Środowa Audiencja Generalna

Drodzy bracia i siostry!



W tych pierwszych dniach Okresu Paschalnego, który przedłuża się aż do Zesłania Ducha Świętego, jesteśmy jeszcze przepełnieni świeżością i nowa radością, którą celebracje liturgiczne wniosły do naszych serc. Dlatego dziś chciałbym rozważać z wami krótko na temat Wielkanocy, która jest sercem misterium chrześcijaństwa. Wszystko, rzeczywiście, stąd bierze początek: Chrystus, który powstał z martwych jest fundamentem naszej wiary. Z Paschy promieniuje, jak z świetlistego centrum, cała liturgia Kościoła, czerpiąc z niej treść i znaczenie. Celebracja liturgiczna śmierci i zmartwychwstania Chrystusa nie jest prostym wspomnieniem tego wydarzenia, ale jest aktualizacją tajemnicy, dla życia każdego chrześcijanina i każdej wspólnoty Kościoła, dla naszego życia. Rzeczywiście, wiara w Chrystusa zmartwychwstałego przemienia egzystencję, dokonując w nas nieustannego zmartwychwstania, jak pisał święty Paweł do pierwszych wierzących: „Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu. Postępujcie jak dzieci światłości. Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość, i sprawiedliwość i prawda” (Ef 5, 8-9).

 

 

 

Co możemy zrobić, aby Pascha stała się życiem? Jak może cała nasza egzystencja, wewnętrzna i zewnętrzna, przyjąć formę paschalną? Musimy wyjść od autentycznego zrozumienia zmartwychwstania Jezusa: to wydarzenie nie jest tylko powrotem do poprzedniego życia, jak to było w przypadku Łazarza, córki Jaira i młodzieńca z Nain, ale jest czymś zupełnie nowym i innym. Zmartwychwstanie Chrystusa jest dotarciem do życia, które nie podlega przemijaniu czasu, lecz jest życiem zanurzonym w wieczności Boga. W zmartwychwstaniu Jezusa rozpoczyna się nowy sposób bycia człowiekiem, sposób, który oświeca i przemienia naszą codzienną drogę i otwiera dla całej ludzkości przyszłość jakościowo inną i nową. Dlatego święty Paweł nie tylko wiąże w sposób nierozerwalny zmartwychwstanie chrześcijan ze zmartwychwstaniem Jezusa (cfr 1Cor 15,16.20), ale wskazuje także, jak należy żyć tajemnicą paschalną w codzienności naszego życia.

W liście do Kolosan, mówi on: „Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi” (3, 1-2). Pierwsze wrażenie, jakie odnosimy, czytając ten tekst, to wrażenie, że Apostoł chciałby zachęcić do pogardy dla rzeczy ziemskich, zapraszając jednocześnie do zapomnienia o tym świecie cierpień, niesprawiedliwości, grzechów, by żyć antycypacją nieba. Myśl o „niebie” byłaby w tym wypadku pewnego rodzaju alienacją. Ale by odkryć prawdziwy sens tego stwierdzenia Św. Pawła, nie należy wyrywać go z kontekstu. Apostoł precyzuje bardzo wyraźnie, co rozumie przez „to, co w górze”, czego powinien szukać chrześcijanin, i „to, co na ziemi”, czego powinien unikać. Oto przede wszystkim, „co jest ziemskie”, czego należy unikać: „Zadajcie śmierć – pisze św. Paweł – temu, co ziemskie: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, bo ona jest bałwochwalstwem” (3, 5-6). Pozwolić umrzeć w nas nienasyconemu pragnieniu rzeczy materialnych, egoizmowi, który jest korzeniem wszelkiego grzechu. A więc, kiedy Apostoł wzywa chrześcijan do zdecydowanego oderwania się od „rzeczy ziemskich”, chce nam dać jasno do zrozumienia, co należy do „starego człowieka”, z czego chrześcijanin ma się ogołocić, by przyoblec się w Chrystusa.

