Homilia papieża Franciszka wygłoszona podczas święceń kapłańskich

Drodzy bracia i siostry,

oto ci nasi synowie, zostali powołani do urzędu prezbiteratu. Uważnie zatem rozważmy, jakiej godności w Kościele mają dostąpić. Jak dobrze wiecie, Jezus Chrystus jest jedynym Najwyższym Kapłanem Nowego Testamentu, ale również w nim cały lud Boży staje się w królewskim kapłaństwem.

Niemniej, spośród wszystkich uczniów Pan Jezus wybiera niektórych, aby w Jego imię publicznie wykonywali w Kościele posługę kapłańską dla dobra ludzi; aby nieustannie pełnili swój urząd posługiwania nauczycielskiego, kapłańskiego i pasterskiego. Tak bowiem, jak sam posłany został przez Ojca, tak samo posłał na świat najpierw Apostołów, potem biskupów i ich następców, którym dano współpracowników prezbiterów, którzy z nimi złączeni w urzędzie posługiwania kapłańskiego, wezwani zostali do służenia ludowi Bożemu.

Po dojrzałym namyśle  i modlitwie ci nasi bracia mają otrzymać kapłaństwo w stopniu prezbiterów, aby służyli Chrystusowi Nauczycielowi, Kapłanowi i Pasterzowi, za którego sprawą Jego Ciało, to jest Kościół, staje się ludem Bożym, buduje się i rośnie jako świątynia Ducha Świętego.

Zostaną oni wyświęceni na prawdziwych kapłanów Nowego Przymierza, aby upodobnieni do Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana, i złączeni z kapłaństwem biskupów, głosili Ewangelię, kierowali ludem Bożym i oddawali cześć Bogu przede wszystkim przez składanie Ofiary Chrystusowej.

Wy zaś, drodzy synowie, którzy otrzymacie święcenia prezbiteratu, rozważcie, że pełniąc święty urząd posługiwania nauczycielskiego, będziecie uczestnikami misji Chrystusa, jedynego Mistrza. Wszystkim głoście słowo Boże, które sami z radością przyjęliście. Pamiętajcie o waszych mamach, waszych babciach, o waszych katechetach, którzy głosili wam Słowo Boże, którzy podarowali wam wiarę, wielki dar wiary! Przekazali wam ten dar wiary. Czytajcie i rozważajcie nieustannie Słowo Boże, wierzcie w to, co przeczytacie, nauczajcie tego, w co uwierzycie, i pełnijcie to, czego innych będziecie nauczać. Pamiętajcie również, że Słowo Boże nie jest waszą własnością, że jest to Słowo Boże, a Kościół stoi na straży Słowa Bożego. Niech wasza nauka będzie pokarmem dla ludu Bożego, niech świętość waszego życia stanie się źródłem radości dla wyznawców Chrystusa. W ten sposób słowem i przykładem będziecie budować dom Boży, to jest Kościół.

Mocą Chrystusa będziecie pełnić również urząd posługi uświęcania. Za waszym bowiem pośrednictwem duchowa ofiara wiernych zostanie udoskonalona przez włączenie w Chrystusową Ofiarę, którą będziecie składać własnymi rękami na ołtarzu w sposób bezkrwawy i sakramentalny. Rozważajcie zatem, co czynicie, naśladujcie to, czego dokonujecie, a sprawując sakramentalną Ofiarę Śmierci i Zmartwychwstania Pańskiego, starajcie się wyniszczyć w sobie wszelkie wady i rozwijać nowe życie.

Przez chrzest będziecie włączać ludzi do ludu Bożego, w sakramencie pokuty odpuszczać grzechy w imieniu Chrystusa i Kościoła. I dzisiaj w imieniu Chrystusa i Kościoła proszę, abyście nigdy się nie zniechęcili w byciu miłosiernymi. Będziecie umacniać chorych i starszych, namaszczając ich świętym olejem. Nie wstydźcie się być wrażliwymi wobec osób starszych. Będziecie sprawować święte obrzędy i w różnych porach dnia składać Bogu uwielbienia, dziękczynienia i prośby nie tylko za lud Boży, lecz także za cały świat. Czyniąc to wszystko pamiętajcie, że zostaliście wzięci z ludzi i dla ludzi ustanowieni, aby im pomagać w dążeniu do Boga. Z nieustanną radością i prawdziwą miłością pełnijcie urząd posługiwania Chrystusa Kapłana, nie szukając korzyści własnej, lecz Jego chwały. Bądźcie Pasterzami, a nie funkcjonariuszami. Bądźcie pośrednikami, a nie agentami (przedsiębiorcami).

Wreszcie pełniąc w powierzonym wam zakresie urząd posługiwania Chrystusa – Głowy Kościoła i Pasterza, bądźcie, drodzy synowie, złączeni z biskupem i jemu poddani. Starajcie się łączyć wiernych w jedną rodzinę, abyście przez Chrystusa, w Duchu Świętym mogli doprowadzić ich do Ojca. Miejcie zawsze przed oczami przykład Dobrego Pasterza, który przyszedł nie po to, aby Mu służono, lecz aby służyć oraz szukać i zbawiać to, co zginęło.

Tłumaczenie: Radio Maryja

drukuj