Orędzie Paschalne Urbi et Orbi

„Cantemus Domino: gloriose enim magnificatus est".

„Zaśpiewajmy na cześć Pana, który okrył się sławą”

(Liturgia Godzin, Niedziela Wielkanocna, Ant. 1).

„Cantemus Domino: gloriose enim magnificatus est".

„Zaśpiewajmy na cześć Pana, który okrył się sławą”

(Liturgia Godzin, Niedziela Wielkanocna, Ant. 1).

Zwracam się do was z Przesłaniem paschalnym słowami Liturgii, które przypominają starożytny hymn uwielbienia wyśpiewany przez Hebrajczyków po przejściu Morza Czerwonego. Opowiada Księga Wyjścia (por. 15, 19-21), że kiedy przeszli przez morze suchą ziemią i zobaczyli jak Egipcjanie zostali zatopieni w wodach, Miriam – siostra Mojżesza i Aarona – oraz pozostałe kobiety zaintonowały tańcząc tę pieśń radości: „Będę śpiewał na cześć Pana, który wspaniale swą potęgę okazał, gdy kona i jeźdźca pogrążył w morskiej przepaści”. Chrześcijanie na całym świecie, powtarzają ten śpiew w czasie Wigilii Paschalnej, a jedna z modlitw wyjaśnia jej znaczenie: „Boże także w obecnych czasach jaśnieją twoje dawne cuda: niegdyś swoją mocą wybawiłeś jeden naród od prześladowań faraona i przeprowadziłeś przez Morze Czerwone, obecnie przez wodę chrztu prowadzisz wszystkie narody do zbawienia, spraw, aby cała ludzkość weszła do liczby synów Abrahama i dostąpiła godności ludu wybranego”.

Ewangelia ukazała nam wypełnienie starożytnych symboli: przez swoją śmierć i zmartwychwstanie, Jezus Chrystus uwolnił człowieka z gorszej niewoli, jaką jest niewola grzechu, i otworzył mu drogę do Ziemi Obiecanej, do Królestwa Bożego, Królestwa powszechnego sprawiedliwości, miłości i pokoju. To wyjście (exodus) dokonuje się przede wszystkim najpierw we wnętrzu człowieka i polega na nowym narodzeniu się w Duchu Świętym, owoc Chrztu Świętego, który podarował nam Chrystus w misterium paschalnym. Stary człowiek zostawia miejsce nowemu człowiekowi: poprzednie życie zostaje porzucone, można już żyć nowym życiem. (por. Rz. 6,4). Ale duchowy „exodus” jest podstawą całościowego wyzwolenia, zdolnego odnowić każdy wymiar ludzki, osobisty i społeczny.

Tak bracia, Pascha jest prawdziwym zbawieniem ludzkości! Jeśliby Chrystus – Baranek Boży – nie przelał swojej Krwi za nas, nie mielibyśmy żadnej nadziei, naszym nieuniknionym przeznaczeniem i całego świata byłaby śmierć. Lecz Pascha odwróciła kierunek: Zmartwychwstanie Chrystusa jest nowym stworzeniem, jak szczep, który może odrodzić całą roślinę. Jest to wydarzenie, które głęboko zmodyfikowało kierunek historii, kiedy to raz na zawsze przeważyła strona dobra, życia, przebaczenia. Jesteśmy wolni, jesteśmy zbawieni. Oto dlaczego w intymności serca wyśpiewujemy z radością: „Zaśpiewam na cześć Pana, który okrył się sławą”.

Lud chrześcijański, który wyszedł z wód chrzcielnych, jest wysłany na cały świat, aby dawać świadectwo o tym zbawieniu, aby przynosić wszystkim owoc tej Paschy, to jest życie nowe, wyzwolone z grzechu i przywrócone do swego pierwotnego piękna, do swego dobra i do swej prawdy.