Tak jak był jasny we wskazywaniu do jakich spraw nie należy przywiązywać swojego serca, z taką samą jasnością św. Paweł wskazuje nam jakie to są „sprawy z wysoka”, których chrześcijanin powinien szukać i się w nich rozsmakować. Dotyczą one tego, co należy do „nowego człowieka”, który raz na zawsze przyodział się w Chrystusa poprzez chrzest, ale który zawsze potrzebuje, aby się odnawiać „na podobieństwo Tego, który go stworzył” (Kol 3, 10). Oto jak Apostoł Narodów opisuje owe „rzeczy z wysoka”: „Jako więc wybrańcy Boży – święci i umiłowani – obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem (…) Na to zaś wszystko [przyobleczcie] miłość, która jest więzią doskonałości. (Kol 3, 12 – 14). Św. Paweł jest wiec daleki od zachęcania chrześcijan, każdego z nas do porzucania świata, w którym Bóg nas postawił. Prawdą jest, że jesteśmy obywatelami innego „miasta”, w którym znajduje się nasza prawdziwa ojczyzna, ale drogę wiodącą ku temu celowi musimy przebywać codziennie na tej ziemi. Mając już od teraz udział w życiu Chrystusa zmartwychwstałego, musimy żyć jako nowi ludzie na tym świecie, a sercu ziemskiego miasta.

Taka jest droga do przemiany nie tylko nas samych, ale także do przemiany świata, aby nadać naszej ziemi nowe oblicze, które sprzyja rozwojowi człowieka i społeczeństwa zgodnie z logiką solidarności, dobroci, w głębokim szacunku dla osobistej godności każdego. Apostoł przypomina nam, jakie cnoty winny towarzyszyć życiu chrześcijańskiemu; na szczycie jest miłość, z którą wszystkie inne cnoty są związane, jak ze źródłem i matrycą. Ona zbiera i streszcza „sprawy niebieskie”: miłość, która wraz z wiarą i nadzieją stanowi wielką regułę życia chrześcijanina i określa jego głęboką naturę.

Tak więc Pascha przynosi nowość głębokiego i całkowitego przejścia z życia poddanego niewoli grzechu do życia w wolności, ożywianego miłością, siłą, która przezwycięża wszelką barierę i tworzy nową harmonię we własnym sercu i w relacji do innych ludzi i do rzeczy. Każdy chrześcijanin podobnie jak każda wspólnota, jeśli żyje doświadczeniem tego przejścia zmartwychwstania, nie może nie być nowym zaczynem w świecie, oddając się bez ograniczeń sprawom bardziej pilnym i bardziej sprawiedliwym, jak ukazują to świadectwa świętych w każdym czasie i w każdym miejscu. Wiele jest również oczekiwań w naszych czasach: my chrześcijanie, wierząc mocno, że zmartwychwstanie Chrystusa odnowiło człowieka nie zabierając go ze świata, w którym tworzy własną historię, powinniśmy być wyraźnymi świadkami tego nowego życia, które Pascha przyniosła. Pascha jest więc darem, który zawsze należy przyjmować z coraz głębszą wiarą, aby móc działać w każdej sytuacji dzięki łasce Chrystusa, według Bożej logiki, logiki miłości. Światło zmartwychwstania Chrystusa powinno przenikać nasz świat, powinno docierać jako orędzie prawdy i życia do wszystkich ludzi poprzez nasze codzienne świadectwo.

