Cisza spowiła ziemię…
Wielka Sobota jest czasem ciszy oraz oczekiwania na Zmartwychwstanie Chrystusa. Tak, jak w Wielki Piątek, nie sprawuje się dziś Mszy św.
W Wielką Sobotę w kościołach trwa adoracja Chrystusa złożonego do grobu. Dzień ten jest podzielony na dwie części. Pierwszą z nich jest święcenie pokarmów, które wierni do południa przynoszą do świątyń. Święcimy chleb (na pamiątkę nakarmienia przez Jezusa tłumów na pustyni), mięso (przypomnienie baranka spożywanego przez Jezusa i uczniów w wieczerniku podczas Paschy) i jajka (symbol nowego życia).
Drugą częścią obchodów Wielkiej Soboty jest Liturgia Wigilii Paschalnej. To symbol przejścia ze śmierci do nowego życia. Kapłan święci ogień i wodę chrzcielną. Wierni odnawiają także swoje przyrzeczenia ze chrztu. Następnie sprawowana jest uroczysta Eucharystia, którą kończy procesja rezurekcyjna. Bicie dzwonów i śpiew radosnego Alleluja obwieszcza Zmartwychwstanie Chrystusa.
Liturgia Wielkiej Soboty sprawowana jest po zmroku, dlatego, że tajemnica Zmartwychwstania dokonała się w nocy – podkreśla ks. prof. Marek Chmielewski, teolog.
– Sprawowana Wigilia Paschalna z Eucharystią należy już do Niedzieli Zmartwychwstania. Nazywano ją Wielkanocą, dlatego, że wydarzenia Zmartwychwstania Chrystusa, które są dla nas centralną prawdą wiary miały miejsce właśnie w nocy. Dlatego w Liturgii bardzo mocno kładzie się nacisk na to, aby obrzędy Wigilii Paschalnej odbywały się nie wcześniej, jak dopiero po zmroku, także ze względu na bardzo bogate symbole, które mają przybliżać nam prawdy wiary. To jest kulminacja tego wszystkiego co stanowi sedno naszej wiary. Do tego odwołujemy się w każdej niedzielnej Mszy św., we wszystkich sakramentach. A więc Wigilia Paschalna stanowi samo jądro i szczyt naszej wiary – wyjaśnia ks. prof. Marek Chmielewski.
Uroczystościami Liturgii Wigilii Paschalnej rozpoczynamy pięćdziesięciodniowy okres wielkanocnej radości. Jego zwieńczeniem będzie uroczystość Zesłania Ducha Świętego – Pocieszyciela który zstąpił zgodnie z obietnicą Chrystusa.
RIRM