Przemówienie Benedykta XVI w katedrze w Santiago de Compostela

Eminencje,

Drodzy Bracia biskupi,

szanowni przedstawiciele władz,

drodzy księża, seminarzyści i osoby konsekrowane,

bracia i siostry,

przyjaciele

 

 

[po galicyjsku:]

Dziękuję abpowi Santiago de Kompostela ks abp Barrio za miłe słowa powitania. Z miłością pozdrawiam was wszystkich w Panu i wdzięczny wam jestem za obecność w tym wielce znaczącym miejscu.

Wyruszyć na pielgrzymkę nie oznacza po prostu odwiedzania jakiegoś miejsca aby podziwiać cuda natury, sztuki czy historii. Pielgrzymować znaczy prawdziwie wyjść poza siebie aby spotkać Boga tam gdzie objawia On samego siebie, gdzie szczególnym blaskiem zabłysła Jego łaska i wydała obfite owoce nawrócenia i świętości pośród wierzących. Przede wszystkim Chrześcijanie pielgrzymują do Ziemi Świętej do miejsc związanych z męką, śmiercią i zmartwychwstaniem Chrystusa. Pielgrzymują do Rzymu, miasta męczeństwa świętych Piotra i Pawła. Udają się na pielgrzymkę także do Compostela, która związana z pamięcią o św. Jakubie , przyjmuje pielgrzymów z całego świata, którzy pragną umocnić swego ducha apostolskim świadectwem wiary i miłości.

Podczas bieżącego Świętego Roku Kompostelańskiego również i ja jako następca św. Piotra pragnąłem przybyć z pielgrzymką do „Domu św. Jakuba”, który przygotowuje się do świętowania osiemsetnej rocznicy swej konsekracji. Przybyłem by umocnić was w wierze, by
wzniecić waszą nadzieję i aby zawierzyć wstawiennictwu Apostoła wasze dążenia , prace i zmagania w służbie Ewangelii. Obejmując czcigodną figurę św. Jakuba modliłem się także za wszystkie dzieci Kościoła który ma swój początek w tajemnicy komunii jaka jest w Bogu. Przez wiarę wprowadzani jesteśmy w tajemnicę miłości, jaką jest Najświętsza Trójca. W pewnym sensie jesteśmy objęci przez Boga, przemienieni Jego miłością. Tym Bożym objęciem jest Kościół w którym mężczyźni i kobiety uczą się przyjmować swych braci i siostry i odkrywać w nich obraz i podobieństwo Boże jakie stanowią najgłębszą prawdę o istnieniu człowieka i które są naturą prawdziwej wolności.

Prawda i wolność są blisko i nierozdzielnie powiązane. Uczciwe pragnienie i poszukiwanie prawdy jest warunkiem autentycznej wolności. Jedna nie może istnieć bez drugiej. Kościół, który pragnie bezwarunkowa służyć osobie ludzkiej i jej godności staje do służby zarówno prawdzie jak i wolności. Nie może zrezygnować z prawdy lub z wolności, ponieważ stawką jest sam człowiek a kościół jest ożywiany miłością do człowieka „jedynego stworzenia na ziemi, którego Bóg zapragnął dla niego samego” i ponieważ bez dążenia do prawdy, sprawiedliwości i wolności człowiek zatraciłby sam siebie.

Z Kompostela, duchowego serca Galicji, a równocześnie szkołą uniwersalności, pozwólcie, że wezwę wszystkich wiernych umiłowanej tej archidiecezji i wiernych Kościoła w Hiszpanii aby przeżywali swe życie jako oświeceni prawdą Chrystusa wyznając z radością, konsekwencją i prostotą wiarę w domu, w miejscu pracy i w ich obywatelskim zaangażowaniu.

Niech radość poznania że jesteście umiłowanymi dziećmi Boga pogłębia w was miłość do Kościoła i prowadzi was do współpracy z Kościołem w jego zaangażowaniu w prowadzenie ludzi do Chrystusa. Módlcie się do Pana żniwa by b wielu młodych ludzi poświęciło się tej misji poprzez posługę kapłańską czy w podjęciu życia konsekrowanego: dziś bardziej niż kiedykolwiek warto poświęcić całe życie przepowiadaniu nowości Ewangelii.

Nie mogę zakończyć bez wyrażenia mojego uznania i wdzięczności dla katolików Hiszpanii za ich wielkoduszność z jaką wspierają wiele instytucji charytatywnych i dzieł rozwoju ludzkiego. Nie przestawajcie w utrzymywaniu tych dzieł jakie służą całemu społeczeństwu, a których efektywność pokazała się szczególnie podczas obecnego kryzysu ekonomicznego a także wtedy gdy niektóre kraje doświadczyły nieszczęścia klęsk żywiołowych.

[po galicyjsku:]

Z tymi uczuciami proszę Wszechmocnego Boga by udzielił każdemu z was tej wyrazistości, z jaką św. Jakub świadczył o Zmartwychwstałym Chrystusie, abyście w ten sposób pozostawali wierni na drodze świętości i poświęcali się dla Chwały Boga i na rzecz dobra czynionego dla waszych braci i sióstr będących w wielkiej potrzebie. Dziękuję.