Drodzy przyjaciele, Tak, Chrystus prawdziwie zmartwychwstał! Nie możemy zatrzymywać tylko dla siebie życia i radości, które On nam podarował w swoim Zmartwychwstaniu, lecz winniśmy dawać go wszystkim, do których się zbliżamy. Takie jest nasze zadanie i nasza misja: sprawiać, aby zmartwychwstawały w sercu bliźniego nadzieja, tam gdzie panuje rozpacz, radość, gdzie panuje smutek, życie, gdzie panuje śmierć. Świadczyć każdego dnia o radości zmartwychwstałego Pana, oznacza żyć stale na sposób paschalny i sprawiać, by rozbrzmiewało radosne orędzie o tym, że Chrystus nie jest ideą, albo wspomnieniem przeszłości, ale Osobą, która żyje dla nas i w nas, a z Nim, przez Niego i w Nim możemy wszystko czynić nowym (por. Dz 21,5). Amen.

po francusku

Drodzy bracia i siostry,

Dzisiaj chciałbym zastanowić się z wami nad Paschą, centrum tajemnicy chrześcijańskiej. Rzeczywiście, Chrystus zmartwychwstały spośród umarłych jest fundamentem naszej wiary. Zmartwychwstanie Chrystusa kieruje nas ku życiu, które jest zakorzenione w wieczności Bożej i otwiera nową przyszłość dla całej ludzkości. Pozbywając się starego człowieka, który jest w nas, sprawiamy, że umierają nasze niezaspokojone pragnienia dóbr materialnych i egoizm, korzeń każdego grzechu. Stawszy się nowymi ludźmi przez chrzest, przyoblekamy się w Chrystusa, aby żyć w miłości. Choć serce jest skierowane ku
rzeczywistością z wysoka, to jednak nie uciekamy ze świata, w którym Bóg nas umieścił. Jesteśmy wezwani, aby dać nowe mu nowe oblicze, który będzie popierało rozwój człowieka i społeczeństwa, zgodnie z logiką solidarności, dobroci i przy zachowaniu godności każdego. Miłość jest centrum i źródłem wszystkich cnót, streszczeniem rzeczywistości z wysoka. Pascha przynosi nowość przejścia z życia poddanego niewolnictwu grzechu do życia wolności ożywionego przez miłość, która niszczy każdą przeszkodę i buduje harmonię w naszych sercach i w naszych relacjach. Drodzy przyjaciele, ożywmy nadzieję tam gdzie brak nadziei, radość tam gdzie jest smutek, życie tam gdzie jest śmierć.

Z radością pozdrawiam pielgrzymów j. francuskiego, a szczególnie seminarzystów z Saint-Étienne, którym towarzyszy biskup Dominique Lebrun ! Obyście stali się nowym zaczynem naszego świata, ofiarując wszystkim ludziom światło Zmartwychwstanie Chrystusa, który jest orędziem prawdy i życia ! Dobrej Paschy dla wszystkich !

po angielsku




Drodzy bracia i siostry,

W tych pierwszych dniach Wielkanocy Kościół cieszy się ze zmartwychwstania Chrystusa ze śmierci, które przyniosło nowe życia nam i całemu światu. Św. Paweł wzywa nas, aby ukazać to nowe życie uśmiercając rzeczy ziemskie i opierając nasze serca na rzeczach, które są na wysokości, gdzie Chrystus zasiada po prawicy Ojca (por. Kol 3, 1-2). Przybrawszy się w Chrystusa w chrzcie, jesteśmy wezwani, aby codziennie odnawiać się w cnotach, których nas nauczył, szczególnie w miłości, która łączy całą resztę w doskonałej harmonii. Żyjąc tym nowym życiem jesteśmy nie tylko przemienieni wewnątrz, ale także zmieniamy świat wokół nas. Miłość faktycznie przynosi tę duchową wolność, która można zburzyć każdy mur i zbudować nowy świat solidarności, dobra i szacunku dla godności wszystkich. Pascha jest więc darem, który należy przyjąć zawsze na nowo w wierze, tak abyśmy mogli stać się stałym zaczynem życia, sprawiedliwości i pojednania w świecie. Jako wierzący w zmartwychwstałego Pana, oto nasza misja: budzić nadzieję w miejsce beznadziei, radość w miejsce smutku, i życie w miejsce śmierci. Z Chrystusem, przez Niego i z Nim starajmy się czynić nowymi wszystkie rzeczy!

