Audiencja Generalna Ojca Świętego Franciszka

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

W minioną niedzielę zostały otwarte Drzwi Święte w katedrze Rzymu, w bazylice świętego Jana na Lateranie. Otwarte zostały też Drzwi Miłosierdzia w katedrach wszystkich diecezji świata. Pragnąłem, aby ten znak Drzwi Świętych był obecny w każdym Kościele partykularnym, aby Jubileusz Miłosierdzia mógł stać się doświadczeniem, w którym udział może mieć każdy człowiek. W ten sposób Rok Święty został rozpoczęty w całym Kościele i jest obchodzony, podobnie jak w Rzymie, w każdej diecezji, będąc widzialnym znakiem powszechnej komunii. Niech ta komunia Kościoła staje się coraz bardziej intensywna, aby Kościół był w świecie żywym znakiem miłości i miłosierdzia Ojca.

Tę konieczność chciałem podkreślić również przez datę 8 grudnia, łącząc na przestrzeni 50 lat początek Jubileuszu z zakończeniem Soboru Watykańskiego II. Sobór bowiem rozważał i ukazał Kościół w świetle tajemnicy komunii. Będąc rozsianym po całym świecie i wyrażając się w wielu Kościołach partykularnych jest on zawsze i wyłącznie jedynym Kościołem, jakiego chciał Jezus Chrystus, i za który ofiarował siebie samego. Jest to „jeden” Kościół, który żyje komunią samego Boga.

Ta tajemnica jedności, która czyni Kościół znakiem miłości Ojca, wzrasta i dojrzewa w naszym sercu, kiedy miłość, którą rozpoznajemy w Krzyżu Chrystusa, i w którą się zanurzamy sprawia, że kochamy, tak jak sami przez Niego jesteśmy kochani. Jest to miłość bez końca, która ma oblicze przebaczenia i miłosierdzia.

Ale miłosierdzie i przebaczenie nie powinny pozostać tylko ładnymi słowami, ale być realizowane w życiu codziennym. Miłowanie i przebaczenie to konkretny i widzialny znak, że wiara przekształciła nasze serca i pozwala nam wyrażać w nas życie samego Boga. Miłować i przebaczać, tak jak Bóg kocha i przebacza. Jest to program życia, który nie może doznawać przerw lub wyjątków, ale pobudza nas, aby zawsze niestrudzenie szli dalej, będąc pewnymi, że jesteśmy podtrzymywani ojcowską obecnością Boga.

Ten wspaniały znak życia chrześcijańskiego przekształca się następnie w wiele innych charakterystycznych znaków Jubileuszu. Myślę o osobach przekraczających jedne z Drzwi Świętych, które w tym roku są prawdziwymi Bramami Miłosierdzia. Brama wskazuje na samego Jezusa, który powiedział: „Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę” (J 10,9). Przejście przez Drzwi Święte to znak naszej ufności w Pana Jezusa, który nie przyszedł, aby osądzić, ale aby zbawić (por. J 12,47). Jest to znak prawdziwego nawrócenia naszego serca. Gdy przekraczamy tę Bramę, warto pamiętać, że musimy mieć szeroko otwarte drzwi naszego serca. Rok Święty nie miałby większego wpływu, jeśli drzwi naszego serca nie pozwoliłyby przejść Chrystusowi, który nas pobudza, aby pójść do innych, aby zanieść Jego i Jego miłość. Zatem tak, jak Drzwi Święte pozostają otwarte, ponieważ są one znakiem przyjęcia, jakie gotuje nam sam Bóg, tak i nasze drzwi powinny być zawsze szeroko otwarte, aby nikogo nie wykluczyć.

Ważnym znakiem Jubileuszu jest również spowiedź. Przystąpienie do sakramentu, w którym jednamy się Bogiem oznacza zyskanie bezpośredniego doświadczenia Jego miłosierdzia. Bóg rozumie nas, także w naszych ograniczeniach i sprzecznościach. Więcej, ze Swoją miłością mówi nam, że właśnie, kiedy wyznajemy nasze grzechy, jest jeszcze bliżej nas i zachęca nas do spojrzenia w przyszłość.

Ile razy słyszałem, jak mi mówiono: „Ojcze, nie potrafię wybaczyć”. Ale jak można prosić Boga o wybaczenie, jeśli następnie nie jesteśmy zdolni, by przebaczyć innym? Oczywiście przebaczenie nie jest łatwe, bo nasze serce jest słabe i o naszych własnych siłach nie możemy tego uczynić. Ale jeśli otwieramy się, aby przyjąć Boże miłosierdzie dla nas, to my też stajemy się z kolei zdolnymi do przebaczenia.

Dlatego, odwagi! Przeżywajmy Jubileusz zaczynając od tych znaków, które powodują dużą moc miłości. Pan będzie z nami, aby nas doprowadzić do doświadczenia innych znaków, ważnych dla naszego życia.

Streszczenie w języku polskim:

Drodzy bracia i siostry! W minioną niedzielę zostały otwarte Drzwi Święte we wszystkich katedrach diecezji świata. Rok Święty, obchodzony w każdej diecezji, jest widzialnym znakiem powszechnej komunii. Niech staje się ona coraz mocniejsza, aby Kościół był w świecie żywym znakiem miłości Boga i Jego miłosierdzia. Tajemnica komunii rodzi się i dojrzewa w ludzkich sercach. Dlatego miłość, miłosierdzie i przebaczenie przenikające codzienne życie, to widzialne znaki, świadczące, że wiara przekształca nasze serca, pozwala nam miłować i przebaczać, tak jak Bóg kocha i przebacza. Można wskazać szereg charakterystycznych znaków Jubileuszu Miłosierdzia. Przejście przez Drzwi Święte to znak naszej ufności pokładanej w Chrystusie, perspektywa nawrócenia i otwarcia, by innym nieść Bożą miłość. Otwarte Drzwi Święte to znak przyjęcia, jakie sam Bóg przygotowuje dla nas. Dlatego drzwi naszych serc powinny być zawsze szeroko otwarte, aby nikogo nie wykluczyć. Znakiem Jubileuszu jest również spowiedź, przez którą bezpośrednio doświadczamy Bożego miłosierdzia i sami stajemy się zdolni do przebaczenia. Przeżywajmy czas Jubileuszu pamiętając o znakach, które rodzą w nas ducha miłości. Niech Bóg sprawi, byśmy doświadczyli wielu świętych znaków, tak ważnych w naszym życiu.

Słowa Ojca Świętego w języku polskim:

Witam serdecznie pielgrzymów polskich. Bracia i siostry, ile razy słyszałem, jak do mnie mówiono: „Ojcze, nie potrafię wybaczyć”. Tak, czasem przebaczenie nie jest łatwe. Dlatego w dniach Jubileuszu Miłosierdzia, przechodząc przez Drzwi Święte, prosząc Boga w sakramencie pojednania o miłosierdzie i odpuszczenie nam grzechów, prośmy Go także o łaskę przebaczania innym i umiejętność pojednania z braćmi. Z serca wam błogosławię.

Tłumaczenie: Radio watykańskie