Nieprzerwanie, w ciągu 2 tysięcy lat, chrześcijanie – a szczególnie święci – dawali żyzną owocność historii poprzez żywe doświadczenie Wielkiej Nocy. Kościół jest ludem Wyjścia, ponieważ nieustannie żyje tajemnicą Paschy i rozprzestrzenia jej odnawiającą moc w każdym czasie i w każdym miejscu. Także w obecnym czasie ludzkość potrzebuje takiego „wyjścia”. Nie w postaci powierzchownych dostosowań, lecz w postaci nawrócenia duchowego i moralnego. Ludzkość potrzebuje zbawienia płynącego z Ewangelii, by wyjść z kryzysu poważnego, który – jako taki – wymaga zmian na poziomie głębi, rozpoczynając od ludzkich sumień.

Proszę Jezusa, naszego Pana, by na Bliskim Wschodzie, a w szczególności w tej Ziemi, która została uświęcona przez Jego śmierć i zmartwychwstanie, poszczególne Narody dokonały prawdziwego i ostatecznego już „wyjścia” z wojny i przemocy, w kierunku pokoju i zgody. Wspólnotom chrześcijańskim, które – jak szczególnie w Iraku – zaznały doświadczeń i cierpień, Zmartwychwstały niech powtórzy te słowa pełne pocieszenia i dodające odwagi, które skierował do apostołów w Wieczerniku „Pokój Wam!” (J 20,21).

Tym krajom Ameryki Łacińskiej, które doświadczają niebezpiecznego wzrostu kryminalnej przestępczości związanej z przemytem narkotyków, Pascha Chrystusa niech przyniesie zwycięstwo pokojowego współżycia i poszanowania dobra wspólnego. Umiłowany naród haitański, spustoszony ogromną tragedią trzęsienia ziemi, niech dopełni swojego „wyjścia” z żałoby i rozpaczy, ku nowej nadziei, ugruntowanej przez międzynarodową solidarność. Umiłowani obywatele Chile, powaleni przez kolejną poważną katastrofę, lecz wsparci poprzez wiarę, niech podejmą z niezłomnym duchem dzieło odbudowy.

Moc Chrystusa Zmartwychwstałego niech się przyczyni do tego, aby w Afryce położono kres konfliktom, które w dalszym ciągu wywołują zniszczenia i cierpienia, aby można było osiągnąć ten pokój i to pojednanie, które dają gwarancję rozwoju. W szczególności, powierzam naszemu Panu przyszłość Demokratycznej Republiki Kongo, Gwinei i Nigerii.

Zmartwychwstały Pan niech podtrzymuje tych chrześcijan, którzy – ze względu na ich wiarę – cierpią prześladowania, a nawet wystawiani są na śmierć, jak to się dzieje w Pakistanie. Krajom dotkniętym terroryzmem i różnymi formami
dyskryminacji społecznej i religijnej, niech Pan Zmartwychwstały udzieli mocy ku podjęciu kroków dialogu i pogodnego życia w społeczności.

Odpowiedzialnym wszystkich Narodów Pascha Chrystusa niech przyniesie światło i siłę, aby działalność ekonomiczna e finansowa została wreszcie oparta o kryteria prawdy, sprawiedliwości i braterskiej pomocy. Zbawcza moc zmartwychwstania Chrystusa niech ogarnie całą ludzkość, aby zdołała ona przezwyciężyć liczne i wielorakie wyrazy pewnej „kultury śmierci”, która stale stara się zakorzenić, aby – wprost przeciwnie – budować przyszłość w miłości i w prawdzie, w której każde ludzkie życie jest szanowane i przyjęte.

Drodzy Bracia i Siostry! Pascha to nie jest żadna magia. Tak jak, po przekroczeniu Morza Czerwonego, Hebrajczycy znaleźli się na pustyni, tak i Kościół, po Zmartwychwstaniu, doświadcza zawsze historii, w której przemieszane są radości i nadzieje z cierpieniami i udrękami. Mimo to jednak, historia ta jest już zmieniona, jest naznaczona przymierzem nowym i wiecznym, jest rzeczywiście otwarta na przyszłość. Dlatego, zbawieni już w nadziei, kroczymy naprzód w naszym pielgrzymowaniu, niosąc w sercu pieśń odwieczną i stale nową:
„Zaśpiewajmy na cześć Pana, który okrył się sławą”.

Tłumaczenie Radio Maryja