Witam nowo-wyświęconych diakonów Papieskiego Kolegium Irlandzkiego wraz z ich rodzinami i przyjaciółmi. Drodzy młodzi diakoni: wypełniając ministerium, które otrzymaliście, głoście Ewangelię przede wszystkim przez świętość waszego życia i wasze radosne posługiwanie Ludowi Bożemu w waszym rodzinnym kraju. Na wszystkich pielgrzymów j. angielskiego obecnych na dzisiejszej audiencji, a szczególnie ze Szwecji, Australii, Filipin, Tajlandii i USA wzywam pełni radości i pokoju w Zmartwychwstałym Panu. Radosnej Paschy!

po niemiecku:



Umiłowani bracia i siostry!

W tych dniach jesteśmy przepełnieni radością, którą zgotowała nam Wielkanoc: Chrystus zmartwychwstał. Świętowanie Jego Zmartwychwstania nie jest jedynie wspomnieniem wydarzeń z przeszłości. Jest ono uobecnieniem tej tajemnicy w życiu każdego chrześcijanina. Zmartwychwstanie Chrystusa jest początkiem nowego życia, które nie podlega już przemijaniu w czasie, lecz jest zanurzone w wieczności Boga. Obumrzeć musi wszystko, co ziemskie, mające swe źródło w
niepohamowanym pragnieniu dóbr materialnych i egoizmie. Kto świętuje Wielkanoc
doświadcza przedsmaku nieba. Nowy, zmartwychwstały człowiek, charakteryzuje się według Pawła następującymi cechami: szczerym miłosierdziem,
dobrocią, pokorą łagodnością, cierpliwością, przebaczeniem i więzami miłości, które
spajają wszystko i udoskonalają. Jako chrześcijanie mocno wierzymy w to, że Zmartwychwstanie Chrystusa
czynią człowieka nowym stworzeniem, pozostawiając go w świecie, w którym tkwi. My sami winniśmy się stać wielkanocnymi świadkami,
którzy z Bożą łaską przypominają o rzeczywistości nieba oraz żyją logiką Bożą i logiką miłości. Wielkanoc jest darem, który winniśmy przyjmować w wierze. Wtedy to światło Zmartwychwstania przeniknie świat, a wieść o Prawdzie i o życiu dotrze do wszystkich ludzi.

Z całego serca pozdrawiam wszystkich pielgrzymów niemieckojęzycznych, w szczególności zaś członków i gości Capitolina, która dziś świętuje swoje 25-lecie założenia. Uszczęśliwiającego doświadczenia, które
ofiarował nam Pan na Wielkanoc nie możemy zachować tylko dla siebie. Musimy dzielić sie z nim, jako źródłem nadziei tam, gdzie tej nadziei brak; jako
radością tam, gdzie panuje smutek oraz jako życiem tam, gdzie panuje śmierć. Pan niech wam udziela w tym swojej łaski. Wszystkim wam życzę błogosławionego
czasu wielkanocnego.

po hiszpańsku




Drodzy bracia i siostry:

Kiedy jesteśmy napełnieni świeżością i radością liturgicznych celebracji tego okresu, pragnę odnieść się pokrótce do Paschy. Chrystus zmartwychwstały spośród umarłych jest fundamentem naszej wiary, która promieniuje w całej liturgii Kościoła, nadając treść i znaczenie egzystencji.

