Środa Popielcowa

Środa Popielcowa rozpoczyna okres czterdziestodniowego przygotowania do największej chrześcijańskiej uroczystości – Świąt Paschalnych. Wielki Post kończy liturgia Mszy Wieczerzy Pańskiej sprawowana w Wielki Czwartek.

W Środę Popielcową obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post ścisły (trzy posiłki w ciągu dnia, w tym tylko jeden – do syta). Prawem o wstrzemięźliwości są związani wszyscy powyżej 14. roku życia, a prawem o poście – osoby pełnoletnie do rozpoczęcia 60. roku życia. Chociaż prawo kanoniczne nie nakłada na wiernych obowiązku uczestniczenia w tym dniu w Eucharystii, zwyczaj posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty jest  powszechną praktyką, z której nie powinno się rezygnować bez ważnej przyczyny.

Dla wiernych Wielki Post jest wezwaniem do pokuty i przemiany życia, tj. wewnętrznego nawrócenia.

– Nadszedł Popielec, zaczyna się Wielki Post. Skończył się karnawał, zabawy i pączki. Teraz trzeba się nawrócić. Wiesz, co to znaczy? Źle idziesz, nie w tę stronę, zatrzymaj się, nawróć się! Ty stoisz plecami do Pana Boga. Odwróć się do Niego twarzą! Trzeba powiedzieć: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu, któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami. Trzeba to powiedzieć i uczynić – mówi ks. bp Józef Zawitkowski, biskup senior diecezji łowickiej.

Popiół, którym posypywane są głowy wiernych w Środę Popielcową pochodzi z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedniego roku. Zwyczaj ten, będący znakiem żałoby i pokuty, znany jest w wielu kulturach i tradycjach, m.in. w starożytnym Egipcie.

Posypanie głów popiołem jest początkiem okresu zadumy nad kruchością życia, pokuty i modlitwy. Każdy, kto jest Katolikiem, powinien wykorzystać ten szczególny czas, by skupić się na swojej wierze i życiu duchowym. To doskonała okazja dla wiernych do pokuty i przemiany życia, tj. wewnętrznego nawrócenia.

Orędzie Papieża Franciszka na Wielki Post

RIRM