Dziedzictwo wielkiej wagi i najlepszej jakości

Abelardo Lobato OP, były prezydent Papieskiej Akademii św. Tomasza z Akwinu oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Tomasza z Akwinu

Dotarła do mnie wiadomość o śmierci Ojca Alberta Mieczysława Krąpca, więc spieszę z wyrazami współczucia dla Polskiej Prowincji Dominikanów, dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, dla profesorów i studentów Wydziału Filozofii. Jestem z Wami. Straciliśmy profesora, ale zyskaliśmy Mistrza. Ojciec Krąpiec był siewcą, który rzucił wiele nasion w bruzdy. Pozostawił nam drogocenne dziedzictwo. Po smutku z powodu jego odejścia, nastaje radość z powodu tego, co nam pozostawił.
Jedna z jego książek nosi tytuł „Ja – człowiek”. Był krzepki ciałem i wielki duszą. Z jego śmiercią nadchodzi czas zebrania jego potężnego dorobku i wyciągnięcia lekcji z jego życia.
Miałem szczęście spotykać go w Polsce (w Lublinie) i we Włoszech (w Rzymie) przy wielu okazjach. W Lublinie przyjął mnie w swoim mieszkaniu sąsiadującym z klasztorem. Poczęstował smacznym śniadaniem, oprowadził po mieście, przedstawił pracownikom Wydziałowi Filozofii. W owym czasie był bardzo szczęśliwy, ponieważ Papież Jan Paweł II, jego kolega i przyjaciel, przesłał mu list wprowadzający do dzieła, będącego swoistą syntezą jego pracy naukowej, a napisanego przez pracowników Zakładu Metafizyki. Potem Katolicki Uniwersytet Lubelski organizował V Światowy Kongres Filozofii Chrześcijańskiej i znowu znalazłem się w Lublinie. A na zjeździe Prowincji Dominikanów w Krakowie poproszono mnie o kilka refleksji na temat charyzmatu tego zakonu.
Ojciec Krąpiec dość często przyjeżdżał do Rzymu, by brać udział w kongresach organizowanych przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Tomasza z Akwinu i przez Akademię św. Tomasza. Założyliśmy oddział stowarzyszenia w Polsce. Pod wpływem Ojca Krąpca i przy szczególnym współudziale s. Józefy Zdybickiej oraz ks. Andrzeja Maryniarczyka oddział ten zaczął się prężnie rozwijać. W jego ramach podjęty został wielki projekt: opracowanie pierwszej encyklopedii filozofii w języku polskim. Można powiedzieć, że jest to szczytowe osiągnięcie Międzynarodowego Stowarzyszenia Tomasza z Akwinu. Ukazało się już 8 tomów. Otrzymałem kilka i jestem bardzo wdzięczny.
Dziedzictwo Ojca Krąpca może służyć jako wzór. Jest nie tylko obszerne, ale także oryginalne i posiada olbrzymią wartość: magnus mole et optimus virtute – jest wielkiej wagi i najlepszej jakości. Jego specyfika może być określona za pomocą trzech słów: filozoficzne, metafizyczne, tomistyczne. Ojciec Krąpiec to myśliciel, który potrafił prowadzić dialog i który dobrze znał filozofię współczesną. Można powiedzieć, że polscy dominikanie posiadali w XX wieku dwóch wspaniałych filozofów: ojca Innocentego Marię Bocheńskiego poza Polską i Ojca Mieczysława Alberta Krąpca w Polsce.
Gdy nadeszła pora pożegnania, żegnamy go nie tylko wieńcami kwiatów, ale także wyrazami wdzięczności za tak wiele dobra, które nam pozostawił. Laus Tibi – Chwała Tobie!