Ruszył Projekt „Filokalia” – ukochaj to, co piękne i dobre
Ruszył Projekt „Filokalia” – inicjatywa skupiona wokół prac nad pierwszym polskim przekładem całości antologii pism duchowych, czyli „Filokalii”. Wydawnictwo benedyktynów „Tyniec”, po latach promowania duchowości chrześcijańskiego Wschodu przez swoje liczne publikacje, podjęło się dzieła całościowego przekładu tego dzieła.
„Filokalia” to antologia tekstów duchowych, zebranych w XVIII w. przez dwóch Greków – Nikodema Hagiorytę, mnicha, oraz Maksyma z Koryntu, księdza biskupa. Ich praca spotkała się z gorącym przyjęciem wśród prawosławnych chrześcijan, z czasem ukazując się w kolejnych tłumaczeniach.
„Filokalia” jest dziełem poświęconym modlitwie, życiu wewnętrznemu i ascezie. Stanowi swoisty podręcznik dla modlitwy Jezusowej, praktykowanej od stuleci na Wschodzie, na Zachodzie zaś zapomnianej, a dziś – odkrywanej na nowo.
Wydawnictwo „Tyniec”, odpowiadając na potrzeby czytelników, zgromadziło grupę osób, którym bliska jest ta tradycja modlitwy i które koordynują Projekt „Filokalia”
– Jego aktywność obejmuje wiele sektorów: prace nad przekładem i redakcję „Filokalii”, przygotowanie szaty graficznej nowej publikacji, rozpowszechnianie informacji o projekcie, bieżące publikowanie na portalu treści zaczerpniętych z tradycji Ojców Pustyni i innych mistrzów życia duchowego, opracowanie aplikacji mobilnych z tekstami z tego nurtu duchowości, gromadzenie środków na prace nad projektem, współpraca z darczyńcami i patronami medialnymi oraz inne – czytamy na Filokalia.pl
Wolumin ukazuje się w serii Teksty z Filokalii i nosi tytuł „Pseudo-Antoni Wielki, Izajasz Anachoreta”.
Pseudo-Antoni (IV w.) to pisarz bliżej nieznany, podający się za św. Antoniego Wielkiego, przypuszczalnie jednak jego tekst stanowi odpowiednio przekształcony traktat stoicki, który próbowano rozpowszechnić jako pismo chrześcijańskie. Niewątpliwie cenne dzieło anonimowego filozofa porusza temat opatrzności, umysłu, rozumu, przeciwstawienia duszy rozumnej i nierozumnej, cnoty i praktyki ascetycznej.
Izajasz Anachoreta (V w.) z kolei to spadkobierca Ojców Pustyni. Podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób należy chronić i oczyszczać swój umysł, jaka jest rola gniewu, sumienia, wewnętrznej modlitwy. Izajasz proponuje podjęcie dzieła czujności (nepsis), straży serca, która stanie się w biegiem czasu istotnym elementem nauki o modlitwie Jezusowej.
Filokalia.pl/RIRM