprowadzona w 1908 roku przez ojca Paula Wattsona, założyciela anglikańskiej wspólnoty religijnej, która włączyła się później do Kościoła katolickiego. Inicjatywa ta otrzymała błogosławieństwo Ojca Świętego Piusa X i była później wspierana przez papieża Benedykta XV, który zachęcił do jej przeżywania w całym Kościele katolickim poprzez swoje breve „Romanorum Pontificum” z dnia 25 lutego 1916 r.

 

 

Tydzień modlitw rozwijał się i doskonalił w latach trzydziestych minionego wieku dzięki opatowi Paulowi Couturier z Lyonu, który wspierał modlitwę „o jedność Kościoła tak jak chciał Chrystus i zgodnie z narzędziami, których On chciał”. W swoich ostatnich pismach opat Couturier rozumiał ten Tydzień jako środek, który pozwala modlitwie powszechnej Chrystusa „wejść i przeniknąć całe Ciało chrześcijańskie”; winna się ona rozwijać tak, aby stała się „mocnym i zgodnym wołaniem całego Ludu Chrystusa”, który prosi Boga o ten wielki dar. I to właśnie w Tygodniu Modlitw o Jedność Chrześcijan, podjęta przez Sobór Watykański II zachęta do poszukiwania pełnej komunii pomiędzy wszystkimi uczniami Chrystusa, znajduje każdego roku jeden ze swoich najbardziej skutecznych przejawów. To spotkanie duchowe, które łączy chrześcijan wszystkich tradycji, wzmacnia naszą świadomość, że jedność, ku której dążymy, nie może być tylko rezultatem naszych wysiłków, ale będzie przede wszystkim darem otrzymanym z góry, o który należy zawsze prosić.

Pomoce na Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan są przygotowywane każdego roku przez grupę ekumeniczną z innego regionu świata. Chciałbym zatrzymać się nad tym punktem. W tym roku teksty zostały zaproponowane przez grupę mieszaną złożoną z przedstawicieli Kościoła katolickiego i Polskiej Rady Ekumenicznej, która skupia różne Kościoły i wspólnoty kościelne tego kraju. Dokumentacja została później przeglądnięta przez komitet złożony z członków Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan i Komisji Wiara i Konstytucja Ekumenicznej Rady Kościołów. Także ta praca wykonana wspólnie jest znakiem pragnienia jedności, które ożywia chrześcijan i świadomości, że modlitwa jest pierwszorzędną drogą do osiągnięcia pełnej komunii. Temat tegorocznego Tygodnia: „Wszyscy będziemy przemienieni przez zwycięstwo Jezusa Chrystusa, naszego Pana” (por. 1 Kor 15,51-58), został zaproponowany przez wspomnianą polską grupę ekumeniczną, która reflektując nad własnym doświadczeniem jako narodu, chciała podkreślić, jak mocne jest wsparcie wiary chrześcijańskiej pośród prób i wstrząsów, które cechowały historię Polski.
Po rozległych dyskusjach został wybrany temat dotyczący przemieniającej
mocy wiary w Chrystusa, szczególnie w świetle znaczenia, jakie ona
posiada dla naszej modlitwy służącej widzialnej jedności Kościoła,
Ciała Chrystusa. Inspiracją dla tej refleksji stały się słowa św.
Pawła, który zwracając się do Kościoła w Koryncie, mówił o naturze
doczesnej tego, co należy do naszego obecnego życia, naznaczonego
również doświadczeniem porażki grzechu i śmierci, w konfrontacji z tym,
co niesie nam zwycięstwo Chrystusa nad grzechem i nad śmiercią w jego
Tajemnicy paschalnej.

Historia własna narodu polskiego, który
doświadczył okresu demokratycznego współistnienia i religijnej
wolności, jak miało to miejsce w XVI wieku, naznaczona została w
ostatnich wiekach przez ataki i porażki, ale również nieustanną walką
przeciwko uciskowi oraz głodem wolności. Wszystko to skłoniło grupę
ekumeniczną do pogłębionej refleksji nad prawdziwym znaczeniem
„zwycięstwa” i „porażki”. Co się tyczy „zwycięstwa” rozumianego w
sensie triumfalistycznym, Chrystus wskazuje nad zdecydowanie odmienną drogę, która nie przebiega poprzez władzę i siłę. Stwierdza On
natomiast: „Jeśli ktoś pragnie być pierwszym, niech będzie ostatnim
spośród wszystkich i sługą wszystkich” (Mk 9, 35). Chrystus mówi o zwycięstwie osiągniętym poprzez miłość, wzajemną służbę, pomoc, nową
nadzieję i konkretne wsparcie udzielone najbardziej potrzebującym,
zapomnianym i odrzuconym. Najwyższym wyrazem takiej pokornej służby
jest dla wszystkich chrześcijan sam Jezus Chrystus, całkowity dat jaki
czyni on z samego siebie, zwycięstwo miłości nad śmiercią, które
jaśnieje w świetle wielkanocnego poranka. Możemy mieć swój udział w tym
„zwycięstwie” jedyniewówczas, gdy pozwolimy Bogu, aby nas przemienił, jedynie gdy w naszym życiu dokonuje się nawrócenie. Oto powód, dla
którego polska grupa ekumeniczna uznała za szczególnie właściwe jako temat dla własnej medytacji słowa św. Pawła: „Wszyscy zostaniemy przemienieni przez zwycięstwo Pana naszego Jezusa Chrystusa” (por. 1
Kor 15, 51 – 58).