Zmartwychwstanie Jezusa jest pełnią życia, które nie podlega już przemijaniu czasu, ale jest zanurzone w wieczność Bożą. Rozpoczyna nową formę bycia ludźmi, która oświeca i przemienia drogę każdego dnia i otwiera odmienną i nową przyszłość dla całej ludzkości. Pascha przynosi życie wolności ożywione przez miłość, moc, która burzy każdy mur i buduje nową harmonię w sercu, w relacji z innymi i z rzeczami. Drodzy przyjaciele, Chrystus prawdziwie
zmartwychwstał. Życie i radość, jakie dał przez swoją Paschę powinniśmy przekazać tym, którzy nas otaczają. Mamy za zadanie i za misję budzić nadzieję gdzie jest beznadzieja, radość gdzie jest smutek, życie gdzie jest śmierć. Powinniśmy żyć w sposób paschalny i głosić z radością, że Chrystus nie jest ideą lub wspomnieniem z przeszłości, ale Osobą, która żyje z nami, dla dla i w nas, i z Nim, przez Niego i w Nim możemy odnowić wszystkie rzeczy.

Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów j. hiszpańskiego, a szczególnie kapłanów i alumnów z Seminarium w Barcelonie, a także grupy przybyłe z
Hiszpanii, Gwinei Ekwatorialnej, Peru, Meksyku, Argentyny i innych krajów Ameryki
Łacińskiej. Zachęcam was, abyście codziennym świadectwem życia promieniowali światłem
Zmartwychwstania Chrystusa, które przenika świat i staje się orędziem prawdy i miłości dla całego świata. Dziękuję bardzo.

po portugalsku



Drodzy bracia i siostry,

Pascha jest centrum tajemnicy chrześcijańskiej, ponieważ dla wszystkiego punktem wyjścia jest
Zmartwychwstanie Chrystusa. Z Paschy promieniuje, jakby ze świecącego centrum, cała liturgia Kościoła, która bierze z niej swoją treść i znaczenie. Celebracja liturgiczna śmierci i zmartwychwstania Chrystusa nie jest jedynie zwykłym wspomnieniem, ale jest uaktualnieniem tej tajemnicy, przez którą Chrystus rozpoczął nową formę naszego bycia ludźmi życie zanurzone w wieczności Bożej. Dlatego też całe nasze istnienie powinno przyjąć nową formę paschalną, jak uczy św. Paweł w liście do Kolosan Jeśli zmartwychwstaliście z Chrystusem szukajcie tego, co w górze. Daleki od gardzenia rzeczywistościami
ziemskimi, Apostoł mówi nam, że powinniśmy szukać tego, co należy do nowego człowieka, przybranego w Chrystusa we chrzcie, ale które stale potrzebuje, aby się odnawiać na obraz Tego, który je stworzył. Każdy chrześcijanin, jak każda wspólnota, która żyje doświadczeniem zmartwychwstania, nie może nie stać się nowym zaczynem w świecie, poświęcając się bezgranicznie najpilniejszym i sprawiedliwym kwestiom, jak świadczą o tym święci każdego każdego czasu i miejsca.

Drodzy pielgrzymi j. portugalskiego, szczególnie Portugalczycy przybyli z Lizbony i z Serta oraz Brazylijczycy z Poços de Caldas, moje apostolskie błogosławieństwo oraz życzenia dobrej kontynuacji świętej Paschy! Nie możemy zatrzymywać tylko dla nas życia i radości , które Chrystus dał nam ze swoim
Zmartwychwstaniem, ale powinniśmy przekazywać je tym, którzy są wokół nas. W ten sposób wzbudzicie w sercach innych nadzieję, szczęście i życie! Na was i wasze rodziny niech zstąpi moje apostolskie błogosławieństwo!

Po polsku:



Słowa serdecznego pozdrowienia kieruję do Polaków. Moi drodzy, bardzo dziękuję Wam za wszelkie wyrazy życzliwości, za nadsyłane życzenia na święta Wielkiej Nocy i z innych moich osobistych okazji, a szczególnie za dar modlitwy w mojej intencji. Z swej strony nieustannie zawierzam każdą i każdego z Was Bożej dobroci, wypraszam obfitość łask, i z serca wam błogosławię. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

Tłumaczenie: Radio Maryja