Pełna i widzialna jedność chrześcijan, której
pragniemy, domaga się, abyśmy pozwolili się przemienić i umocnić, w
coraz bardziej doskonały sposób, na wzór Chrystusa. Jedność, o którą
modlimy się domaga się wewnętrznego nawrócenia, zarówno wspólnotowego
jak i osobistego. Nie chodzi o zwyczajną serdeczność i o współpracę,
trzeba wzmocnić naszą wiarę w Boga, w Boga Jezusa Chrystusa, który do
nas mówił i stał się jednym z nas; należy wejść w nowe życie w
Chrystusie, który jest naszym prawdziwym i ostatecznym zwycięstwem,
należy otworzyć się na siebie nawzajem, przyjmując wszystkie elementy
jedności, które Bóg dla nas zachował i wciąż na nowo nam ofiaruje;
należy czuć przynaglenie do świadczenia człowiekowi naszych czasów o
żyjącym Bogu, który dał się poznać w Jezusie Chrystusie.

Sobór Watykański II umieścił poszukiwania ekumeniczne w centrum życia i działania Kościoła: „Ten święty sobór nakłania wszystkich wiernych katolików, aby rozpoznając znaki czasu, uczestniczyli z rozmachem w dziele ekumenicznym”. Błogosławiony Jan Paweł II podkreślił istotną naturę tego zadania: „Jedność, którą Pan dał Kościołowi i którą chce objąć wszystkich, nie jest czymś dodatkowym, lecz znajduje się w centrum jego dzieła. Nie jest czymś drugorzędnym dla wspólnoty uczniów. Należy bowiem do samego istoty tejże wspólnoty”. Zadanie ekumeniczne jest zatem odpowiedzialnością całego Kościoła i wszystkich ochrzczonych, którzy powinni czynić wszystko, aby wzrastała częściowa już wspólnota istniejąca już pomiędzy chrześcijanami, aż zostanie osiągnięta pełna wspólnota w prawdzie i w miłości. Dlatego modlitwa o jedność nie jest wpisana tylko w ten tydzień modlitw, lecz powinna stać się istotną częścią życia modlitwy wszystkich chrześcijan w każdym miejscu i w każdym czasie, przed wszystkim wtedy, kiedy osoby przynależące do różnych tradycji spotykają się i pracują razem, by zwyciężyć w Chrystusie wszystko, co jest grzechem, niesprawiedliwością, naruszeniem godności człowieka.

Od kiedy ponad wiek temu narodził się współczesny ruch ekumeniczny, zawsze istniała jasna świadomość faktu, że brak jedności pomiędzy chrześcijanami, blokuje wciąż efektywniejsze głoszenie Ewangelii. Jak możemy świadczyć z przekonaniem, kiedy jesteśmy podzieleni? Z pewnością, jeśli chodzi o fundamentalne prawdy wiary, jednoczy nas znacznie więcej niż dzieli.

Ale podziały pozostają i dotyczą różnych kwestii praktycznych i etycznych, wzbudzając zamieszanie i nieufność, osłabiając naszą zdolność do przekazywania zbawczego Słowa Chrystusa. W tym sensie, musimy przypomnieć sobie słowa błogosławionego Jana Pawła II, który w swojej encyklice „Ut unum sint” mówi o ranie zadanej chrześcijańskiemu świadectwu i głoszeniu Ewangelii, z powodu braku jedności (por., 98. 99). To wszystko stanowi wielkie wyzwanie dla nowej ewangelizacji, która może być bardziej owocna, jeśli wszyscy chrześcijanie świadczyć będą razem o prawdzie Ewangelii Jezusa Chrystusa i razem odpowiedzą na duchowe pragnienie naszych czasów Pielgrzymowanie Kościoła, tak jak pielgrzymowanie ludzi i narodów, jest w rękach Chrystusa Zmartwychwstałego, Zwycięzcy śmierci i niesprawiedliwości, którą poniósł i za którą cierpiał za wszystkich. On czyni nas uczestnikami swojego zwycięstwa. Tylko on potrafi nas przemienić i uczynić nas, ze słabych i nieśmiałych, odważnymi w czynieniu dobra. Tylko on może nas wyzwolić z negatywnych konsekwencji, jakie wypływają z naszych podziałów. Drodzy bracia i siostry. Zapraszam wszystkich do jednoczenia się w modlitwie w szczególnie podczas tego tygodnia modlitw o Jedność, aby wzrastało wspólne świadectwo, solidarność i współpraca pomiędzy chrześcijanami, oczekując chwalebnego dnia, w którym będziemy mogli razem wyznać wiarę otrzymaną od Apostołów i wspólnie sprawować Sakramenty naszej przemiany w Chrystusie.

 

Po polsku

Witam serdecznie obecnych tu Polaków. Dzisiaj pragnę zachęcić was do ufnej modlitwy o jedność chrześcijan. Niech nie zabraknie też gestów wzajemnego zrozumienia, pojednania i gotowości do dialogu. Niech będą one, zgodnie z hasłem tego Tygodnia modlitw, świadectwem przemiany i zwycięstwa Chrystusa w naszym życiu. Waszym ekumenicznym dążeniom z serca błogosławię.

 

 

Tłumaczenie: Radio Maryja